Шырав

Шырав ĕçĕ:

Гоголӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫакна калас пулать: фантастикӑлла япаласем Гоголӗн ӑнсах каймаҫҫӗ».
Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Вӑл ҫапла ҫырнӑ: «Портрет» Гоголӗн фантастикӑлла ҫырма хӑтланнӑ ӑнӑҫсӑр япали пулса тӑрать.
Куҫарса пулӑш

Пушкин, Гоголӗн вӑл ҫулсенчи пултарулӑхӗ ҫинчен каласа, «Невски проспекта» унӑн ытти произведенийӗсенчен «чи тулли» тесе хак панӑ, кӑна вӑл пуринчен ытла Пирогов сӑнарӗ пӗтӗмлетнӗ типлӑ сӑнар пулнӑ пирки каланӑ.
Куҫарса пулӑш

Чӑнах та, ку сценӑна Гоголӗн цензура хушнипе кӑларса пӑрахма тивнӗ, пичетленсе тухнӑ текстра Пирогова хӗненине пӗр-ик сӑмахпа ҫеҫ асӑнса хӑварнӑ.
Куҫарса пулӑш

Гоголӗн Петербург повеҫӗсенчи тӗп темӑсенчен пӗри вӑл — искусство ҫинчен тӑракан ыйту.
Куҫарса пулӑш

Гоголӗн кӑмӑлӗ пӗтӗмпех ҫак пӗчӗк ҫынсем енче, — «Невски проспектри» ӗмӗтпе пурӑнакан талантлӑ художник Пискарев, «Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисенчи» вак чиновник Поприщин тата «Шинельри» мӗскӗн чухӑн Акакий Акакиевич Башмачкин енче.
Куҫарса пулӑш

Кунпа пӗрлех ҫакна калас пулать: Петербург повеҫӗсем Н. В. Гоголӗн хӑйӗн пурнӑҫӗпе те таччӑн ҫыхӑнса тӑраҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

1835 ҫултах Гоголӗн «Арабески» ятлӑ кӗнекинче икӗ повесть («Невски проспект» тата «Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем») пичетленсе тухсан, Белинский ҫапла ҫырнӑ:
Куҫарса пулӑш

Ку кӗнекере тухнӑ повеҫсене пурне те Н. В. Гоголӗн «Петербург повеҫӗсенчен» илнӗ.
Все повести, вышедшие в этой книге, были взяты из «Петербургских повестей» Н. В. Гоголя.

Малалла вара ӗҫ сахал мар-ха: пире Михаил Пришвинӑн, Николай Гоголӗн, Виталий Бианкин, Юрий Сотникӑн чӑвашла куҫарнӑ хайлавӗсем кӗтеҫҫӗ.
Работы не мало и далее: нас ждут переведенные на чувашский язык произведения Михаила Пришвина, Николая Гоголя, Виталия Бианки, Юрия сотника.

Пуш уйӑхӗнче Чӑваш чӗлхи лабораторийӗ хӑйӗн рекордне ҫӗнетрӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/24788.html

Ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, сулланса илчӗҫ, унтан, асар-писер ҫулӑмпа сапаланчӑк тӗтӗм кӑларса, кӗмсӗртетсе, нӑйкӑшса, Гоголӗн «Хаяр тавӑрури» тупӑкӗсенчен тӑнӑ вилӗсем пек, ерипен йӑтӑнса анчӗҫ.
Они встали, зашатались, исторгая грохочущий стон, и, разметав огненные лохмотья и космы дыма, медленно рухнули, совсем как вставшие из гроба мертвецы в «Страшной мести» у Гоголя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пилӗк ҫын валли пулсан, Итали опери те пулма пултаракан япала мар вӗт, анчах пӗтӗм Петербург валли питех те пулма пултарнӑ япала, ӑна пурте кураҫҫӗ, пурте илтеҫҫӗ; вунӑ ҫын валли пулсан, «Н. В. Гоголӗн пӗтӗмпех пухса кӑларнӑ сочиненийӗсем те — Мускав 1861 ҫ.» пулма пултаракан япала мар вӗт, пӗтӗм халӑхшӑн пулсан вара питех те пулма пултаракан тата хаклӑ мар япала, ӑна пурте пӗлеҫҫӗ.
Ведь и итальянская опера — вещь невозможная для пяти человек, а для целого Петербурга — очень возможная, как всем видно и слышно; ведь и «Полное собрание сочинений Н. В. Гоголя. Москва. 1861 г.» — вещь невозможная для десяти человек, а для всей публики — очень возможная и недорогая, как всем известно.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Валя Гоголӗн «Мертвые души» поэмӑн иккӗмӗш пайӗнче тепӗр ырӑ ҫын — Костанжогло помещик пурри ҫинчен каларӗ.
Валя заметил, что у Гоголя есть еще какой-то положительный тип — помещик Костанжогло из второй части «Мертвых душ»,

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачасем пурте, эпӗ ку тӗлӗшпе тӗрӗс каланӑ, Достоевскипе килӗшменнишӗнех, Гоголӗн мӗн пур геройӗсене тӗнчене ҫӗртсе пурнакансен шутне кӗртнӗшӗнех Лихо мана «Начар» паллӑ лартма пултарайман, тесе шутларӗҫ.
Ребята считали, что в данном случае я был совершенно прав и что Лихо не имел права ставить мне «неуд» за то, что я не согласен с Достоевским, или за то, что я считаю всех гоголевских героев небокоптителями.

— Гоголӗн мӗн пур геройӗсем, Тарас Бульбасӑр пуҫне, тӗнчене ҫӗртсе пурнаҫҫӗ.
Я отвечал, что у Гоголя все герои — небокоптители, кроме типа Тараса Бульбы, который все-таки кое-что сделал согласно своим идеям.

— Гоголӗн геройӗсенчен хӑшне тӗнчене ҫӗртекенсен шутне кӗртетӗн эсӗ?
— Кого из героев Гоголя следует считать типом небокоптителя?

Вӑл ҫакна ман урлӑ пӗлме пулать пек, эпӗ Гоголӗн «Шинель» калавне вуланипе вуламанни ҫинчен ыйтрӗ.
И он спросил, читал ли я «Шинель» Гоголя, как будто таким образом можно было решить этот вопрос.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика