Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

парса (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иван халь ниҫтан туса ӗлкӗреймест, темӗн чухлӗ заказ парса тултарнӑ…

У него от заказов отбою нет…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ку ӑҫтан тата? — ыйтрӗ вӑл, флягине Огнянов парса.

— А этот откуда? — спросил он, подавая флягу Огнянову.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кинжалне те санах парса хӑварчӗҫ, никамран та ан хӑратӑр терӗҫ…

Даже кинжал тебе отдают, чтоб ты уж не боялся…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Урӑх нимӗн те ҫук; парса ярар пӗрех хут, сана ҫӑлса хӑварасчӗ ҫеҫ.

— Другого ничего нет; давай отдадим, только бы тебе спастись…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӑяна парса ярар.

— Отдадим монисто.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Цанко, укҫа парса та пулин хӑтӑлар эппин!

— Цанко, давай откупимся!

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчӗкне пушат ӗнтӗ, Цанко, парса яр инкек курас тӗле пуҫтарнӑ укҫуна!

Раскошеливайся-ка лучше, Цанко, отдай деньги, что накопил на черный день!

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавна туянма тесе ҫӗр ҫитмӗл грошӑ укҫа парса ятӑм, виҫӗ така сутрӑм, — терӗ Петр Овчаров кӗтӳҫӗ, вӑл вырӑнти комитет председателӗнче тӑрать.

Послал за него сто семьдесят грошей, — три барана продал, — говорил пастух Петр Овчаров, председатель местного комитета.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов лашине пӗр тарҫӑ-ачана парса хӑварчӗ, хӑй кофейньӑ алӑкне шаккарӗ, шалтан пӗр сасӑ та илтӗнменнине пула, унта пушах пуль тенӗччӗ вӑл.

Передав коня мальчику-слуге, Огнянов толкнул дверь кофейни, решив, что она пуста, так как изнутри не доносилось ни малейшего шума.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лашуна парса ярӑн-и?

Дашь мне своего коня?

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь ӗнтӗ, хӑй хуйхине каласа парса, чунне кӑшт та пулин пусарма пулать.

Теперь было хоть с кем поделиться своим горем.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс вутӑ пӑрах-ха, эп кӗсрене утӑ парса килем, — терӗ те асли, ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленчӗ.

Ты подбрось дров в костер, а я пойду подложу сенца кобылке, — сказал старший и поднялся.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнле хӗпӗртесе мухтанать вӑл хӑйӗн тӑван ҫӗрӗ-шывӗпе, ун телейӗшӗн тесен вилме пулсан — вилме те хатӗр, унран та ытлараххи тата — Болгари телейӗшӗн пӗтӗм вӑйне-кунне парса кӗрешме ӗмӗтленетчӗ-ха вӑл!

Как он гордился ею, как искренне был готов умереть, и больше того, бороться за нее! Смерть казалась ему возвышенной жертвой, борьба — великим таинством…

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мана парса яраймӑр-ши, килте пӑхкаласа тухнӑ пулӑттӑм.

Дайте ее мне; хотелось бы просмотреть ее дома.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Часах кирлӗ пулать, атте, — тет вӑл мана, — юрӑхсӑр пистолета та ылтӑн парса туянӑн, ҫавӑн пек вӑхӑт та ҫитӗ…» — тет мана.

— «Скоро понадобится, отвечает, придет время, когда самый завалящий пистолет на вес золота будет…»

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку вара, тилӗ пек, чееленсе тем те юптарма пултарать, — ан та иккӗленӗр! — терӗ Николай Недкович, ҫийӗнчи ҫӳхе рясине хывса, ӑна Геновева ашшӗ рольне вылямашкӑн Димчо пуп парса янӑ пулнӑ.

Эта лиса сумела заговорить ему зубы, — будьте покойны! — говорил Николай Недкович, снимая с себя тонкую рясу попа Димчо, в которой играл роль отца Геновевы.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эсир халӑха пуҫлӑхсем парса йӑпатасшӑн, анчах танлӑх шухӑшне пӗтӗмпе пӗтересшӗн; вӑйлисен хӑватне вӑйсӑррисене пӑхӑнтарасшӑн, ӗҫ тени капитала пӑхӑнтӑр тетӗр.

Вы навязываете народу начальников и вконец уничтожаете идеи равенства; вы освящаете право эксплуатации слабых сильными, труда — капиталом.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вулӑр, — терӗ вӑл, Огнянова темле брошюра тӑсса парса.

— Читайте, — проговорил он, подавая Огнянову какую-то брошюру.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрачасем мӗнле ответ парса пынине Рада калама ҫук тимсӗлсе итлерӗ, лешсем кӑшт ҫеҫ такӑнас пулсан та, унӑн пичӗ-куҫӗ салхуланнӑ пек курӑнчӗ.

Рада с напряженным вниманием слушала, как отвечают ее ученицы, и стоило им запнуться, как это болезненно отражалось на ее лице.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада шкул ачисене парта хушшине ларта-ларта тухнӑ май, хӑй куҫ кӗрет вӑтанса, хӗрачасене темле канашсем парса пӑшӑлтатрӗ.

Рада усаживала школьниц за парты и, явно стесняясь, шептала им какие-то наставления.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех