Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Асар-писеррӗн алхасса ҫӳрет тӑван ҫеҫенхир тӑрӑх хӗвелтухӑҫ ҫилӗ.

Казакует по родимой степи восточный ветер.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Германи ҫарӗсене хирӗҫ наступлени пуҫласа ярас тӗллӗшпе чехословаксем Атӑл тӑрӑхӗнче хӗвелтухӑҫ фронт туса хума шут тытнӑ; вӗсем ӗнтӗ Саратов, Царицын тата Астрахань хулисене йышӑнса илеҫҫӗ текен сас-хура июнь уйӑхӗнче, хӗвелтухӑҫ ҫилӗ пек, Дон тӑрӑх варкӑшса ҫӳреме тытӑнать.

В июне по Дону широко, как восточные ветры, загуляли слухи, будто чехословаки занимают Саратов, Царицын и Астрахань с целью образовать по Волге восточный фронт для наступления на германские войска.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑтма ҫук ҫилӗ килнипе унӑн чӗрӗпӗнни пек пит-куҫӗ пир пек шурса кайрӗ, хӗстерсе хунӑ хаяр куҫӗсем вичкӗннӗн йӑлтӑртатса кускаларӗҫ, ҫак самантра пичӗ ҫинчи кӑвак тӗтӗм пек шӑртлӑ сухалӗ те йӑшӑлтатса илчӗ, тейӗн.

Ежиная мордочка его побелела от злости, остро и дичало зашныряли узко сведенные злые глазенки, даже дымчатая шерсть на ней как будто зашевелилась..

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вилни ҫулталӑк ҫитнӗ е асӑнса ҫинӗ кунсенче кирек мӗнле татӑлса йӗр, — илсе ҫитереймӗ хӗвелтухӑҫ ҫилӗ ҫав хурлӑхлӑ хӳхлеве Галиципе Хӗвелтухӑҫ Прусси таран.

Сколько ни голосить в дни годовщины и поминок, — не донесет восточный ветер криков их до Галиции и Восточной Пруссии.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Калаҫман пулӑттӑм та, ҫилӗ килет.

— Не говорил бы, да зло берет.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗҫен кайӑк кӗтӗвӗсем, ҫывхарса килекен сивӗсенчен, ҫӳл тӳпере вичкӗн ҫурҫӗр ҫилӗ туллашнинчен тарса ӳкме пикенсе, ҫула тухма васкаҫҫӗ.

Спешили перелетные станицы, уходя от близких заморозков, от знобких в вышине северных ветров.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн шупкалса кайнӑ, ҫилӗ килнипе чалӑшнӑ тутинчен хаяр сӑмахсем сирпӗнсе тухаҫҫӗ.

Из его побелевшего, злобно искривленного рта с трудом выметывались злые слова:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казак кӳренсе те хыттӑн калаҫрӗ, сассинче ҫилӗ тӑвӑлса капланни сисӗнчӗ.

Казак говорил обиженно-громким голосом, в нотках его звучало озлобление.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн ҫилӗ килчӗ, ӑйӑра хытӑ хӑваларӗ…

Его брала злоба, он сильнее начал подгонять жеребца.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӑпӑкланнӑ ҫилӗ ҫӑварлӑхларӗ унӑн ҫӑварне.

Пенная злоба поводила его губы.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хаяр ҫилӗ — ҫук.

Чорну злобу — геть!

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья, хӑй ӑшӗнче тӑвӑнса ҫитнӗ ҫилӗ вӗресе тӑнине туйса, Наталйӑн тутри айӗнчен аллисем ҫине усӑнса аннӑ пӗр ярӑм хура ҫӳҫ пайӑрки ҫине шӑтарса пӑхрӗ.

Аксинья, чувствуя, как мечется в ней безысходная злоба, глядела на прядь прямых черных волос, упавших из-под платка на руку Натальи.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗнер ӑна ҫилӗ вӑхӑтӗнче тытса пӑрахрӗ.

С нею был вчера нервный припадок.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йӗри-таврах ҫилӗ капланса тӑрать, хаярлӑх.

Злоба кругом.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫилӗ вӗҫӗ Петро ҫине ҫитсе ҫапӑнчӗ.

Остаток злобы сорвал на Петре.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пӑрах, мурилесшӗ!.. — урса каяс пек ҫилӗ тӑвӑнса ҫитнипе кӑшкӑрса тӑкрӗ старик, аллине ҫӗкленме парас мар тесе, туйине чӑмӑртаса тытса.

— Брось к чертовой матери!.. — багровея от приступившего бешенства, крикнул старик и сжал костыль, удерживая руку.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак кунтан пуҫласа Мелеховсемпе Степан Астахов хушшинче хаяр ҫилӗ, курайманлӑх вилӗм тӗвви ҫавӑрса ҫыхнӑ тӗвӗ пек тӗвӗленсе ларчӗ.

С этого дня в калмыцкий узелок завязалась между Мелеховыми и Степаном Астаховым злоба.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫилӗ капланса тулчӗ унӑн.

Его подмывала злоба.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн чӗринче ҫилӗ вӗресе хӑпарнӑ.

И раздражение накипало в ней.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Пиччепе, юлташсемпе, аттепе вӑрҫнисене эпӗ астӑватӑп, анчах пирӗн хушӑра нихҫан та ҫакӑн пек наркӑмӑшлӑ ҫилӗ пулман.

С братом, с приятелями, с отцом, я помню, я ссорился, но никогда между нами не было той особенной, ядовитой злобы, которая была тут.

XII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.