Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хырӑм сăмах пирĕн базăра пур.
хырӑм (тĕпĕ: хырӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хырӑм выҫҫи кӑшт иртнӗ пек пулсан, эпир нарттӑсене илсе килме каясшӑнччӗ, анчах карчӑксем иккӗшӗ те нарттӑсем ӑҫтине ыйтса пӗлнӗ хыҫҫӑн пире ҫывӑрма выртма сӗнчӗҫ, нарттӑсене ӗнер сунара тухса кайнӑ упӑшкисем илсе килеҫҫӗ, терӗҫ.

Когда первые приступы голода были утолены, я хотел со своими спутниками идти за нартами, но обе хозяйки, расспросив, где мы оставили их, предложили нам лечь спать, сказав, что нарты доставят их мужья, которые ушли на охоту еще вчера.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Ларса пыран — хӑвах та мар, хырӑм — арпа лаҫҫи.

Сидишь, как бы не свой, и живот словно амбар.

Тӗп пултӑр // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 54–57 с.

Кӗрперен пӑтӑ пулать, пӑтӑпа хырӑм тулать, — хӑйне кура шӳтлеме те пӑхрӗ Шинкӗл.

Кашу сварим — живот набьем, — пошутил в своей манере Шингель.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Палланӑ-пӗлнӗ ҫыннисем ҫук, ют чӗлхе, хырӑм выҫҫи тӗпӗр ҫынна курӑнмасть — мӗн тумалла.

Знакомых нет, язык чужой, голод, хоть и не виден глазом, день и ночь не дает покоя — что делать?

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах вӗсем унта хӑйсем тӗллӗн пыман-ҫке, чун туртнипе мар — хырӑм выҫҫи хӑвӑланӑ.

И ведь пришли они на фабрику не добровольно, а все из-за той же нужды.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хырӑм выҫрӗ е ҫӑвар типрӗ пулсан, антракт вӑхӑтӗнче буфета кайса килмелле.

Если вы проголодались, можно сходить во время антракта в буфет.

Кинора, лекцире, театрта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗртен-пӗр ӗмӗт те хырӑм тутине тытасси ҫеҫ пулса юлать.

Остается одно чувство, инстинкт — набить брюхо.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Выҫӑ хырӑм никама та канӑҫ памасть е, вуникӗ тар сӑрхӑнтарса, вӑхӑтсӑр асат хуҫтаратӑн, е вӑрра каймалла.

— Да голодное-то брюхо никого не оставляет в покое — иль двенадцать потов проливай, да хлеб добывай, иль подавайся в воровство.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пирӗн ытлашши хырӑм ҫук-ҫке, мӗншӗн ҫапла хӑтланатӑн? — тӗлӗнсе ыйтрӗ Сайте, халиччен ун пекки пулманнине кура.

— Так у нас же нет лишних едоков, зачем ты все это вытворяешь? — удивленно спросила Сайде, до сих пор не замечавшая за мужем такого чудачества.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утламӑшра пӗр вӑхӑтра ун пирки «хӗрӗх чӗрнеллӗ-ха вӑл» тесе те сӑмахлатчӗҫ, каярахпа мучар курӑкӗ ҫисе хырӑм пӑрахтарнӑ тенӗ сас-хура тухрӗ.

В одно время про нее в Утламыше болтали, что она брюхата, но потом будто бы наелась ядовитой травы и скинула.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ыратнипе тӑсланки кӑшкӑрса ярса хырӑм ҫине ҫавӑрӑнса выртрӗ.

От боли долговязый крикнул и перевернулся на живот.

7. Ракетчик // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

«Выҫӑ хырӑмпа аманнӑ хырӑм ыратнине тӳсме ҫӑмӑлтарах» — аса илтӗм эпӗ хамӑрӑн курсри врач каланӑ сӑмахсене, вара тӳрех шалалла кӗрсе кайрӑм.

«С пустым желудком легче перенести рану в живот», — вспомнил я изречение нашего курсового врача и переступил порог.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Иоҫка ун-кун пӑхкалать, анчах хырӑм выҫҫи ӑна кухньӑналла ҫавӑратех.

Иоська фланирует, развлекается, шалит, но голод заставляет его наконец возвратиться на кухню.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пепкене час-часах хырӑм ҫине вырттарӑр.

Куҫарса пулӑш

Пепкене пулӑшмалла // Сывлӑх. Сывлӑх, 2014.03.06

Хырӑм та йӗркеллӗ пулнине юратать.

 — Желудок тоже аккуратность любит.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Кӑвак кӗпеллӗ, шурӑ ҫухаллӑ ача пионерсен пӳлӗмӗнче хырӑм ҫине выртнӑ та урайне сарса хунӑ хут ҫине хӗрлӗ чернилпа «1941 ҫул» тесе шултра цифрӑсем ҫырать.

В пионерской комнате, разложив на полу лист бумаги, мальчик в синей куртке с белым воротником, лежа на животе, выводил красной тушью громадные цифры: «1941 год».

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Манӑн хырӑм пит выҫса ҫитрӗ.

Я начал испытывать сильный голод.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн пӗрре те вӑйӑм юлмарӗ, шӑннипе тата хырӑм выҫнипе эпӗ пӗтӗмпех халтан кайрӑм.

У меня больше не было сил; я изнемогал от стужи и голода.

XV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах температура чакса пынипе, мана сивӗ пула пуҫларӗ; манӑн хырӑм та выҫса ҫитнӗччӗ, ҫавӑнпа пире аван йышӑнса хӑй патне кӗртнӗ хресчене тӗл пулнӑшӑн питех те савӑнтӑм.

Однако температура понизилась, я озяб и еще больше проголодался; и как же я обрадовался, когда нашелся «boer», где нас приветливо приняли.

XIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вара манӑн выҫӑ хырӑм та часах тӑранчӗ, малалли ӗҫсем маншӑн каллех уҫҫӑн паллӑ пулса тӑчӗҫ.

Что через час мой голод был утолен, и я опять ясно представил себе положение вещей.

VI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех