Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Капарин кӑмӑллӑн кулкаласа ларакан Григорий ҫине тинкерсе пӑхрӗ те, кӑштах аванмарланнӑ пек пулса, салхуллӑн кулса илчӗ.

Капарин внимательно посмотрел на добродушно улыбавшегося Григория и сам улыбнулся, слегка смущенно и невесело:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫапла, ку сӑмах май ҫеҫ тухса кайрӗ, халӗ сире хам ҫинчен кӑштах калам.

— Да-да, это к слову, теперь несколько слов о себе.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ лайӑх кӑна канса илетпӗр те пӗрре, ҫил кӑштах лӑплантӑр ҫеҫ — Слащевски еннелле тапранса тухатпӑр.

Отдохнем как следует, перегодим трошки этот ветер, а потом направимся в Слащевскую.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куна эпӗ ахаль, кӑштах шанчӑк ҫухалнипе кӑна тилхепене пушатрӑм, ҫапах та алла ярса илетӗп акӑ вӗсене!

Это я так, трошки духом пал и распустил вожжи, но я их подберу!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, ҫапӑҫса илнӗ пултӑр кӑштах, атту тӑваттӑмӗш ҫул тӳпелешетӗр вӗт-ха.

Ну, повоевали бы трошки, а то ить четвертый год на драку сходитесь.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Малтан халь, Чир еннелле пӑрӑнса, казаксене кӑштах хӗтӗртсе хускатасшӑн-ха.

Зараз думаю на Чир свернуть, потолкать казачков, расшевелить их трошки.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шурӑмпуҫ килнӗ тӗле ҫанталӑк кӑштах шӑнтрӗ.

К заре слегка приморозило.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Атя курницӑра кӑштах калаҫса ларар, кунта ытла пит шавлаҫҫӗ.

— Пойдем в горницу, потолкуем, а то тут галдят дюже.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Туртӑнкаласа выртать те кӑштах — кӑнать… — хуравларӗ шӑпах леш хай Григорие хуралласа килнӗ хӑркӑлтӑк сасӑллӑ казак.

Подрыгает и дойдет\… — ответил хрипатый казак, тот самый, который конвоировал Григория.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл, ыратнипе, питне-куҫне пӗркелентерчӗ, сывлама йывӑр пулса ҫитсен, кӑштах ҫӑварне уҫрӗ.

Время от времени он морщился от боли и слегка приоткрывал рот, когда ему было трудно дышать.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ курницӑра ҫывӑрать-ха, хӑнӑхманнипе-и, темскер чирлерӗ кӑштах: ара, кашни кун ир пуҫласа каҫчен ҫул ҫинче те.

Он зараз спит в горнице, что-то прихворнул, должно, с непривычки: переходы делаем большие.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, атамансем пирки тӑхтар-ха кӑштах.

— Ну, об атаманах трошки погодим гутарить.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫисе лартнипе анкӑ-минкӗленнӗскер, вӑл кӑштах тӑвар тути калакан сивӗ шыва ним сывламасӑр икӗ мӑн курка лӑнкӑртаттарса ӗҫрӗ, унтан пирус чӗртсе киленсех туртма пуҫларӗ.

Она была студеная и слегка солоноватая на вкус, опьяневший от еды, Григорий с жадностью выпил две большие кружки воды, после этого с наслаждением закурил.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан кӑштах пуҫ ҫаврӑнса килчӗ те, пырӗ патне ӑш пӑтранса хӑпарчӗ.

У него слегка закружилась голова и к горлу подступила тошнота.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ара-ҫке, тинех тепре тытӑннинчен ним усси те пулмасть, — терӗ Капарин кӑштах чӗнмесӗр ларнӑ хыҫҫӑн.

После недолгого молчания Капарин сказал: — Да, конечно, теперь уже бессмысленно начинать второй раз.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Куна ыйтнӑ чух сӑн-пичӗ кӑштах тӗксӗмленчӗ.

Он слегка побледнел, когда спрашивал это.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗнтӗ каҫсерен вӑл вӑрӑм кунчаллӑ шукӑль аттине унчченхи пек йӑл-тӑр-ялтӑр ҫуталиччен тӑрӑшса тасатма та, кашни кун хырӑнма та пӑрахрӗ, ҫапах та кӑштах калаҫкаласа ларма тата сыпкаласа илме хушӑран пӗрре тенӗ пек хӑйӗн эскадронӗнчи хутор казакӗсем патне ҫав-ҫавах кӗркелесе тухрӗ, анчах калаҫӑва-мӗне питех хутшӑнмарӗ.

По вечерам он уже не начищал с прежним старанием своих высоких щегольских сапог, перестал ежедневно бриться, впрочем, на квартиры к хуторянам, служившим в его эскадроне, изредка заходил, чтобы посидеть и выпить, но в разговорах оставался немногословным.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хӑйне ыталанӑ алӑсене ҫемҫен вӗҫертсе хӑвӑрт ҫенӗке тухрӗ, кӑштах итлесе тӑчӗ, унтан тулти алӑка туртса уҫрӗ.

Он легонько разнял обнимавшие его руки, шагнул в сени, прислушался и рывком распахнул наружную дверь.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫын ҫинче ҫапах та кӑштах хаваслӑ туйрӗ.

На людях ему было веселее.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл апата астивсе те пӑхмарӗ темелле; пӗвӗпе кӑштах ӳпӗнсе, Григорий выҫӑхса ҫитнӗ пек хӑвӑрт чӑмласа ҫинине пӑхса ларчӗ, унӑн пит-куҫне, гимнастеркӑн тӑратмалла ҫухи пӑвӑнтарнӑ хӗрлӗрех хӑмӑр мӑйне, сарлака хулпуҫҫийӗсене, сӗтел ҫинче йывӑррӑн выртакан аллисене тӗтреленнӗ куҫӗсемпе ҫупӑрласа ачашларӗ…

Она почти не прикасалась к еде; слегка подавшись вперед, смотрела, как жадно жует Григорий, ласкала затуманившимся взглядом лицо его, смуглую, туго обтянутую стоячим воротником гимнастерки шею, широкие плечи, руки, тяжело лежавшие на столе…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех