Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытать (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унра хушӑк тӗпӗнчи пӗтӗм пушӑлӑх ахлатрӗ тейӗн, анчах Кист ӑна ҫирӗппӗн тытать.

Вся пустота низа ухнула в нем, но Кист держал крепко.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Виверӑна вӑл ҫак авӑкра килсе ҫитнӗ: нумай-нумай лашапа, тарҫӑсемпе, анчах кунта пурӑнма шухӑшламасть имӗш; вӑл Африкӑна шалалла ҫул тытать текен сӑмах ҫӳрет.

Недавно прибыл он на Виверу с множеством лошадей и слуг, но не собирался жить здесь; как говорили, держит он путь в глубину Африки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Унӑн пиншак кӗсйине йӑмӑкӗ ирсерен мӑн бутерброд чиксе хурать, арҫын тӑкакӗсем валли вунӑ цент парать те — туйипе сулкалаша-сулкалаша Комендант порт ӗҫне «тӗрӗслеме» ҫул тытать.

Утром сестра засовывала в карман его пиджачка большой бутерброд, давала десять центов на самочинные мужские расходы, и, помахивая тросточкой, Комендант начинал обход порта.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Гарт укҫине вӑл яланах тӗплӗ упрать, ку ҫеҫ те мар — тӑватӑ гинейӑна хӑйӗн укҫинчен уйрӑм тытать.

Все время он бережно хранил деньги Гарта и даже держал их отдельно от своих денег.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Кольбер итлерӗ, халӗ «Джой, манӑн арӑм пулсамӑр!» ансат сӑмахсем нихӑҫан та хумхантарманла тытать хӑйне.

Кольбер послушался и стал держать себя так, как будто никогда не волновал ее этими простыми словами: «Будьте моей женой, Джой!»

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

«Вӑл кӗҫ-веҫ ишсе ҫитет, — тет Филипп, — унӑн виҫӗ мачтӑллӑ «Синдбачӗ» Греса килсе яккӑр ярсанах вӑл пирӗн пата ҫул тытать.

— «Он скоро приедет, — говорил Филипп: — он будет у нас, когда его трехмачтовый «Синдбад» попадет в Грес.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

— Хури пуриншӗн те явап тытать.

— Черная ответит за все.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл ун патне нихӑҫан та ҫырмасть, парнелӗх кӑптӑр-каптӑр япала та пулин туянса килмест, уйрӑлу хыҫҫӑн курнӑҫсан хӑйне Суринэрен ӗнер кӑна уйрӑлнӑн тытать.

Он никогда не писал ей, не привозил даже безделушки в подарок и, встречаясь после разлуки, вел себя так, как если бы расстался с Суринэ только вчера.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Вӑлах ӑна пӗчченлӗхре тытать; Нок хӑйне тин вӑраннӑн туять.

Она же сделала его одиноким; он как бы проснулся.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫула пӗччен тухнӑ ҫирӗм-ҫирӗм иккӗсенчи ҫамрӑк хӗр те хӑйне Нок пекех тытать, анчах пӑшӑрханӑвне ыттисемпе тӑтӑшах калаҫса, кӑмӑлне уҫса пусарма тӑрӑшать.

В таком же, но, так сказать, более откровенном и разговорчивом состоянии была молодая девушка, лет двадцати-двадцати двух, ехавшая одна.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аян халхавпа кӗрешет, шухӑшӗсен пӗр сасӑллӑ капламӗ ӑна тертлӗ тимлӗхре тытать, юлашки кунсен ӳкерчӗкӗсем, тӗлӗк татӑкӗсем пек чарусӑрскерсем, сывлӑшӑн хура стенинче пӑтранаҫҫӗ.

Аян боролся с тревогой, однозвучный наплыв дум держал его в томительном напряжении, и сцены последних дней роились в черной стене воздуха, беглые, как обрывки сна.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хамӑр районти лару-тӑрушӑн республика комиссариачӗ мар, пирӗн шалти ӗҫсен пайӗ явап тытать теҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ара, тарҫӑ шутӗнче мар, хӑна шутӗнче тытать пулать те-ха ӑна…

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ялан ҫавнашкаллисемпе ҫыхӑну тытать.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Пирӗн унта пӗр ҫын шыв арманӗ тытать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Мӗншӗн Тарт таврӑнман хыҫҫӑн ултӑ кунран клипер Австралие ҫул тытать?

Почему не более как через шесть дней после ухода Тарта клипер направился в Австралию?

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Сутӑнмасӑр выртакан пусмасене кӑлара-кӑлара хунӑ май лавкка хуҫи савӑнӑҫлӑн кускалать, анчах Грэй хӑйне анатом пек тӗплӗ тытать.

Хозяин лавки радостно суетился, выкладывая залежавшиеся материи, но Грэй был серьезен, как анатом.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

«Эпӗ сана акӑ мӗн каласшӑн, — тет те вӑл мана хул пуҫҫинчен чиркӳ тӑрринчи шӑна пек ярса тытать, — манӑн ӗҫ кичем мар, анчах яланах хӑйне евӗрлӗ япала ӑсласа тупас килет.

 — «Я тебе что скажу, — говорит она и держится за мое плечо, как муха за колокольню, — моя работа не скучная, только все хочется придумать особенное.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Хин Меннерс ӑшӗнче кулкаласа, кӑштах шӑлне йӗрсе илчӗ, анчах ҫиелтен хӑйне Грэй ыйтнине пӑхӑннӑн тытать.

Хин Меннерс внутренне завертелся и даже ухмыльнулся слегка, но внешне подчинился характеру обращения.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Летика курӑнмасть; вӑл хӗрӳленсех кайрӗ; вӑл картла вылянӑ чухне хӗрсе ҫитнӗ вӑйӑҫӑнни пек хавхаланупа тара ӳксех пулӑ тытать.

Летики не было; он увлекся; он, вспотев, удил с увлечением азартного игрока.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех