Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫҫӗн сăмах пирĕн базăра пур.

вӗҫҫӗн (тĕпĕ: вӗҫҫӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Йытӑ ура ҫине ҫӗкленчӗ, ҫинҫе те вӑрӑм урисем чӗрне вӗҫҫӗн кӑна ҫӗре тӗренеҫҫӗ тейӗн.
Псина пошла ребятам навстречу, ее длинные тонкие ноги, казалось, едва касались земли.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан вӑл, ҫӗлен ҫип вӗҫҫӗн юмӑҫ укҫи ҫыхса васкамасӑр суллантарнӑ май, тем мӑкӑртатма тытӑнчӗ.
И, привязав на конец нити ворожейную монету, стала несильно ее раскачивать и бормотать что-то малопонятное.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем унта иккӗшӗ те — ура вӗҫҫӗн — пӗр вӑхӑтрах кӗрсе вырнаҫрӗҫ те, вӗри шыв ӑшӗнче нумайччен ларчӗҫ.
Они залезли оба, головами в разные стороны, и долго сидели в горячей воде.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Саншӑн тесен, вӑл, ӗмӗр асапне тӳссе, сана ал вӗҫҫӗн ҫӗклесе ҫӳреме хатӗр.
Ради тебя готов пойти на любые муки, готов носить тебя на руках всю жизнь.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗркемне хӑй хыҫнелле пӑрахрӗ, алӑ вӗҫҫӗн тӗренсе, курӑк ҫине выртрӗ, унтан ҫӗкленсе ларчӗ.
Бросил собранные цветы, опустился на траву, блаженно вытянулся во весь рост, но скоро поднялся, сел.

Тяпук текенни сасартӑк аллисене вылятма тытӑнчӗ, ҫӑпати кӗлине аллисемпе енчен енне ҫупкаласа, хӑвӑрт-хӑвӑрт тӑпӑртата пуҫларӗ, унтан ҫӑра ҫӳҫне лӑст усрӗ те лӑст хӑпартрӗ, кукленерех ларса, хӑрах ури вӗҫҫӗн кӑлтӑрмачӑ пек ҫаврӑнма тытӑнчӗ, вара, вӗҫсе хӑпарнӑ пек, ҫӳле сикрӗ, чарӑнчӗ, тапса илчӗ — ташланӑ май такмаклама тытӑнчӗ: Ташлӑп тейӗп, тантӑшсем, Юрлӑп тейӗп, юлташсем.
А Тябук уже начал красивые движения руками, затем ударил звонко ладонями по подошвам новых лаптей, дробно перебрал ногами, резко откинул голову назад, потом — вперед, полуприсел и закружился на одной ноге волчком, а затем взлетел ввысь и остановился, еще раз выдал дробь ногами и завел частушку: Вы пляшите, говорю, Веселитесь, говорю.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Малтанласа хӗрсем ҫеҫ пӗр-пӗринпе пӳрне вӗҫҫӗн сӑпайлӑн тытӑнса карталаннӑччӗ, сӑвӑ каласа васкамасӑр ҫаврӑнатчӗҫ.
Сначала в хоровод стали девушки; взявшись за руки, они медленно ходили по кругу, вполголоса напевая и декламируя стихи.

Ӑна чӗлпӗр вӗҫҫӗн тытса тӑракан чармак куҫлӑ Урнашка ҫакӑн пек чипер ут умӗнче этем ятне ярса тӑран катемпи пек.
На фоне этого красавца держащий его за повод Урнашка казался настоящей карикатурой, злой насмешкой природы.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Михаля пӗр самант аптраса тӑчӗ, сӑмсине пӳрне вӗҫҫӗн шӑнкартса, старостӑна тинкеререх пӑхрӗ.
— Михаля замер, громко икая, продолжал расспрос староста.

Пӗри чышаври текен патакпа чышшине ҫӗртен пӗтӗрсе илет те, меллӗн сулӑнса, патаккипе ҫапса ярать; теприн ҫав чышша алӑ вӗҫҫӗн ывӑтса картана кӗртмелле.
Один, подающий, поддевает палкой с земли чушку и, чуть откинувшись, бьет по ней палкой; другому эту чушку надо поймать и закинуть в очерченную площадку.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ямшӑк, вӑтам ҫулсенелле ҫитнӗ хресчен ҫынни, вӗсене чӗн тилхепе вӗҫҫӗн аран чарса тӑрать.
Ямщик, мужчина средних лет, еле удерживал их, изо всей силы натянув ременные вожжи.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк чаплашкапа сӑра тултарчӗ, ӑна сулкаланса ларакан Ҫтаппан Иванчча тыттарчӗ, унтан, ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленсе, Алимене алӑ вӗҫҫӗн тытрӗ, унпа пӗрле «хаклӑ хӑнӑ» умне чӗркуҫленсе ларчӗ.
Кандюк наполнил ковш пивом, вручил покачивающемуся Степану Иванычу, а сам вдруг поднялся из-за стола, схватил Алиме за руку, преклонил колени перед «высоким гостем».

Ҫӑра вӗҫҫӗн тытать вӑл ҫӑкӑрне, ара…
Хлеб он держал под замком, да…

«Ара, мӗнле ку, ӳсӗрӗлме кирлӗ марчче-ҫке?» — тенӗ майлӑ, вӑл хӑйне хӑй шанмасӑр алли вӗҫҫӗн тӗренсе тӑма хӑтланчӗ, анчах ҫавӑнтах Элюкка ҫинелле таянчӗ.
«Как же это так, не должен бы вроде я опьянеть», — сам с собой рассуждал Маххит и поднялся было в третий раз на цыпочки, но тут же свалился на Элюкку.

Тумланасса капӑр тумланать, халь те вӑл пусма кӗпе тӑхӑннӑ, икӗ хут мӑййа ҫакнӑ, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗтӗм кӗмӗл тенкӗпе питӗрнӗ ыймалийӗ пур, ал вӗҫҫӗн тӗрленӗ сарӑ тутарне хӗрле ҫавӑрса ҫыхнӑ.
Одевается, конечно, нарядно, вот и сейчас на ней ситцевое платье, два ряда бус на шее, на спине ый- малли — украшение сплошь из серебряных рублей, на голове вышитый желтый платок, завязанный по-девичьи.

Ара, эс кӗпе вӗҫҫӗн кӑна кайрӑн та…
А ты косить-то пошел в одной рубахе…

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан, ҫавине алӑ вӗҫҫӗн тытса, сикнӗ сӗрте сиксе, чупнӑ ҫӗрте чупса, лап тӑрӑх ут вӗттин вирхӗнсе анчӗ.
Потом, схватив косу, вприпрыжку понесся вниз, словно ветер, на зов о помощи.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шухӑш вӗҫҫӗн шухӑш сыпӑнчӗ Тухтар пуҫӗнче, вӗҫне пурпӗр тухаймарӗ.
Мысли теснили одна другую, и не было им конца.

Лар юнашар, ытла васкамастӑн пулсан, — терӗ палламан ҫын, ясмӑк ани хӗррине ал вӗҫҫӗн тӗренсе ларнӑ май.
Присядем, ты, чай, не очень торопишься? — незнакомец присел на край ячменного поля.

Акӑ йӑптӑхне тӑкса пӗтереймен йытӑ ваштах сиксе ӳкрӗ те теприн хӑлхине ҫыртса ҫурса ячӗ, анчах «тӑват куҫли» те ӑна мӑйӗнчен ҫатӑрласа ҫыртрӗ, вара ҫавӑнтах вӗсем иккӗшӗ те кӑлтӑрмачӑ пек ҫӗрелле пӗтӗрӗнсе ӳкрӗҫ; Элюкка йытти сасартӑк ҫиеле тухрӗ, хӑй ҫапах тепӗрне вӗҫертмерӗ, кайри ури вӗҫҫӗн чӗвен тӑрса ҫӗкленчӗ, пуҫне ҫиллес сулкаларӗ, унтан, пӗтӗм вӑйӗпе туртӑнса, лешне ывӑтса ячӗ.
Вот облезлая псина изловчилась и рванула ухо Старостиной собаки; та не осталась в долгу — вцепилась противнице в горло, и вновь обе закружились волчком и покатились по земле; собака Эллюки оказалась наверху и, не выпуская горла поверженной, привстав на задние лапы, с силой швырнула ее в сторону.

I. Канӑҫсӑр ир // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика