Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Эппин сăмах пирĕн базăра пур.
Эппин (тĕпĕ: эппин) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗҫетпӗр, эппин — пурнатпӑр.

Пить — значит — жить!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эппин, кунта шыв айӗнче пит тарӑнра тахҫанах вилсе пӗтнӗ авалхи тӗлӗнмелле пысӑк тискер кайӑксенчен пӗри йӑраланса ҫӳрет пулмалла; ку тискер чӗрчун акулӑран та ҫӑткӑнрах, китран та хӑрушӑрах пулас.

Стало быть, здесь, глубоко под водой, существует какое-то допотопное чудовище, прожорливее акулы и страшнее кита?

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Питех те аван, — пултӑр эппин «Гретхен порчӗ».

— Пусть будет бухта Гретхен!

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эппин, Дэви теорийӗ ку таранччен тӗрӗсе тухса пычӗ пулас?

— Следовательно, до сих пор теория Дэви оправдывается?

XXXI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Айтӑр эппин, тухса пӑхар, — тесе кӑшкӑрса ятӑм ура ҫине тӑрса.

— Так выйдем же отсюда! — воскликнул я, вскакивая.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Апла эппин, эпир хамӑр ҫулӑн вӗҫне тухайман иккен?

Так, значит, путешествие еще не кончилось?

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Илӗр-ха эппин ӑна.

— Возьмите его.

XXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эсир шутласа кӑларнӑ цифрӑсем тӗрӗс пулсан, эпир ӗнтӗ текех Исланди тӗлӗнче мар эппин, — терӗм.

— А то, что если ваши вычисления правильны, то мы уже вышли за пределы Исландии.

XXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эсир каланӑ пек пултӑр эппин.

 — Будь по-вашему.

XXI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Аллӑ ҫул ытла пулма кирлӗ, — терӗ Комков, унтан улӑп пек веллингтонисем ҫине кӑтартса, ҫапла хушса хучӗ; — Ку ачасем пӗр сакӑрвунӑ ҫулалла ҫитнӗ, эппин шыв пӑрӑхӗ вӗсенчен аслӑрах пулмасан, пачах та ҫамрӑк мар.

— Побольше полсотни, — сказал Комков и, указывая на гигантские веллингтонии, добавил: — Этим мальчикам лет по восемьдесят, так что водопровод не моложе их, если не старше.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вырӑн пурин валли те ҫитменни куҫ умӗнчех, эппин, ҫуран утма тивет.

Было ясно, что всем места не хватит и придется итти пешком.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эппин лектернӗ серепене Софья Ивановнӑна.

— Значит, окрутил Софью Ивановну.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эппин, килӗшетӗн? — илтрӗ вӑл Юрий сассине.

— Значит, решено? — услышала она голос Юрия.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ӑна Аня Воропаев хушнипе килнӗ пек туйӑнчӗ; эппин, Воропаева мӗн те пулин пулнах.

Ей почему-то подумалось, что Аня пришла по поручению Воропаева и, значит, с ним что-то случилось.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Чуптуса пӑх-ха эппин.

— Ну, попробуй, поцелуй.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Апла, эппин, мана кӑларса ывӑтмалла?

— Так, значит, меня долой?

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Горева ҫинчен шухӑшлама вӑл протезпа ҫӳренӗшӗн тата юн сурнӑшӑн (эппин, ӑна килӗшме те пултарайманшӑн) ҫеҫ пӑрахрӗ-им вара?

Разве он оставил мысль о Горевой потому только, что ходил с протезом и харкал кровью и, следовательно, был нехорош для нее?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эппин, киркӑпа тӑмалла!

— С киркой, значит, встать?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Кубанелле ҫул тыт эппин, — терӗ ӑна Цимбал.

— На Кубань повертывай, — сказал ему Цимбал.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эппин, пӗлнӗ ӗҫ?

— Ну тогда понятное дело.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех