Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Малевский (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Малевский граф (кун пирки Зинаидӑна хӑйне калама вӑтанаттӑм пулин те) ыттисенчен хӑрушӑрах пек туйӑнатчӗ.

Граф Малевский (хоть я и стыдился за Зинаиду в этом сознаться) втайне казался мне опаснее других.

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

— Мӗне кура йышӑнатӑр эсир ҫав Малевский господина? — ыйтрӑм эпӗ унран пӗррехинче.

— Что вам за охота принимать господина Малевского? — спросил я ее однажды.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах та ун патне Малевский пырса тӑрсан, тилӗ пек чеен тайкаланса, унӑн пукан хыҫӗ ҫине меллӗн таянса, киленӗҫлӗн те йӑпӑлтатуллӑн кулкаласа тем пӑшӑлтатма тытӑнсан, — Зинаида аллисене кӑкӑрӗ ҫумне хӗреслесе тытать те граф ҫине тинкерсе пӑхать, хӑй те кулкаласа пуҫне сулкалать, — вара манӑн пӗтӗм юнӑма вут-ҫулӑм хыпса илет.

Зато у меня, бывало, вся кровь загоралась, когда Малевский подойдет к ней, хитро покачиваясь, как лиса, изящно обопрется на спинку ее стула и начнет шептать ей на ухо с самодовольной и заискивающей улыбочкой, — а она скрестит руки на груди, внимательно глядит на него, и сама улыбается, и качает головой.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Зинаидӑпа Малевский граф хушшинче мӗн пулнине эпӗ, пуринчен япӑхрах ӑнланатӑп.

Хуже всего я понимал отношения, существовавшие между Зинаидой и графом Малевским.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Малевский граф пире тӗрлӗрен карт фокусӗ кӑтартрӗ, вистла вылянӑ чух хӑйне пӗтӗм козырьсене валеҫсе илчӗ, уншӑн ӑна Лушин «саламлама тивӗҫлӗ пулчӗ».

Граф Малевский показывал нам разные карточные фокусы и кончил тем, что, перетасовавши карты, сдал себе в вист все козыри, с чем Лушин «имел честь его поздравить».

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

 — Малевский граф, Лушин тухтӑр, Майданов поэт, отставкӑри капитан Нирмацкий тата Беловзоров гусар, эсир ӑна курнӑччӗ.

 — Граф Малевский, доктор Лушин, поэт Майданов, отставной капитан Нирмацкий и Беловзоров, гусар, которого вы уже видели.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех