Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Упӑшкине вӑл ҫапла ӑнлантарчӗ:

Мужу она пояснила:

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Чӗрӗлле илетпӗр, — ӑнлантарчӗ вӑл Лявука, суккӑртарах Кӗҫтук ҫине кӑтартса.

— Возьмем живьем, — пояснил он Левке, указывая на подслеповатого Козла.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Вӑйсем пӗр пекрехех, — ӑнлантарчӗ Саша.

— Силы примерно равны, — объясняет Саша.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ӗлӗк, революци пуличчен, ялта мӗнле пурнӑҫ пулни ҫинчен тӗплӗн каласа ӑнлантарчӗ.

Он подробно рассказал какая была жизнь в деревне ранее, еще до революции.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Кун пек йӗрке вӑл ӗлӗк ҫеҫ пулнӑ, — ӑнлантарчӗ вӑл.

— Эти порядки существовали раньше, — объяснил он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ҫук пирӗн хушӑра ҫавӑн пек ҫынсем, — салхуллӑн ӑнлантарчӗ Ҫеруш, ешӗл курӑк ҫине тӑсӑлса выртса.

— Нету среди нас таких людей, — мрачно пояснил Серега, растягиваясь на траве.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тухатласа хунӑ… — ӑнлантарчӗ вӑл, ним кулмасӑр.

— Заговорен… не дается, — объяснил он серьезным тоном.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӗтме те вӑхӑт ҫук тата кӗскен, — ӑнлантарчӗ учительница.

А время не ждет, — кратко объяснила учительница.

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Санӑн пӗр ӗҫ кӑна: ҫын курӑнсанах систересси, — лӑпкӑн ӑнлантарчӗ Оксана.

Твое дело в одном: показался человек — давай знать, — спокойно разъяснила Оксана.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Усӑллӑ кайӑк, — ӑнлантарчӗ Саша Витюшкӑна.

— Полезная птица, — поучал Саша Витюшку.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Звеносемпе, — ӑнлантарчӗ Ваня Колобков, ҫамки ҫинчи тарне шӑлса илсе.

— Звеньями, — пояснял Ваня Колобков, вытирая вспотевший лоб.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Асламӑшӗ ӑна ҫапла ӑнлантарчӗ:

Бабушка объясняла:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах Саша ҫав йӑвана читлӗхрен кӑларса ывӑтрӗ, кун пирки вӑл Витюшкӑна ҫапла ӑнлантарчӗ: чавкасем хӑйсен йӑвине вӗтӗ хулӑсенчен ҫеҫ тӑваҫҫӗ, ҫавӑнпа вӗсене ытлашши ачашлама кирлӗ мар.

Но Саша выбросил гнездо из клетки, объяснив, что галки вьют гнезда из прутьев и изнеживать их нельзя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ӑнсӑртран пулчӗ ку, анне, — ӑнлантарчӗ Саша, — хӑвах курӑн акӑ…

— Это случайно, мама, — уверял Саша, — вот увидишь…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша вӗсене ҫапла ӑнлантарчӗ:

Саша объяснял им:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Вожатӑй сире пирӗнпе уя тухма хушрӗ, — ӑнлантарчӗ Игнат.

— Вожатый ваш велел, чтоб вы с нами на поле шли, — пояснил Игнат.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мана кирек мӗнле приказ та пулма пултарать, — ӑнлантарчӗ вӑл арӑмне, ун куҫӗнчен пӑхса, унтан шӑппӑн хушса хучӗ:

Мне может любой приказ выйти, — объяснял он жене, заглядывая ей в глаза, и тихо прибавил:

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Калаҫнӑ май вӑл Бобика асӑрхарӗ, ӑна мӑйӗнчен йӑтса алӑкран кӑларса пӑрахрӗ те кӗскен ӑнлантарчӗ:

Во время разговора, заметив Бобика, он поднял его за шиворот, вынес за дверь и кратко пояснил:

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Утӑ ҫӗрсе кайма пултарать, выльӑха мӗн ҫитермелле вара? — ӑнлантарчӗ Степан Ильич.

Сопреет сено и погибнет — чем тогда скотину кормить? — пояснил Степан Ильич.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ҫумӑр умӗн йӑваланать, — ӑнлантарчӗ Генка, хӗвеле хирӗҫ куҫне хӗссе пӑхса.

— На дождь, — пояснил Генка, щуря на солнце глаза.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.