Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхана (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑлхана питӗрсе лартмаллах ҫухӑратӑн.

Орет так, что оглохнуть можно.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Сасартӑк Аалто хӑлхана ҫуракан сасӑпа: — Интервоеншколӑн курсанчӗсен пӗрремӗш роти ялта юлать! Иккӗмӗш рота тепӗр пилӗк минутран ҫапӑҫма тухать. Виҫҫӗмӗш ротӑн пур енчен те ҫапӑҫма хатӗр тӑмалла! — тесе кӑшкӑрнине илтрӗм.

Вдруг слышу оглушительный голос Аалто: — Первая рота курсантов Интервоеншколы остается в деревне. Вторая рота через пять минут выступает. Третьей оставаться в боевой готовности!

Хушса кӗртнӗ сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Хӑлхана ҫурас пек улани кӗтмен ҫӗртен, сасартӑк чарӑнчӗ.

Оглушительный рев прекратился с потрясающей внезапностью.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

— Яр хӑлхана, ыратать, ямасан ҫыртатӑп, — тенӗ шӑппӑн Коля-атаман.

— Дядя, больно, отпусти, а то укушу, — тихо сказал Коля-атаман.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Капла каласан ман хӑлхана чӑнах та йывӑҫ хӑнкӑрма сассисем шакӑртатни илтӗнчӗҫ.

До слуха моего донеслись звуки деревянных побрякушек.

Тундрӑра // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 165–178 с.

Эпӗ чарӑнтӑм та хӑлхана тӑратсах итлеме пикентӗм.

Я остановился и стал прислушиваться.

Шар евӗрлӗ ҫиҫӗм // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 132–134 с.

Ҫак вӑхӑтра ман хӑлхана каллех шӑв-шав илтӗнсе кайрӗ, пӑхрӑм та тин кӑна харкашакан ӑмӑрткайӑксенчен пӗрне курах кайрӑм.

Тут я опять услышал шум и увидел одного из только что дравшихся орланов.

Ӑмӑрткайӑксен сывлӑшри ҫӑпӑҫӑвӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 41–44 с.

Изюбра мӗкӗрни, ула-чӑла пӑлан шӑхӑрни, хир качаки кӑшкӑрни, бурундук хӑлхана ҫурасла нӑйкӑшса сасӑлани — маншӑн ӗнтӗ пурте паллӑ.

Рев изюбря, свист пятнистого оленя, крик дикой козули и пронзительное взвизгиванье бурундука — все это стало мне знакомо.

Йӑнӑш курӑннӑ-мӗн… // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 11–15 с.

Владивостокра эпӗ мӗнпур паллӑ сунарҫӑсемпе йӑлтах паллашса пӗтрӗм, вӗсем тигр ҫинчен каласа панине хӑлхана тӑратсах итлерӗм.

Во Владивостоке я познакомился со всеми известными охотниками и жадно слушал их рассказы про полосатого зверя.

Йӑнӑш курӑннӑ-мӗн… // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 11–15 с.

Унта хӑлхана йӑлӑхтарнӑ, никама та лӑплантарма пултарайман сӑмахсем ҫырса тултармалла мар.

Соболезнование не должно быть многословным, избегайте избитых и пустых слов утешения.

Вилӗм, пытару тата асӑну // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ура чӗрнисене, хӑлхана ҫын умӗнче тасатмаҫҫӗ вӗт-ха.

Ведь не чистят под ногтями и в ушах публично.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вагонра ҫи-пуҫа тирпейлемеҫҫӗ, чӗрне хушшине, хӑлхана, шӑла тасатмаҫҫӗ.

В вагоне не приводят в порядок свою внешность, не чистят ногти, не ковыряют в ушах и зубах.

Такси, трамвай, автобус, поезд ҫинче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— И-и, ун пек шутлама юрать-и, — ҫӗкленерех каларӗ Улька амӑшӗ, — кассан — турпас, тетпӗр, калаҫсан — сӑмах, халь ак, итлес мар-итлес мар тенӗ ҫӗртен сирӗн сӑмахӑр ман хӑлхана кӗчӗ те — айӑп тумӑр-ши мана эсир ҫавӑншӑн? — чӗрем уҫӑлсах кайрӗ.

— И-и, нешто можно такое подумать, эдак можно бог знает до чего договориться, не зря говорят: лес рубят — щепки летят, разговор ведут — слова вылетают да в уши залетают, вот услыхала я сейчас ваши слова, и — только не сердись на меня — душа так и запела.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кровать чӗриклетнинчен тата Оля анасласа, карӑнкаласа илнинчен Сергей ҫакна сисрӗ: хӗрача та ун пекех хӑлхана кӑтӑклантарса, каҫса кайсах култаракан хӗвел шевлине кӗтсе выртать иккен, — ун чухне ҫеҫ ир пулать.

Скрип кровати и шумное потягивание Оли подсказали Сергею, что девочка, как и он, ждет того лучика солнца, который, защекотав за ухом, вдруг ни с того ни с сего рассмешит до упаду, и тогда уже только и начнется утро.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Се-ме-нов юл-та-аш! — шывра сиккелесе, аллисемпе сулкаланса, хӑлхана ҫуракан сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ Чумакова.

То-ва-рищ Се-ме-нов! — пронзительно вскрикнула Чумакова, подпрыгивая в воде и махая руками.

4 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Сӑмахран, пӗччен вӑл нихҫан та ҫак ту ҫинчи вӑрман чӑтлӑхне йӗкел пуҫтарма килмен пулӗччӗ, нихҫан та, хӑлхана ҫурас пек вӗрекен ҫил ҫинче юлман пулӗччӗ.

Никогда бы, например, он не полез один в гущу этого горного леса, хотя бы и за шишками, никогда бы не остался один на этом шумном ветру, от которого противно ныло в ушах.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ҫын нумай ҫӗрте хӑлхаран хӑлхана пӑшӑлтатса калаҫмаҫҫӗ, ку ыттисене кӳрентерет.

В компании не шепчутся, это воспринимается как оскорбление.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Алӑсем пушӑ чухне мӗне те пулин чавасран, сӗтел-пукана пӳрнесемпе шаккассинчен, пысӑк пӳрнесемпе шаклаттарассинчен, хӑлхана е мӑя хыҫассинчен, пите е сӑмса тӑррине сӑтӑрассинчен, чӗрнесене пит тинкерсе сӑнасран хӑвна пистермелле.

Отучаясь от привычек теребить что-нибудь, стучать пальцами по столу или стулу, щелкать большими пальцами, чесать затылок или за ухом, массировать руками щеки пли пальцем переносицу, демонстративно рассматривать свои ногти и т. д.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Шкултан тухсан ман хӑлхана ҫав тери савӑнӑҫлӑн та харӑссӑн кулнӑ сасӑ илтӗнчӗ, эпӗ чарӑнса тӑтӑм.

Выйдя из школы, я остановилась еще на секунду — такой взрыв веселого смеха долетел до меня.

Бал // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ку вӑйӑ ҫав тери интереслӗ пулни ҫинчен темиҫе хут каласа хӑлхана йӗрӗнтерсех ҫитерчӗҫ.

И просто уши мне прожужжали, уверяя, что она необыкновенно интересная.

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех