Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пырса (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӗкӗт уҫӑ кӑларса пӳлӗм алӑкӗн ҫӑри патне пырса тӑчӗ.

Юноша поспешил с ключом открыть помещение.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Короле ҫамкинчен слонпа пырса хаплаттармашкӑн.

Чтобы заехать слоном в лоб королю.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дюрок ҫине пӑхса илтӗм, вӑл мана ҫак лару-тӑрура ӑнланмалла асӑрхаттарса шӑтарасла тӗсевпе хуравларӗ; эпӗ Ганувер патне пырса тӑтӑм.

Взглянув на Дюрока, ответившего мне пристальным взглядом понятного предупреждения, я подошел к Гануверу.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Варрен малалла тухса Дюрок умне пырса тӑчӗ, лешӗ пит-куҫне кӑмӑлсӑррӑн пӗркелентерчӗ, — ҫак ырӑ хуҫа, шуйттан илесшӗ, хӑй кунта, манӑн йӑмӑк патне, мӗншӗн килнине ӑнлантарса пама кӑмӑл тумӗ-и тен?

Сказал Варрен, выступая вперед и становясь против Дюрока, неохотно вставшего навстречу ему: — Может быть, этот господин соблаговолит объяснить, почему он здесь, у моей, черт побери, сестры?!

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Питех кӑмӑллӑ марскер — хӗр пирӗн ҫумран тӗксӗммӗн утса иртрӗ, темӗн шырать, анчах ӑна куҫ кӗски пырса парсан хавасланчӗ те ҫырлахрӗ.

Не очень довольная, она хмуро прошла мимо нас, что-то ища, но когда ей поднесли зеркало, развеселилась и примирилась.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл хысаклӑ ҫыранран сулланкаласа килет, хӗрӳллӗ хӑй, тарне сӑмса тутрипе сӑтӑркалать, мана курсан пуҫне аякранах сӗлтрӗ; ун патне пырса тӑтӑм — хам питех кӑмӑллӑ мар, мӗншӗн тесен ҫухатрӑм, — о, хумхантаракан мӗн чухлӗ сӑмахпа парне ҫухатмарӑм-ши! —

Он брел от берегов выступа, разгоряченный, утирая платком пот, и, увидев меня, еще издали покачал головой, внутренно осев; я подошел к нему, не очень довольный, так как потерял, — о, сколько я потерял и волнующих слов, и подарков!

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӳрнисемпе шаклаттарса пӳртелле вирхӗнчӗ, эпир вара ун хыҫҫӑн пырса пысӑках мар пӳлӗме иртрӗмӗр.

Она понеслась, щелкая пальцами, а мы, следуя за ней, прошли в небольшую комнату.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Аван-и! — терӗ Дюрок ун патне пырса тӑрса.

— Здравствуйте, — сказал Дюрок, подходя к ней.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дюрока та ҫак шухӑш пырса ҫапрӗ пулас, мӗншӗн тесен утнӑ ҫӗртех евитлерӗ:

То же самое, должно быть, думал Дюрок, так как сказал:

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав вӑхӑтрах Дюрок патнех пырса тӑчӗ, куҫӗсем хӑна кӗлетки ҫинче чупаҫҫӗ.

В то же время он подступил ближе к Дюроку, бегая взглядом по его фигуре.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпир пырса ҫитнӗ-ҫитменех пӗлме юратаслӑх самантрах вӑранчӗ.

Но лишь мы явились, любопытство обнаружилось моментально.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ну, эпир пырса тухсан, эсир тата эпӗ, — маттур икӗ йӗкӗт, — вун пӗре хирӗҫ ҫӗр тӑрататӑп: ун чухне телеграф юпи те тытӑнса юлаймасть!

Ну, когда мы появимся — два таких молодца, как вы да я, — держу сто против одиннадцати, что не устоит даже телеграфный столб!

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ун ҫине пӑхса тӗлӗннӗ самантра, паллах, кулма е асӑрхаттарма хӑяймасӑр, Дюрок чӳречесен хушшинчи стена патне пырса тӑчӗ те ҫакӑнса тӑракан кантраран туртрӗ.

Пока я дивился на него, не смея, конечно, улыбнуться или отпустить замечание, Дюрок подошел к стене между окон и потянул висячий шнурок.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Анчах та ҫак вӗҫе ҫитсе тӑрсан лару-тӑрӑвӑм малтанхинчен те кӑткӑсраххине эрленсе пӗтӗмлетрӗм, — ҫул чарака пырса лекрӗ, урӑхла каласан — умра тип-тикӗс стена.

Однако придя в этот конец, я увидел, что занимаю положение замысловатее прежнего, — ход замыкался в тупик, то есть был ровно обрезан совершенно глухой стеной.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пӗтӗм ҫӗре утса ҫаврӑнтӑм, каллех ҫывӑрмӑша кӗрсе пӑхрӑм, алӑк патне темиҫе хутчен пырса тимлӗн тӑнларӑм: такам килмест-и?

Я обошел все помещение, снова заглянул в спальню, несколько раз подходил к двери и прислушивался, не идет ли кто-нибудь.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпир тӗттӗм залри кавир ҫине ҫӳллӗ алӑк витӗр ӳкекен электричество пайӑркинчен иртрӗмӗр, малалла коридорпа пырса библиотекӑна лекрӗмӗр.

Мы перешли электрический луч, падавший сквозь высокую дверь на ковер неосвещенной залы, и, пройдя далее коридором, попали в библиотеку.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ман патӑма каллех Дюрок пырса тӑчӗ, темӗн каласшӑнччӗ, ҫав самантра Дигэ сасси илтӗнчӗ:

Ко мне снова подошел Дюрок, желая что-то сказать, как раздался голос Дигэ:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Кулӑшла тавлашу пӗтсенех Поп ман пата пырса тӑчӗ.

Поп, выждав, когда утих смешной спор, подошел ко мне.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ыттисем те йӑл кулӑпа витӗнчӗҫ, Дюрок кӑна ҫаплипех тӑрать, — кӑштах тӗксӗм сӑнпа, ҫак шӳте сӳрӗккӗн йышӑнса; эпӗ тарӑхнӑран хӗрелнине асӑрхарӗ те ҫывӑхах пырса тӑчӗ, манпа Ганувер хушшине ларчӗ.

Улыбнулись все остальные, только Дюрок остался — с несколько мрачным лицом — безучастным к этой шутке и, видя, что я вспыхнул, перешел ко мне, сев между мною и Ганувером.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Халӗ тин, кӑштах лӑпланса пырса, асӑрхатӑп: ҫак япаласем — куртка, шӑлавар, атӑ, кӗпе-йӗм — ансат пусмаран пулни те питӗ паха, тумланнӑ май эпӗ хама ӑшӑ супӑнь кӑпӑкӗнчи алӑ пек туятӑп.

Только теперь, немного успокаиваясь, я заметил, что эти вещи — куртка, брюки, сапоги и белье — были хотя скромного покроя, но прекрасного качества, и, одеваясь, я чувствовал себя, как рука в теплой мыльной пене.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех