Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Киле (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Киле таврӑнар.

Лучше пойдём домой.

Хӑна хӗр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 33–37 с.

Кӗтӗм киле.

Зашёл в дом.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

— Эп киле каяп, — терӗм Элпие ҫӑвара уҫи-уҫми.

— Пойду домой, — кое-как выговорил я.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

— Килрен киле ҫӑмарта пуҫтарма каятпӑр-и?

— Обойдем соседей? Сегодня надо ходить из дома в дом и собирать пасхальные гостинцы.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Киле каҫас пуль, кукаҫи те таврӑнчӗ ахӑртне…

— Пора домой, может, дедушка вернулся…

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Нимле ылтӑн кайӑк та вӗҫсе кӗмен ку киле.

Никакая золотая птица в дом не залетала.

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

— Каҫхи апат ҫиме пирӗн пата пырӑр, — терӗм юлташсене киле саланнӑ чухне.

— Приходите ужинать, — сказал я ребятам, когда расходились по домам.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Киле.

Куҫарса пулӑш

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кикак-кикик хурсем, кӑвак хурсем, Ӗнтӗ киле ишме те вӑхӑт пуль, Ай-хаях та мана, телейсӗре, Хуйха-суйха манма та вӑхӑт пуль… — тесе юрласа ячӗ те хӑйӗн ылханлӑ шӑпине ӳпкелешекен ҫинҫе саслӑ хӗрарӑм, Аксинья чӑтса тӑраймарӗ: куҫӗнчен ҫавӑнтах куҫҫуль шӑпӑртатса юхса анчӗ!

Тега-тега, гуси серые, домой, Не пора ли вам наплаваться? Не пора ли вам наплаваться, Мне, бабеночке, наплакаться… выводил, жаловался на окаянную судьбу высокий женский голос, и Аксинья не выдержала: слезы так и брызнули из ее глаз!

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫаврӑнса ҫитрӗн пулать киле?

Прибился к дому?

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий тӑчӗ, ҫывӑхри пӗр киле кӗрсе кайрӗ.

Григорий встал, пошел в ближний двор.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку вара, утрав ҫинчен каҫса тӑван хуторӑн хытӑ ҫӗрӗ ҫине ура ярса пуснӑскер, пӗрер сехетлӗхе киле кӗрсе тухма та, хуторти палланӑ ҫынсемпе курса калаҫма та хирӗҫ марччӗ-ха…

А тот, перебравшись с острова и почуяв под ногами твердую землю родного хутора, уже не прочь был бы и домой заглянуть на часок, и проведать знакомых хуторян…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле тарса кайма хӑюлӑх ҫитмерӗ ун.

У него не хватало мужества явиться домой.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗҫтер киле, атту асӑрхӗҫ тата эс ҫуккине!

Ступай, а то заметят, что ушла.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кай киле, ӳсӗр сурӑх!

— Иди домой, пьяная сволочь!

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таврӑнтӑм та ак киле, кунта пурнӑҫ мар, тем к…!

Пришел домой, а тут не жизня, а б…!

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунта пурте вӑл каччӑ пуҫпа Степан килте мар чухне килкелесе ҫӳренӗ пекех; вӑхӑт, ҫак киле сиктерсе, таҫтан урӑх ҫӗртен ҫаврӑнса иртнӗ майлах нимӗнле улшӑну та ҫук; шӑрши те пулин ҫавӑн чухнехиех: чӗрӗ хӑмла аврин йӳҫсе хӑпаракан кӑрчама майлӑ уҫӑ шӑрши, тап-таса ҫунӑ урай, тата пӑртаках, кӑшт кӑна сисӗнмелле, шанса кайнӑ чапӑр курӑкӗн шӑрши кӗрет.

Все здесь осталось таким же, каким было в то время, когда он еще парнем захаживал сюда в отсутствие Степана; почти ни в чем он не видел перемен, словно время шло мимо и не заглядывало в этот дом; сохранился даже прежний запах: пахло бражным душком свежих хмелин, чисто вымытыми полами и совсем немного, чуть слышно — увядшим чабрецом.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр-икӗ ҫул киле килмелле марччӗ сан.

Не надо бы тебе домой являться ишо год, два.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр енчен лайӑх та мана киле яни.

И лучше, что меня демобилизовали.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пустуях киле килнӗ эс, — терӗ хӗрхенсе Прохор.

— Зря ты домой шел, — с сожалением сказал Прохор.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех