Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫывӑхне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тул ҫутӑлса килес умӗн хапха ҫывӑхне кӗпӗрленнӗ ударницӑсем пӗр-пӗринчен аякка каймасӑр сапаланса выртрӗҫ, пӑрӑс пӗренисем хыҫӗпе таҫта площадь еннелле пеме пуҫларӗҫ.

Перед сумерками ударницы, скопившиеся возле ворот, рассыпались густой цепью; лежа под брусьями, начали постреливать куда-то через площадь.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Мӑйкӑча хывса илчӗҫ те, халӗ хӑйсемех ав хӑйсен революциллӗ демократийӗнчен хӑраҫҫӗ: фронтран столица ҫывӑхне шанчӑклӑ ҫар чаҫӗсене куҫарса пыма ыйтаҫҫӗ.

— Сняли намордник, а теперь сами трусят своей революционной демократии, просят двинуть с фронта к столице надежные воинские части.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Малтанах эпӗ хам мӗн ӑспала Виҫҫӗмӗш корпуса Петроград ҫывӑхне куҫарса пыма шутлани ҫинчен пӗлтерес, тетӗп.

 — Я хочу вернуться к тем соображениям, которые понудили меня передвигать Третий корпус к Петрограду.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хайсене тараватлӑн сӗтел пушатса панӑ господина тав туса, офицерсем чӳрече ҫывӑхне иртрӗҫ.

Офицеры поблагодарили господина, любезно предоставившего им возможность воспользоваться столиком, прошли к окну.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Арман ҫывӑхне шӑкӑр-шӑкӑр лавсем тӑратса тултарнӑ.

Двор густо уставлен подводами.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, кухньӑра кӑмака ани ҫывӑхне ларса тулнӑ шӑнасем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе тӗлӗрсе кайнӑ чух, Аксинья, тутисене чӗтретсе, вырӑн сарма тытӑнсанах, Степан, унӑн ҫӑварне хура та кӑштӑрка аллаппийӗпе хупласа, ӑна кӳпкеме тытӑнать, намӑсне мӗнне пӗлмесӗр Григорипе мӗнле пурӑнни ҫинчен пӗтӗмпе калаттарать.

По ночам, когда в кухне над камельком засыпало мушиное стадо и Аксинья, дрожа губами, стлала постель, бил ее Степан, зажимая рот черной шершавой ладонью, выспрашивал бесстыдно подробности о связи с Гришкой.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чарӑнса пӑхар ҫав кукӑр тунката ҫывӑхне, пӗркун ларнӑ вырӑна.

Спробуем возле энтой ка́рши, где надысь сидели.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тен, сана хӑвӑн пӗтӗм проспектсемпе, бульварсемпе, садсемпе тата ҫеҫенхирӳсемпе пӗрле такамӑн курӑнман алли ярса тытнӑ та таҫта Архангельск ҫывӑхне илсе кайса лартнӑ; сан ҫине ҫакӑ ҫӑмламас шурӑ кӗрӗке ҫакса янӑ та ҫапла каланӑ: «Кӑнтӑр хӗвелӗ айӗнче хӗрӗннипе ҫитӗ, ешӗл симӗслӗхре ачашланса лартӑн — чыса та пӗлме вӑхӑт!»

А может быть, чья-то невидимая рука взяла тебя, со всеми твоими проспектами и бульварами, с садами и со степными далями, перенесла да и поставила где-то вблизи Архангельска, накинула на тебя эту белую мохнатую шубу и сказала: «Хватит, погрелся под южным солнцем, понежился в сочной зелени — пора и честь знать!»

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Килӗшетӗп, анчах сывлӑх, — хӗрӳленчӗ полковник, ҫӗнӗ тавлашу пуласса туйса пулмалла, Кондратьев ҫывӑхне ларса.

— Согласен, но здоровье… — оживился полковник, подсаживаясь к Кондратьеву и, видимо, чуя начало нового спора.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кровать ҫывӑхне пукан лартса, вӑл ун ҫине лашт ларчӗ, сарлака алтупанӗсене чӗркуҫҫи ҫине хучӗ; унӑн самӑр пӳрнисен сыпписенче хӗрлӗрех ҫӑм пайӑркан-пайӑркан ӳсет.

Поставив поближе к кровати стул, он уселся, положил на колени широкие ладони, — на суставах пальцев пучками росли рыжеватые волосы.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑй тахҫанах пӗлекен пӗчӗк вӑрман ҫывӑхне ҫитсе пынӑ ҫӗртех Федор Лукич кӑкӑрне аллипе ярса тытрӗ, вӑл, чирлӗ чухнехи пек, вӑйсӑрлӑха туйса, утма чарӑнчӗ; урисем хӑйӗн мар пекех такӑнаҫҫӗ, аллисем йывӑрланса ҫитнипе мӗн хушнине итлеми пулчӗҫ, вӗсем туя та тытасшӑн мар; кӑкӑрта йӗплеме пуҫларӗ, йӗпписем нумайланса пыраҫҫӗ, вӗсем пӗр тӗле пухӑнса йӗпленипе питех те ыраттараҫҫӗ; чӗре пӑчӑртанать — ӑна такам хӗскӗчпе ярса илсе, пӗрре хӗстернӗ, тепре пушатнӑ пек туйӑнать…

Уже вблизи знакомого лесочка Федор Лукич вдруг остановился, хватаясь рукой за грудь и ощущая в себе болезненную слабость; ноги его подкашивались и были точно чужие; руки отяжелели, не слушались, отказывались даже держать палку; в груди забегали острые иголки, их становилось все больше и больше, и они сбивались в один болезненный комок; сердце замирало — его будто кто брал клещами, сжимал и не отпускал…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак аслӑ ҫул ҫывӑхне Травкин дежурнӑйсем тӑратнӑ.

Близ этого шляха Травкин установил дежурство.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Паллах, пысӑк кӗлеткеллӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ тата мухтанма пӗлмен Аниканов ун ҫывӑхне те ан пытӑр!

Куда было до него массивному, широколицему и простоватому Аниканову!

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Манӑн ӑна чӑтма ҫук хӗнес, вӗлерес килчӗ (хама хам чарма эпӗ ҫапах та шутламарӑм), анчах ун пек тума юраманнине эпӗ пӗлнӗ, ҫавӑнпа та сӗтел ҫинчен прес-папьене ярса илтӗм те тепӗр хут: «Тухса кай!» — терӗм, вара ӑна ун ҫывӑхне урайне петӗм.

Мне страшно хотелось бить, убить ее, но я знал, что этого нельзя, и потому, чтобы все-таки дать ход своему бешенству, схватил со стола пресс-папье, еще раз прокричав: «Уходи\!» — швырнул его оземь мимо нее.

XXII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Феона пырать те, йӗрӗнчӗклӗн мӑшлаткаласа, аллисемпе ҫивӗччӗн сулкаласа, сӗтел ҫывӑхне пӗчӗк кавир сарса пӑрахать.

Приходит Феона и, фыркая, резко махая руками, расстилает окола стола коврик.

Философ // Хӗветӗр Уяр. Антон Чехов. Философ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 135-137 с.

Антракт вӑхӑтӗнче вӑл Бризжалов ҫывӑхне пырса уткаласа ҫӳрет те хӑюлланса каллех мӑкӑртатма тытӑнать:

В антракте он подошел к Бризжалову, походил возле него и, поборовши робость, пробормотал:

Чиновник вилни // Иван Юркин. Антон Чехов. Чиновник вилни // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 133-135 с.

Пӗчӗк вагон ӗнер каҫ анчах хӗвелҫаврӑнӑш пуссинче ларатчӗ, унӑн кӑмакинчен тӗтӗм мӑкӑрланатчӗ, хуткупӑспа балалайка пӗрле выляни янӑратчӗ, — трактористсем ҫак вырӑна тата хӗвелҫаврӑнӑшсене ҫав тери хӑнӑхса ҫитнипе кунтан кӗркуннесӗр ниҫта та каяс ҫук пек туйӑнатчӗ, — халӗ, акӑ, Кондратьев пӑхать те, — пушӑ вырӑна, кӑмака пулнӑ вырӑн паллине, краҫҫын тӑкӑнса хуралнӑ ҫӗр лаптӑкӗсене ҫеҫ курать: кам та пулсан курасран хӑранӑ пек, трактористсем ҫӗрле тулӑ ҫывӑхне куҫса кайнӑ.

Еще вчера вечером вагончик стоял возле подсолнухов, дымилась печка, играла гармонь в паре с балалайкой, — трактористы так обжились на этом месте и так привыкли к подсолнечникам, что уже до самой осени отсюда никуда и не уедут; теперь же смотрит Кондратьев и видит лишь пустое место, следы от печки, темные пятна от пролитого керосина: ночью, точно боясь, чтобы никто не увидел, трактористы переехали поближе к пшенице.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нимӗҫ ремонтникӗсем вырнаҫса ларнӑ лакӑм ҫывӑхне пыракан пӑрахӑҫа тухнӑ штольнӑна каймалли ҫула тупмалла пулнӑ.

Надо было найти ходы, ведущие к одной из отдаленных, заброшенных штолен, которая находилась по соседству с выемкой, где обосновались немецкие ремонтники.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ӗнер каменоломня ҫывӑхне тӗрлӗ тупӑсем, боеприпассем вӗҫӗмсӗр турттарчӗҫ.

Со вчерашнего дня к району каменоломен беспрерывно подвозят орудия, боеприпасы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кунсӑр пуҫне партизансен ҫӗр айӗнчи крепость ҫывӑхне вырнаҫнӑ нимӗҫ штабне те аркатмалла пулнӑ.

Кроме того, важно было уничтожить немецкий штаб, обосновавшийся так близко от партизанской подземной крепости.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех