Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

автан сăмах пирĕн базăра пур.
автан (тĕпĕ: автан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Посыльной тумтирне силлесе илсе, автан сасси пек сасӑпа ыйтрӗ:

Отряхиваясь, посыльный спросил петушиным голосом:

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ерофей Кузьмич алӑк урлӑ каҫса пуҫ таяс шухӑшпа ҫӗлӗкне илме ӗлкӗрчӗ ҫеҫ, Квейс сӗтел ҫумӗнчен хӑвӑрт хӑпрӗ те, автан киккирикӗ пек ҫӳҫ тӑпкине силлентерсе илсе, Ерофей Кузьмич кӑкӑрӗ ҫинелле шӗвӗр пӳрнипе тӗксе кӑтартрӗ.

Только успел Ерофей Кузьмич переступить порог и схватить с головы шапку, чтобы поклониться, Квейс оторвался от стола и, тряхнув петушиным гребнем волос, быстро ткнул указательным пальцем в направлении его груди.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Френчпа, ҫара пуҫӑнах хӑй, — сарлака ҫамки тӗлӗнче автан киккирикӗ майлӑ тӑракан ҫӳҫне хуллен ҫеҫ ҫил вӗҫтеркелет.

Он был во френче и с непокрытой головой, ветер легонько шевелил над широким лбом петушиный гребень волос.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пуҫ тӳпинче автан киккирикӗ евӗр ҫӳҫ пайӑрки ҫӗкленсе тӑрать.

На макушке топорщился петушиный гребень волос.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эй, эсӗ, автан! — Волошин пӗтӗм кӑкӑрӗпе сывлама пуҫларӗ.

— Эй, ты, петух! — Волошин задышал всей грудью.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сарайӗнче, ҫуначӗсене ҫапса, автан авӑтса ячӗ.

Под сараем, похлопав крыльями, закричал петух.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Итлесе ларакансем пурте, сӗтел ҫине тайӑнса, хӑрӑмпа вараланнӑ хунар ӑшӗнче автан кикирикки пек чӗтресе ҫунакан катрашка та лаптак вут ҫулӑмӗ ҫине хӑракаласа, сӳнет-и, сӳнмест-и тесе куҫӗсене илмесӗр пӑхнине курсан, Ваня вулама чарӑнчӗ.

Тут Ваня остановился, заметив, что все его слушатели, склонившись к самому столу, заглядывают в мутное стекло фонаря и неотрывно, испытующе, со страхом и надеждой смотрят, как там ведет себя подрагивающий, зазубренный, плоский огонек горелки, похожий на бледный петушиный гребешок.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах ҫав вӑхӑтрах, тупӑран пенӗ пек, Ерошкӑн пысӑк пӑшалӗ янӑраса кайрӗ, автан, тӗкӗсене тӑкса, вӗҫсе хӑпарчӗ те ҫӗре персе анчӗ.

Но в то же время раздался выстрел, как из пушки, из здоровенного ружья Ерошки, и петух вспорхнул, теряя перья, и упал наземь.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Автан хӑйне вӗрекен йытӑ ҫине йывӑҫ тӑрринчен тарӑхса кӑшкӑрчӗ, Оленин вара фазана курчӗ.

Петух тордокнул с дерева на собаку, лаявшую на него, и Оленин увидал фазана.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хирӗҫҫисен картишӗнче автан авӑтса ячӗ.

Петух вскрикнул на противоположном дворе.

XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Назарка, автан ҫине пӑхса, чӗтресе илчӗ.

Назарка вздрогнул, глядя на петуха.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Автан чӗтресе ӳкрӗ, анчах ҫуначӗсене сарса яма та ӗлкӗреймерӗ — унӑн юнланнӑ пуҫӗ усӑнса ҫапкаланма пуҫларӗ.

Петух встрепенулся, но не успел расправить крылья, как уже окровавленная голова загнулась и забилась.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Автан пуҫне сӗтел патнелле пӗкеҫҫӗ — вӑл ҫапкаланать.

Наклонят петуху голову к столу — он бьется.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Автан авӑтман-ха, вӑл ура ҫинче…

Петухи еще не поют, а он уж на ногах…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Каҫхи шӑплӑхра таврари ялсенче автан авӑтни ушкӑнри ҫынсене паҫӑр та уҫҫӑнах илтӗнчӗ.

Отряд и раньше слышал в ночной тишине отдаленное кукареканье, доносившееся из окрестных селений.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Автан пӗрремӗш хут авӑтса ярсан, пӗр пӗчӗк ушкӑн ҫак лӑпкӑн ҫывӑракан ялтан хирелле тухса уттарчӗ.

Пропели первые петухи, и маленький отряд, покинув спящую деревню, вышел в поле.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек плана вӗсем Дейко пӗлтернипе туса йышӑнчӗҫ: жандармсем ытла ир хускаласшӑн иккен, автан иккӗмӗш хут авӑтнӑ вӑхӑталла, вӗсем Клисурӑна тухса каясшӑн: питӗ васкаҫҫӗ имӗш, ҫутӑличчен тахҫан малтан хӑйсене вӑратма хушнӑ, тет.

Этот план был разработан на основе тех сведений, которые сообщил Дейко: полицейские собирались встать рано, до вторых петухов, и отправиться, в Клисуру: они очень торопились и приказали разбудить их задолго до рассвета.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав хушӑрах Огняновӑн ӗҫес-ҫиес апачӗ кунсерен лайӑхланса пырать: ӑшаланӑ автан киле-киле параҫҫӗ ӑна, ҫу та ҫӑмарта, сӗтпе пӗҫернӗ рис пӑтти, кукӑль тавраш, хушӑран кайӑк-кӑвакал та мулкач та пулкалать: эрехне те тӗрлӗ йышшине иле-иле килеҫҫӗ.

Между тем раненый с удивлением замечал, что с каждым днем стол его становится богаче: ему подавали жареных цыплят, масло и яйца, молочную рисовую кашу, пироги, а нередко даже диких уток и зайцев; появлялись на его столе и вина разных сортов.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Среднегорски шурӑ эрех пичкине уҫрӗҫ; юри Огнянов ячӗшӗн тесе вӗсем кашни ирсерен автан пусса яшка пӗҫерсе пачӗҫ, — килти ҫынсем раштав типпине пула какай яшки ҫиместчӗҫ.

Почали бочонок белого среднегорского вина; каждое утро во дворе резали цыпленка — и только для Огнянова, остальные не ели мясного, потому что был рождественский пост.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Кашни автан хӑй ушкӑнӗнче авӑтать».

Всякий петух поет в своем курятнике.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех