Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ак сăмах пирĕн базăра пур.
ак (тĕпĕ: ак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑннипе вӑл ак ҫапла шухӑш тытрӗ: урӑхран тек Вешенскине кайса курӑнмасть.

А на самом деле он уже принял решение: в Вешенскую он больше не пойдет.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кайран ак, кунта пӗтӗмпе лӑпланса ҫитсен, каялла килеттӗмӗрччӗ, а?

— А потом вернулись бы, когда все тут успокоится, а?

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпир кӗҫех ак куҫса каятпӑр, кӑмӑлсӑр ан пул.

— Мы скоро перейдем из дому, не серчай.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсемшӗн пурте пуҫламӑшӗнчех паллӑ пулнӑ, маншӑн ак халиччен те уҫӑмлӑ мар.

Им с самого начала все было ясное, а мне и до се все неясное.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак вирлӗ кӑна купарчисенчен тапса сиктереҫҫӗ те, кайран пӗлеҫҫӗ мӗнле восстани тумаллине.

Набьют им зады до болятки, тогда узнают, как восставать.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак ҫапла хамӑр хушӑри туслӑх ҫине.

— Вот на нашу дружбу.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кӑтартма юраман япаласене арӑмран ак ҫакӑнта пытарса усратӑп, — кӗскен ӑнлантарчӗ вӑл.

— От бабы хороню там секретные дела, — коротко пояснил он.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мухмӑр чӗртмелле, атту пуҫ ман ак ҫак витре пек пушӑ.

— Опохмелиться бы надо, а то голова пустая, как вот это ведро.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ак Митька Коршунов килсе тухать, каллех хӗпӗртемелле-и-ха ман?

А потом Митька Коршунов явится, мне тоже радоваться?

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ак ҫапла та пулать: сыпса пыратӑп ӗнтӗ тепӗр чух — вӑл мана сӑмах та чӗнмест, ятлаҫмасть те.

А другой раз прийдешь выпимши, и она молчит, не ругается.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чух хӗрӗнкӗрех пырса кӗретӗп те киле, вӑл мана, сӑмахран, ак ҫапларах хӑртма тытӑнать: «Ӳсӗр йытӑ аҫи, хулсӑр шуйттан, апла та капла, мур шӑтӑкӗнчен тухнӑскер!» — тет.

Прийду выпимши, и она, к примеру, говорит так: «Кобель пьяный, безрукий, такой-сякой, разэтакий!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эх, киле ҫитетӗп те ак, тытӑнать мана карчӑк хӑйрама.

Прийду, и зараз меня баба зачнет казнить.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иккӗмӗш алли, куратӑн, чиперех, ак ку та, ав, шурӑ поляксем татса яни, кӗҫех ӳсме пуҫлать, тупата туршӑн та калатӑп!

Вторая рука, видишь, целая, а эта, какую белые-поляки отняли, отрастать начинает, ей-богу!

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Ак тата ӑш хыппи! Ялан ҫапла вӗсем, хӗрарӑмсем…», — темле хӑйне хӑй аванмарланса та ӳкӗнсе шухӑшларӗ вӑл.

«Вот ишо морока! И всегда они, эти бабы, такие…» — подумал он, ощущая какую-то внутреннюю неловкость и досаду.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан каллех ак куҫ ытамне кӗрейми капашсӑр аслӑ ҫеҫенхирӗн таҫта аякка-аякка тӑсӑлакан ытарайми анлӑшӗ пуҫланать.

И все такая же — глазом не окинешь — простиралась вокруг глухая, табунная степь.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫан ӗлӗк Мелеховсен килӗнче те ак ҫакӑн пекех айккинелле чалӑшнӑ хуҫӑк мӑйракаллӑ вӑкӑр пурччӗ.

Когда-то водился на мелеховском базу бык вот с таким же изуродованным, сбитым набок рогом.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен халь йӳҫӗтнӗ купӑста-хӑяр та, пурте пулать, эпир ак ӑна-кӑна тӗлӗкре те кураймастпӑр…

У них теперь и солка будет и все, а мы будем пресное с кислым жевать…

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Апла та, капла та вӗсем йӗксӗксем, хӑйсем пирки пӑртак ӳстерсе каланӑшӑн шучӗпе катӑлмаҫҫӗ, пирӗншӗн ак усӑллӑ ҫеҫ пулать…»

Все одно они сволочи, и им от этого не убудет, а нам явится польза…»

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кирлӗ пулсан — хамӑнне, старикӗнне, пама пултаратӑп ак.

Коли хочешь — свой стариковский костыль могу отдать.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ме ак хутсем, ӑмӑрткайӑкӑм, акӑ сана хутор пичечӗ, турӑшӑн та, ил эсӗ вӗсене, — терӗ вӑл, чунтанах савӑнса, сӑхсӑхнӑ хыҫҫӑн аллисене сӑтӑркаласа илсе.

— Вот бумажки, соколик ты мой, вот хуторская печать, бери их, ради Христа, — говорил он с непритворной радостью, крестясь и потирая руки.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех