Шырав

Шырав ĕçĕ:

хырӑмӗ (тĕпĕ: хырӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пичӗ-куҫӗ чӗп-чӗр юн, кӑкӑрӗпе шалалла туртӑнса кӗнӗ хырӑмӗ тӗлӗнче те симӗс гимнастерки юнпа пӗвӗнсе хытнӑ.
Лицо, зеленая гимнастерка на груди и втянутом животе залиты смерзшейся кровью.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ҫаврӑнса тухнӑ типӗ ҫырмана юр хӳсе тултарнӑ — вырӑнӗ-вырӑнӗпе лашасем хырӑмӗ таранах анса каяҫҫӗ.
Балка, по которой двигались в обход, была засыпана снегом — местами доходил он лошадям до брюха.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анфиса, мӑнтӑр та лутраскер, хырӑмӗ лайӑхах палӑрнӑ ӗнтӗ.
полная и низенькая, с заметно выросшим круглым животом.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпир иксӗмӗр ӗнтӗ вӗсене ак ҫапла, кӑмӑл тумашкӑн, пустав айне — Рубцов-Емницкий кулса яра пачӗ, унӑн пысӑк хырӑмӗ чӗтренсе илчӗ.
Теперь мы с тобой можем их эдак, для ясности, под сукно — Рубцов-Емницкий даже засмеялся, и его живот задрожал.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шыв хӗрринчи садсем, пӳртсем, тӑкӑрлӑксем сасартӑк ҫухалчӗҫ, малта, лутра сӑртсем ҫинче, сурӑх картисем хуралса тӑни курӑнчӗ, сӑрт хӗррипе, кӑвак тӗтре пек, сурӑх кӗтӗвӗ анать, шыв ӑшӑх ҫӗрте ӗнесем хырӑмӗ таранах шыва кӗнӗ те йӗпе ҫулӑк пек хӳрисемпе ҫыпҫӑнакан пӑвансене хӑваласа тӑраҫҫӗ.
Сады, хутора, улочки, подходившие к воде, скрылись, на гористом берегу лежали кошары, серой тенью двигались по взгорью овцы, на перекате стояли коровы, зайдя по брюхо в воду и отбиваясь от липких оводов мокрой метелкой хвоста.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ку шухӑшсем ӑна савӑнтарчӗҫ, ыр кӑмӑла парӑнса, Сергей Вӗри ту ҫинчи Цветник текен вырӑна каясшӑн пулчӗ, анчах ытла та хырӑмӗ выҫнине туйса илчӗ.
От этих мыслей Сергей повеселел и, поддаваясь хорошему настроению, хотел было пойти в цветник, на Горячую Гору, но почувствовал, что здорово проголодался.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫак самантра вӑл кӑмӑллӑн кулса ячӗ, Кавказ пиҫиххине хытах туртса ҫыхман пирки ун хырӑмӗ чӗтренсе илчӗ.
Тут он добродушно засмеялся, отчего живот его, слабо подтянутый кавказским пояском, заметно вздрагивал.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Жарков хырӑмӗ айӗнчен пыршӑсем пӑсланса пыраҫҫӗ.
Под животом Жаркова дымились, отливая нежно-розовым и голубым, выпущенные кишки.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр хутчен вӑл вилнӗ салтак ҫине ҫитсе тӑрӑнчӗ, чавсисемпе унӑн хытса ларнӑ хырӑмӗ ҫине тӗрӗнсе, урлӑ каҫса кайрӗ.
Одни раз он перелез через труп убитого, опираясь локтями о ввалившийся жесткий его живот.

Хайпе пӗрле ларса пыракан санитар вилӗ лашан кӳпчесе кайнӑ хырӑмӗ ҫине лачлаттарса сурчӗ те Листницкие ӑнлантарма, лаша мӗншӗн вилни ҫинчен калама пуҫларӗ.
Ехавший с ним санитар пояснил, сплевывая на вздувшийся живот лошади:

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ну, кӑшт чӳхенсе уҫӑлар та тумланар, — сӗнчӗ Петро, нӳрӗ хырӑмӗ ҫинчи хӑйӑра шӑлса тасатса.
— Ну, давай охолонемся — и одеваться, — предложил Петро, обметая с влажного живота песок, подрагивая.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ҫу каҫа кӑштах начарланчӗ, анчах йывӑр ҫын пулнӑ пулин те, унӑн стайлӑ кӗлетки-ҫурӑмӗ пачах улшӑнмарӗ: чӑмӑрланнӑ хырӑмӗ тулли кӗлеткере нимӗн чухлӗ те палӑрмасть, туртӑнса кайнӑ питне вара — ӑшшӑн лайӑхланнӑ куҫӗсем урӑхларах илем, ҫӗнӗ илем кӳрсе тӑраҫҫӗ.
Она подурнела за лето, но статной фигуры ее почти не портила беременность: общая полнота скрадывала округлившийся живот, а исхудавшее лицо по-новому красили тепло похорошевшие глаза.

Йывӑр самантра макӑрни — ҫуллахи уяр ҫанталӑкри ҫумӑрпа пӗрех; амӑшӗ, хӑйӗн ухмах, яка мар, хӗрарӑм сӑмахӗсемпе ҫуйӑхашса, Натали пуҫне хӑйӗн путса кӗнӗ хырӑмӗ ҫумне чӑмӑртарӗ; Мирон Григорьевич, тарӑхса ӳксе, крыльца ҫине чупса тухрӗ.
Плач в тяжелую минуту — что дождь в майскую засуху; мать прижала к впалому животу Натальину голову, причитая нескладное, бабье, глупое; а Мирон Григорьевич, распалясь, — на крыльцо.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Урӑх паян», — терӗ Ильинична хӑй ӑшӗнче, унтан, кӑмӑлне тултарса, хӑйӗн хырӑмӗ ҫине кӗллине ҫыхса пӗтермен чӑлхапа йӗпсем илсе хучӗ.
«Тверезый ноне», — подумала и, довольная, положила на пухлый свой живот чулок со спицами и недовязанной пяткой.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн чӑпар хырӑмӗ ҫинче вӗҫне тӗвӗлесе ҫыхнӑ пушӑ ҫанӑ ҫапкаланать, питҫӑмартипе куҫӗсем яланхи пекех сиклене-сиклене илеҫҫӗ.
Мечется по поджарому животу холостой, завязанный в конце рукав рубахи, всегдашней судорогой дергаются глаз и щека.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тутисемпе чаплаттарса, ҫывӑхранах Сергей Платонович лӑкӑштатса иртсе кайрӗ, хӑйӗн жилетки айӗн хырӑмӗ чӑмӑр ҫӑмарта пек мӗкӗлтетсе пырать.
Мимо проковылял, плямкая губами, бледный Сергей Платонович, под жилеткой круглым яйцом катался живот.

Хулсӑр Алексей калиткере такам пырса пӑрахнӑ тилхеперен чӑлханса ӳкрӗ; сиксе тӑчӗ, татӑк сулахай хулӗн пушӑ ҫаннине хырӑмӗ ҫумне хӗстерсе тытса, пӗрлешсе ларнӑ урапа туртисем урлӑ сике-сике каҫрӗ.
Безрукий Алексей упал в калитке, запутавшись ногами в брошенных кем-то вожжах; вскочил, запрыгал через сомкнутые дышла повозок, прижимая к животу холостой левый рукав.

— Эпӗ армантан килеттӗм… — пуҫларӗ вӑл хаюсӑррӑн, анчах та Давыдкӑн куҫа шартарса яракан куллине аса илчӗ те, ашшӗн пӑчӑ-пӑчӑ тӗрӗллӗ жилеткӑпа туртӑнса тӑракан ҫаврака хырӑмӗ ҫине пӑхса, татӑклӑнах малалла каларӗ:
— Я шел с мельницы… — начал он нерешительно, но вспомнил слепящую Давыдкину усмешку и, глядя на круглый отцовский живот, обтянутый чесучовой жилеткой, уже решительно продолжал:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аҫуна санӑнне кӗртсе ярасчӗ ҫакӑнта, хырӑмӗ пушаннӑ пулӗччӗ кӑштах!
Папашку твоего сюда бы заправить, живот-то стрясло бы!

— Апла, пӗтрӗ пулать пирӗн юрату? — ыйтрӗ Григорий, хырӑмӗ ҫине чавсаланса выртса тата калаҫнӑ хушӑра чӑмласа нимӗрлентернӗ йытпырши чечекӗн хӗрлӗ чӑмлакне сурса кӑларса.
— Значится, кончилась наша любовь? — спросил Григорий и лег на живот, облокотившись и выплевывая розовые, изжеванные под разговор лепестки повительного цветка.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика