Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрарӑмсене (тĕпĕ: хӗрарӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ворошилов» бригадирӗсем кӑҫал та килӗрен киле ҫӳресе, туя пыма чӗннӗ пек, хӗрарӑмсене ӗҫе тухма ӳкӗтлеҫҫӗ: пӗри тухать, тепри хӑй ҫӗрӗ ҫине каять, пӑхса кӑна юл.

А ворошиловские бригадиры все еще разъезжают по-над дворами и уговаривают баб идти на работу, точно на свадьбу: иная пойдет, а иная к себе на огород поспешит, только ее и видели.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗрарӑмсене ниепле те тӗкӗнме юрамасть.

— Женщин никак нельзя трогать.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрарӑмсене епле тивме юрамасть вара?

— А баб как нельзя трогать?

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрарӑмсене тивессинчен турӑ хӑтартӑр, тата расна кӗлӗ пур, ҫавна пӗлмелле.

Женщин упаси бог трогать, и ишо молитву такую надо знать.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чиркӳ алӑкӗ умӗнче ҫӗлӗкне хыврӗ, ӗнсе хыҫне хырса якатнӑ пуҫне тайрӗ, унтан, хӗрарӑмсене тӗрткелесе, алтар умнелле хӗсӗнсе тухрӗ.

На паперти снял папаху, согнул в поклоне подбритую неровною скобкой голову; расталкивая баб, протискался к алтарю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ, тусӑм, шатра хӗрарӑмсене юрататӑп.

— Я, дружок, рябых люблю.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр ҫултан вӗсем хӗл каҫнӑ пӑру пысӑкӑш ӳссе кайнӑ, малтанах Мохов килӗ патӗнче ҫӳрекен хӗрарӑмсен кӗписене турта-турта ҫурнӑ, унтан хӗрарӑмсене ҫӗрте йӑвалантарса пӗҫҫисене туллама вӗреннӗ, Панкратий пупӑн пӑрушӗпе Аптехинсен хӗл каҫарнӑ сысна ҫӳрисене иккӗшне тулласа вӗлернӗ хыҫҫӑн кӑна Сергей Платонович хӑйӗн йыттисене сӑнчӑрласа усрама хушнӑ.

Через год вымахали с годовалого телка ростом, сначала рвали на бабах, ходивших мимо моховского двора, юбки, потом научились валить баб на землю и кусать им ляжки, и только тогда, когда загрызли до смерти телку отца Панкратия да пару атепинских кабанков-зимнухов, Сергей Платонович приказал посадить их на цепь.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Санӑн аҫу хӗрарӑмсене тара тытма пӗр тенкӗ укҫине хӗрхенет, пирӗн ӗнсе ҫинче ярӑнать.

— Папаша твой жалеет целковый — баб нанять, на нас ездит.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрарӑмсене курсассӑн унӑн, хӑй вӑтанчӑклӑ кӑнттамрах хӗр ҫеҫ пулин те, темӗн те пӗр ҫинчен пӗлес килнӗ, ҫапла вара вӑл вӑрманти йыт ҫӗмӗрчӗ тӗмми евӗрлӗн хӑй ӑссӗн кӑна ӳссе пынӑ.

Женщины будили в ней нездоровое любопытство, и она — тогда еще угловатый и застенчивый подросток, — предоставленная самой себе, росла, как в лесу куст дикой волчьей ягоды.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чакӑр-ха кӑштах, хӑнасем! — ӳкӗтлет Петро, ташланипе йӗп-йӗпе тарланӑ хӗрарӑмсене тӗрткелесе.

— Потеснитесь, гостечки! — упрашивал Петро, толкая разопревшие от пляса бабьи животы.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Часах Дуняшка хӗрарӑмсене ертсе килчӗ.

Вскоре привела Дуняшка баб.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрарӑмсене чӗнӗпӗр.

— Баб покличем.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Киммине ҫыран хӗррине тӗкӗнтерсе: — Пуллине хӗрарӑмсене памалла-и? — тесе ыйтрӗ.

Примыкая баркас, спросил: — Рыбу бабам отдать?

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шальтутринчен инҫетри ҫӗр-шыв шӑрши кӗрет, унӑн асамлӑ тӗррисем хӗрарӑмсене кӗвӗҫтернӗ.

Пахла шелковая шаль далекими неведомыми запахами, радужные узоры ее питали бабью зависть.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пансем иртӗнсе кайнӑ, тем те пӗр хӑтланаҫҫӗ: жида сухалӗнчен ҫавӑрса тытаҫҫӗ те унӑн путсӗр ҫамки ҫине хӗрес туса хураҫҫӗ; пульӑсӑр авӑрланӑ пӑшалпа хӗрарӑмсене перкелеҫҫӗ, хӑйсен йӗрӗнчӗк пупӗпе краковяк ташлаҫҫӗ.

Паны беснуются и отпускают штуки: хватают за бороду жида, малюют ему на нечестивом лбу крест; стреляют в баб холостыми зарядами и танцуют краковяк с нечестивым попом своим.

VIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Капла хӑтланса вӑл хӗрарӑмсене ҫеҫ хӑратма пултарать.

Баб только одних он напугает этим!

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эх, эхер те эпӗ патша е пӗр-пӗр чаплӑ пан пулнӑ пулсан, хӗрарӑмсене хӑйсене йӗнерлеттерекен мӗнпур айвансене чӑн малтан ҫака-ҫака хунӑ пулӑттӑм…»

Эх, если бы я был царем или паном великим, я бы первый перевешал всех тех дурней, которые позволяют себя седлать бабам…

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Хаклӑ атте, тесе ҫырать ҫав Васька, пирӗн хӗрарӑмсене ниепле те итлеттерме ҫук.

«Дорогой папаша, совершенно невозможно, — пишет этот Васька, — совладать с нашими бабами.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл вара ашшӗне колхозри тӗрлӗ ӗҫсем ҫинчен ҫырать, пуринчен ытларах хӗрарӑмсене вӑрҫать.

И вот пишет он отцу про разные колхозные дела, а больше всего ругает женщин.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Бояркин хӗрарӑмсене сывлӑх сунчӗ те сӗтел патне пырса ларчӗ; унтан, кӗрӗкӗ кӗсйинчен васкамасӑр кӑна «Правда» хаҫат кӑларса, Марийкӑна пачӗ.

Бояркин поздоровался с женщинами и присел у стола; неторопливо достав из кармана полушубка газету «Правда», подал Марийке.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех