Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ята (тĕпĕ: ят) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Паллаштаракан ҫын хушамачӗ ҫав тери сарӑлнӑ хушамат пулсан ҫеҫ ята каламалла.

Это можно сделать лишь для ясности — если у представляемого очень распространенная фамилия.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Паллашнӑ чухне хушамата калаҫҫӗ, ята каламаҫҫӗ.

При представлении, обычно, не называют своего имени.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ку ята эпӗ манман, мӗншӗн тесен партизанка Таня вилӗмӗ ҫинчен «Правда» хаҫатра каласа панӑ асран кайми йӗркесем айне вӑл алӑ пуснӑ.

Я не забыла это имя: ведь им были подписаны те памятные строки в «Правде»! — рассказ о том, как погибла партизанка Таня…

Ҫар корреспонденчӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Слава Раҫҫей шайӗнче иртекен турнирсене хутшӑнса та малти вырӑнсене ҫӗнсе илнӗ, Чӑваш Республикин чемпионӗ ята та тивӗҫнӗ.

Слава даже завоевывал первые места в турнирах, которые проходили на уровне России, и удостоился звания чемпиона Чувашской Республики.

Ҫемье тӗрекӗ эсӗ, мӑшӑрӑм // Каҫал Ен. «Каҫал Ен», 2020.10.30

Анчах Нямаҫ ашшӗне тепӗр ята асӑнсан, Кантюкӑн сӑн-пичӗ уҫӑлчӗ.

Но вот Нямась упомянул еще одно имя, и лицо Кандюка вмиг просветлело.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Хӑтаҫӑм, ырӑ хӑта, — аллине кӑкӑрӗ тӗлне тытса хуҫлатрӗ Алиме, — хӑвах пӗлетӗн, ырӑ ята ял ҫине мӑшкӑла хӑварас килмест, пирӗн Нямаҫ халь кӑна таврӑнчӗ те ертсе килме хистесе ячӗ…

— Ах, сватушка ты мой, сватушка, — Алиме скрестила руки на груди, — сам понимаешь, как нам не хочется, чтоб наше доброе имя замарали, Нямась только что вернулся и сразу нас сюда прогнал, мол, верните мне Селиме тотчас же…

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кур-ха эс, телей валеҫме тухнӑ, ырӑ ята кӗресшӗн, — терӗ те, юмӑҫ патнелле ҫывхарса, алӑк енне кӑтартрӗ:

— Полюбуйтесь-ка на нее: счастье она раздавать вышла, добренькой хочет прослыть! — девушка смело приблизилась к йомзе и указала на дверь:

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Малти вӑрӑм сак ҫине кӑтартса: — Кунта эпӗ кашма сарнӑ пулӑттӑм, — тет Тухтара, — ҫӗнӗ кашма пур, анне юри ман ята ҫаптарнӑ, вӑрӑм, икӗ хут хутлатсан та ҫитет пуль.

Кивнув на длинную лавку в переднем углу, сказала Тухтару: — А я бы на нее кошму застелила, у нас есть новая, мама нарочно для меня сваляла, длинная такая, можно вдвое сложить.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Хам ята асӑнасса кӗтнӗччӗ-ха эп.

— А я-то ждала, что ты мое имя назовешь…

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Паянхи пек пысӑк уявра Тухтар пӗрремӗш хут кӑна ут ярса мала тухрӗ те, унта та, Нямаҫ хӑй хыҫне хӑварса, чаплӑ ята кӗчӗ.

Несмотря на то, что Тухтар впервые за свою жизнь стал героем праздника, оставив позади себя Нямася, он сразу сделался почитаемым человеком.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ильясӗ ята кӗрсе юлсан, пит аванччӗ те…»

Хорошо, если бы на Ильяса надел нарезали…»

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элентейпе пӗр ҫул ята кӗтӗмӗр…

С Элендеем в один год нас нарекли.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Говэна, тӑватӑ пин ҫынлӑ отрядӑн, тепӗр майлӑ каласан, пысӑках ҫар командующине, Симурден генерал чинне партарасшӑн ҫуннӑ, анчах Говэн ҫак чыса йышӑнман, вӑл: «Лантенака тытса илсен, курӑпӑр унта. Халлӗхе эпӗ вӑл ята илме нимӗнпе те тивӗҫлӗ мар-ха» тенӗ.

Когда Говэна поставили во главе четырех с половиной тысяч человек — почти целой армии, — Симурдэн решил добиться для своего питомца чина генерал-адъютанта, но Говэн отказался; он заявил: «Сначала захватим Лантенака, а там посмотрим. Пока же у меня еще нет достаточно заслуг».

ХI. Курма пӳрни пекех хӑрушӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Халлӗхе ман ята никам та пӗлмелле мар.

Необходимо, чтобы пока никто не знал моего имени.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Гальмало ятлӑ, анчах ман ята пӗлни мӗне кирлӗ сире: эпӗ сире ятӑма каламасан та вӗлерме пултаратӑп.

— Зовут меня Гальмало; впрочем, вам совсем не обязательно знать, как меня зовут, я могу вас убить и без этого.

I. Сӑмах — вӑй // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Манӑн ята ҫак карап ҫинче эсир кӑна пӗлетӗр.

Лишь вам одним известно мое имя.

II. Ҫӗрлехи тӗттӗмре пыракан караппа пассажир // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ята ямӑпӑр! — хавхаланчӗҫ ачасем.

Не подкачаем! — храбрились ребята.

36 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Сывӑ-и, Иван Васильевич! — саламларӗҫ ачасем шкул хуралҫине, ҫав вӑхӑтрах хӑйсем ун ҫине шикленсе пӑха-пӑха илчӗҫ: Иван Васильевич ахаль мар ӗнтӗ «Грознӑй» («Хаяр») тенӗ ята илтнӗ.

— Здравствуйте, Иван Васильевич! — с опаской поглядывая на сторожа, здоровались они; Иван Васильевич недаром получил от ребят прозвище «Грозный».

5 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпир гаваньрен тухса кайнӑ минутра пичче ӑна ят парасшӑн пулса, манӑн ята пӑрасшӑнчӗ те…

Когда мы уже выходили из бухты, дядюшка, придерживавшийся географической номенклатуры, пожелал назвать бухту моим именем.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ ку тинӗсе чи малтан тупни, хамшӑн пысӑк чыс пулать, ӑна эпӗ хамӑн ята пама та пултаратӑп тесе шутлатӑп.

У меня есть честь этого открытия и мое право назвать его моим именем.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех