Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаша тытса пыма майлӑрах пултӑр тесе, вӑл Тухтарӑн урине кӑштах куҫарса вырнаҫтарчӗ.

Чтобы удобнее было править лошадью, он подвинул ноги Тухтара в сторону и уселся основательно.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ҫавна пӗр вӑхӑт итлесе тӑчӑ те, кӑштах эрех тутанса, пуҫне чикрӗ.

Кандюк зачарованно послушал эти звуки некоторое время, затем налил немного водки, выпил, задумался, опустив голову.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗр леш Туймет ачипе, Тухтарпаччӗ, — ятлама тытӑнать иккен тесе, Шинкӗл кӑштах пӑшӑрхана пуҫларӗ, ҫапах та пӗр пуҫланӑ сӑмахӗнчен пӑрӑнмарӗ.

Мы тогда с этим, с Туйметовым сыном, с Тухтаром, у костра сидели… — Шингель приготовился к тому, что хозяин будет ругать его, но решил договорить все до конца:

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпселемӗн ҫӳсӗ кӗҫеленнӗ йетен турашӑль пек, кӑтра та шап-шурӑ кӑтрине пула пуҫне тем пысӑкӑш кӑтартать; ватӑлса ҫитнӗ май курпунӗ те ытларах тухнӑ, хӑй ӗлӗкхинчен кӑштах пӗчӗкленнӗ пек.

А какие красивые волосы у Эпселема бабая: кудрявые да белые, точь-в-точь льняная куделька для пряжи, оттого голова его кажется непомерно большой; с годами он, конечно, ссутулился и стал меньше ростом, чем был прежде.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кун чухлӗ пурӑнсан та кӑштах канмасан, епле вӑл?

Столько прожить да и не охнуть, как же без этого?

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кил-ха, пӑяхам, ӗҫсе пар-ха ҫак алтӑра, — терӗ Савантей арӑмӗ, — сӑри кӑштах ҫеҫкеленнӗ пек те, ӗҫмешкӗн уҫӑ пулма кирлӗ.

На-ка вот, дядя, выпей ковшичек, — жена Савандея подала ковш пива, — пиво-то маленько зацвело, да на вкус приятно.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Вӑл, тем, кӑҫал кӑштах йӑша пуҫларӗ-ха, каҫ пулсанах выртса ҫыварать.

— Да нет, сдала что-то в этом году, устает, как только стемнеет, сразу ложится, устает…

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

 — Шерккей, ак, кур-ха, эп кӑштах чӗкелтӗм пулас, сана кӑна калам та, мӑнтӑрлантӑм пек, ме, хыпашласа пӑх-ха хул шӑшине, — кӳршине вӑл аллинчен тытрӗ те хул шӑшине хыпашлаттарчӗ, хӑй тата ҫумнерех хӗсӗнсе ларчӗ.

— Шерккей, тебе только доверяюсь: я, пожалуй, растолстела, ну-ка пощупай мои руки, — она схватила в темноте руку Шерккея и приложила к своему плечу, прижавшись одновременно к нему всем телом.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мана мӗн, килччӗрех, хисеплӗ ӗҫӗмпе эпӗ хам та кӳршӗ яла ҫитсе килме ӳркенместӗп, уншӑн урам татӑлса ӳкес ҫук, кӑштах ҫӑкӑр хутне кӗни те маншӑн тесен, мӗне тӑрать…

А мне что — пусть приходят, коль за добрым делом, я и в соседнюю деревню не против сходить, ноги у меня, слава богу, не купленные, да и на хлеб-соль подадут — тоже не в убыток…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ тинех хӗвел анчӗ, кӑштах тӑрсан, ҫанталак тӗттӗмленчӗ.

Наконец зашло солнце, и постепенно на деревню опустилась темнота.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эрехӗ пирки ҫакна калам, — терӗ вӑл, тата кӑштах сыпса.

Он прихлебнул из бутылки: — Это я тебе насчет водки говорю…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл кӑштах хӗрӗнкӗ, кӑмӑлӗ уҫӑ чухне чӗлхи япшар.

Шингель слегка навеселе, язык у него в такие минуты ух какой разговорчивый!

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кулленхи асаппа терт те, ҫити-ҫитми пурнӑҫ та, сӑна васкатса улӑштаракан шухӑш та ҫакӑн пек чух кӑштах манӑҫать, чун йӑвашланать, чӗре ҫемҫелет…

Тут забывается все — и повседневные тяготы и нехватки, и невеселые думы, отражающиеся на лице; душа мягчеет, сердце делается добрее…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗҫ пӗтерсен, Тухтар: «Эпӗ ҫакӑнта канса илем-ха, кӑштах тӑрсан таврӑнӑп», — терӗ Элентей хӑтине.

Когда дело было закончено, Тухтар сказал: — Вы идите, а я тут немного отдохну и потом приду…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑхӑт кӑштах иртсен, картишӗнче йытӑ вӗрсе ячӗ, ӗне сӑвакан хӗрарӑмсен хыттӑн калаҫнӑ сассисем илтӗнчӗҫ.

Через какое-то время во дворе залаяла собака, затем послышались громкие голоса женщин, доивших коров.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑштах ҫаптарса илмеллеччӗ ӑна, иртсе те каятчӗ…

Надо было всыпать как следует по-отцовски, глядишь, вся бы дурь и прошла.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей, хӗрӗн сассине илтсе, ӗххӗм-ӗххӗм ӳсӗркелесе, алӑка тӗртрӗ, алӑк кӑштах тайӑлчӗ.

Шерккей, услышав родной голос, сдержанно покашлял, чтобы скрыть волнение, тронул ручку двери.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен вӑл кӑштах чирлӗ те иртсе кайӗ тесе шухӑшланӑччӗ.

До этого он думал: как обычно — похворает маленько и поправится.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Амӑшӗ асаплӑн куҫ уҫрӗ, сарӑхнӑ типшӗм алли шӑнӑрланса туртӑнчӗ, кӑштах ҫӗкленчӗ, Ильяса пуҫӗнчен ачашларӗ:

Мать с трудом разлепила веки, подняла трясущуюся желтую руку и погладила Ильяса по голове.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӑшӑрӑма тем пулчӗ, кӑштах выртма шутларӗ-ха.

Жене что-то нездоровится, прилегла маленько…

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех