Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.

Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ашшӗ, упаленсе кайса, кӑмака ҫине улӑхрӗ те ҫамки ҫинчи мӑкӑльне хыпашласа выртать, ҫамки хӑйӗн хур ҫӑмарти пек хӑпарса тухнӑ.
Старик-то дополз до пригрубка, лежит, шишку обминает, а она взыграла с гусиное яйцо.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Акӑ ашшӗ кровать патне шуса ҫитрӗ те аллипе хыпашлама пуҫларӗ.
Вот это отец подполз к кровати и только рукой лапнул.

Ашшӗ кӑмака ҫинчен сиксе анчӗ те чӗркуҫҫи тӑррин кровать патнелле шӑвӑнса пырать.
А отец сполз с пригрубка и на коленях к кровати гребется.

Дуняшка ашшӗ пек пулчӗ: тапчам лутака кӗлеткеллӗ, хӑмӑр ӳтлӗ.
Вышла Дуняшка в отца: приземистая собой, смуглая.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ашшӗ ӑна унта ярасшӑн пулмарӗ, килтех пурӑнма ӳкӗте кӗртес тесе, кӑшкӑрса та, намӑслантарса та пӑхрӗ, анчах та Наталие сывалса ҫитнӗ хыҫҫӑн, хӑйӗн тӑванӗсем ҫине пӑхса, хӑйне хӑй тахҫан тӑван пулнӑ ҫемьере ют ҫын вырӑнне туйса тӑма аван мар пулса ҫитрӗ.
Отец ее не пускал, покрикивал и стыдил, разубеждая, но ей неловко было после выздоровления глядеть на своих и чувствовать себя в родной когда-то семье почти чужой.

Юриех ҫиллессӗн хӑтӑрса тӑкрӗ ӑна ашшӗ.
Крикнул притворно-строго на нее отец.

Григорий йӑрстах тӑсӑлса тӑчӗ, ун хыҫӗнче ашшӗ ӳсеркелесе илчӗ.
Григорий подтянулся, позади покашливал отец.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халӗ акӑ Григорие ашшӗ ҫав суранлӑ вырӑнтанах йӗплесе илчӗ.
Отец безжалостно кольнул в больное.

Григорий шуралса кайрӗ: ашшӗ унӑн ӳт илме ӗлкӗрмен сураннех лектерчӗ.
Григорий побледнел: тронул отец незарубцованную болячку.

— Лар ҫуна ҫине! — кӑшкӑрчӗ ашшӗ, лашисене хускатса ярса.
— Садись в сани! — крикнул отец, трогая лошадей.

Пӗр шухӑшпах хумханакан Григорипеле ашшӗ тата ытти кирлӗ-кирлӗ мар япаласем ҫинчен калаҫкаларӗҫ.
Говорили о разных нестоящих вещах, волнуемые одним общим.

— Сана лайӑхах лекнӗ, ҫил хирӗҫле вӗт, — мӑрӑлтатса илчӗ ашшӗ.
— Тебе попало, ветер-то в пику, — мурчал отец.

— Акӑ эсӗ ача ашшӗ пулса тӑтӑн та ӗнтӗ…
— Вот ты и стал отцом…

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ашшӗ нимӗн те памасть тесе шутлани тӗрӗссине Григорий хӑй те часах курчӗ.
Предположения Григория, что отец ничего не даст, вскоре подтвердились.

Халӗ унӑн службӑна кайма учӗ те, тум таврашсем те ҫук, ашшӗ парасса шанма йывӑр.
Не было ни коня, ни справы ехать на службу, а на отца плоха была надежда.

Чиркӳ алӑкӗнчен тухсан, Митька кӑкрипе ашшӗ хулпуҫҫийӗ ҫумне лӑпчӑнчӗ те: — Натали вилет! — тесе пӗлтерчӗ.
На паперти Митька, грудью прижимаясь к отцову плечу, сказал: — Наталья помирает!

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья ашшӗ патӗнче «халӑхран уйрӑм хохол» пек пурӑнать: ӑна шавах Григорий хӑй патне таврӑнассӑн туйӑнать, ӑс-хакӑлӗ уррӑн пӑшӑлтатса каланине итлемесӗр, пӗтӗм чун-чӗререн кӗтет; ҫӗрӗпе ӑша ҫунтаракан тунсӑх пуснипе асапланать вӑл, кӗтмен ҫӗртенех тивӗҫсӗр таптаса тӑкса кӳрентерни унӑн чӗрине шӗкӗлчет.
Наталья жила у отца, «как хохол на отживе»: ей все казалось, что Григорий вернется к ней, сердцем ждала, не вслушиваясь в трезвый нашепот разума; исходила ночами в жгучей тоске, крушилась, растоптанная нежданной, незаслуженной обидой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Никам та ӑна ашшӗ ячӗпе чӗнмен, унӑн хушаматне вара Сашкӑна ҫирӗм ҫул ытла тытса усракан Листницкий хӑй те пӗлмест-тӗр.
Никто не баловал его отчеством, а фамилии, наверное, не знал и сам старый Листницкий, у которого жил Сашка больше двадцати лет.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лазаретран тухнӑ хыҫҫӑн отпуск илнӗ те уйӑх ҫурӑлӑх Ягодное именине ашшӗ патне таврӑннӑ.
После лазарета взял отпуск и уехал в Ягодное к отцу на полтора месяца.

— Тухса кайрӗ вӑл, — пыра капланса килнӗ тип куҫҫульне ҫӑтса ярса, ӗсӗклесе илчӗ Наталья, унтан, ҫӑмӑллӑн тайкаланса, ашшӗ умне чӗркуҫҫи ҫине ӳкрӗ.
— Ушел он, — глотая сухмень рыдания, икнула Наталья и, мягко качнувшись, упала перед отцом на колени.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика