Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Турӑ мӗн панӑ, ҫавӑнпа пурӑнатӑп.

— Чем бог наградил, тем и довольствуюсь.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Пан пекех пурӑнатӑп.

— Живу як той пан.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Анчах та, аттем эпӗ чӗлхесӗр пулнӑ пирки юрлама пултараймарӑм: манӑн тута-ҫӑварӑм халь ӗҫлеймест, ҫавӑнпа та эпӗ сӗт кӑна ҫисе пурӑнатӑп, ҫӑкӑра кӑшт ҫеҫ ҫемҫине хӗсӗнсе ларнӑ шӑл хушшине пӳрнепе тӗртсе кӗртсе ҫиетӗп.

Но я, будучи нем, не мог, папаша, петь: челюсти рта моего еще не работают, так что приходится употреблять в пищу молоко, а хлеба незначительно, продавливая мякоть за зубы, пребывающие в сжатом состоянии.

Пулеметчик Живоног Ҫурҫӗр Черниговщинӑри Заречное ялне ашшӗ патне янӑ ҫыру // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

— Упа пек пӗччен пурӑнатӑп.

— Живешь один, как сыч.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ҫапла халь ҫут тӗнчере пӗр-пӗччен атте-анне курса пӗтермен нушана уйӑрса пурӑнатӑп, пӗр-пӗччен! — сасси татӑлас пек илтӗнчӗ унӑн.

Вот и осталась я одна на белом свете нужду хлебать, какую отец с матерью не успели выхлебать, — голос ее дрожал, готовый вот-вот сорваться.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳлӗм пӗчӗккӗ те, пӗччен пурӑнатӑп.

Комната у меня хоть и невелика, но одна живу.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вилме выртнӑ пек, пӗр нарзанпа ҫеҫ пурӑнатӑп.

На одном нарзане, будто при смерти.

5 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Эпе ватӑ пулсан та пурӑнатӑп, вӑл вилнӗ…» — ҫырать вӑл.

Я, старик, живу, а ее нет…» — писал он.

Шура // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зоя хӑй уҫӑ ҫырӑвӗсенчен пӗринче: «Эсӗ пӗлекен Нинӑпа туслӑ пурӑнатӑп», тесе ҫырчӗ.

В одной из своих открыток Зоя писала: «Дружу я с Ниной, о которой я тебе говорила».

«Эсӗ фронта мӗнпе пулӑшрӑн» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Эпӗ — ытти ҫынсем пекех, Мускавра пурӑнатӑп, Сокольникинче канатӑп.

— Я — самый обыкновенный, живу в Москве, отдыхаю в Сокольниках.

Аркадий Петрович // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ман шухӑшпа, жандарм шефӗ пулса ӗҫлекен Шувалов пуҫӗпе ман пуҫа иккӗшне икӗ тӗрлӗ тунӑ пирки ҫеҫ эпӗ ссылкӑра пурӑнатӑп, уншӑн каҫару ыйтма май пур-ши вара?

Мне кажется, я сослан только потому, что моя голова и голова шефа жандармов Шувалова устроены на разный манер, а об этом разве можно просить помилования?

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эп кунта пурӑнатӑп…

Я тут живу.

18. Колонист ҫурчӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

— Ҫу кунӗнче пӗчӗк йывӑҫ пӳртре ӗмӗтсӗр хӑнтӑласене тӑрантса ҫитереймӗн, уҫӑ сывлӑшра пурӑнас килет, хӗлле тесен, пур енчен те тӑм сӗрсе, йывӑҫ пӳртрех ирӗкленсе пурӑнатӑп, — терӗ Пикмӑрса.

— Да не больно охота в жару-то в тесной деревянной избенке клопов кормить, то ли дело на свежем воздухе жить, а зимой уж куда ни шло, — ответствовал Бикмурза.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей йыснасем патӗнче ӗҫлекелесе пурӑнатӑп.

У дяди Шерккея вот подрабатываю.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эп кунта пурӑнатӑп… ҫывӑхрах.

— Я тут живу… близко.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ну, тӑванӑм, халӗ пурӑнатӑп эпӗ.

Ну, теперь я живу.

13. Машина ҫинче // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Эсир тӑрӑшнине пула эпӗ пурӑнатӑп.

Все живое во мне идет от вас.

V. Тӗрмере // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эпӗ Парижран ытла инҫетрех мар пурӑнатӑп иккен-ха.

Я живу все еще слишком близко от Парижа.

Ылтӑн пуҫ мимиллӗ ҫын // Александр Артемьев. Тӑван Атӑл. 1960, 3№ — 71–72 с.

Эпӗ тӗтреллӗ Парижран инҫетре, хӗвеллӗ сӑрт ҫамкинче, иҫӗм ҫырли эрехӗпе тамбуринсен ҫӗршывӗнче, пурӑнатӑп.

Я живу за тысячу миль от парижских туманов, на солнечном пригорке, в краю тамбуринов и мускатного вина.

Ылтӑн пуҫ мимиллӗ ҫын // Александр Артемьев. Тӑван Атӑл. 1960, 3№ — 71–72 с.

Эпӗ те унта пурӑнатӑп, — терӗ Дантон.

Там же, где и я, — заметил Дантон.

III. Чи вӑрттӑн шухӑшсем хускални // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.