Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Гаврик (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ҫавсенчен пӗри пулӗ, тесе шутлать Гаврик.

Вероятно, это один из таких пловцов, решил Гаврик.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ну, ан ашкӑн! — кӑшкӑрчӗ Гаврик хытӑ сасӑпа тайӑлнӑ борт урлӑ йӗпе пуҫа курса.

— А ну, не балуйся! — закричал Гаврик сумрачным басом, увидев мокрую голову, высунувшуюся над качнувшимся бортом.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик шутласа илчӗ: салтаксенчен ҫӑкӑр илнинчен нимӗн намӑсланмалли те ҫук.

Гаврик понял: не будет ничего унизительного, если он возьмет хлеб у солдат.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик хӑюсӑр чарӑнчӗ.

Гаврик нерешительно остановился.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик кӑшт чӗнмесӗр тӑчӗ те: — Пичче, ҫӑкӑр парӑр-ха? — терӗ.

Гаврик помолчал немного и сказал: — Дядя, дайте хлеба!

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик уҫӑ вырӑна тухрӗ те салтаксен чӳречинчен кармашса пӑхрӗ.

Гаврик вышел на полянку и, проходя мимо, заглянул в окна к солдатам.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик йӗмне турткаласа хӑпартрӗ те картишӗнчен тухса утрӗ.

Гаврик подтянул штаны и побрел со двора.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Юрӗ, — терӗ ҫиленсе Гаврик.

— Ладно, — хмуро буркнул Гаврик.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Итле-ха, инке, Петя килсенех, Гаврик килнӗччӗ, тесе каласа парӑр.

— Слушайте, тетя, как только он приедет, скажите, что Гаврик приходил.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Петя! — тесе кӑшкӑрчӗ Гаврик ҫӳлелле, тути патне аллисене тытса.

— Петя! — закричал Гаврик вверх, приложив ко рту ладошки.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Картишне кӗрсен, Гаврик Петясен хваттерӗн чӳречисем умӗнче чарӑнчӗ.

Гаврик вошел во двор и остановился под окнами Петиной квартиры.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик хӑй куҫӗпех пӗрре, Пироговски урӑмӗпе Куликово уйӗ кӗтессинче кӗмӗл погонлӑ генерал, тем те пӗр сӑмахсем каласа, пӗр писаре шалӗсенчен ҫапса хӗненине курнӑ.

И Гаврик собственными глазами видел, как однажды на углу Пироговской и Куликова поля генерал с серебряными погонами бил писаря по зубам, крича грозным голосом.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик пӗррехинче хӑй куҫӗпех пӗр писарь извозчик урапи ҫинче ларса пынине курнӑ.

Гаврик собственными глазами видел, как однажды писарь ехал на извозчике.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пасартан Гаврик Петясен картишне утрӗ.

С привоза Гаврик отправился во двор к Пете.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫу каҫиччен Гаврик, Петя килнине пӗлес тесе, вӗсен картишне темиҫе хутчен те кӗрсе пӑхнӑ.

Несколько раз в течение лета заходил Гаврик к Пете во двор узнавать, как дела.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах инкек ака мӗнре пулнӑ: Петя экономинчен таврӑннипе таврӑнманнине Гаврик пӗлмен.

Вся же беда заключалась в том, что не было известно, приехал ли Петя из экономии.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртнӗ раштавра Гаврик Петя патӗнче пӗрре хӑнара пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл вӗсен буфетӗнче ҫӑкӑр нумай выртнине, ун ҫине вӗсем никам та ҫавӑрӑнса пӑхманнине лайӑх пӗлет.

Гаврик был один раз у Пети в гостях на прошлое рождество и прекрасно знал, что у них есть буфет, где лежит много хлеба, на который никто не обращает внимания.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн юлташӗсем, тусӗсем пур, вӑл вӗсемпе хавассӑн вылять, чупать, тӳпелешет, ҫерҫисем тытать, ҫӗмренпе перет, пӗр сӑмахпа каласан, Гаврик Одессӑри пуянах мар ҫынсен ачисем вылякан вӑйӑсене пурне те выляма юратать.

У него были друзья и приятели, с которыми он охотно играл, бегал, дрался, ловил воробьев, стрелял из рогатки и вообще занимался всем тем, чем занимались все одесские мальчики небогатых семейств.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик пурӑнӑҫӗнче асаппа чӑрмав пысӑк ҫынӑнни пекех нумай пулнине куртӑмӑр ӗнтӗ эпир, анчах ҫапах та ҫакна манмалла мар: вӑл халӗ тӑхӑр ҫулти ача ҫеҫ-ха.

Хотя, как мы это видели, жизнь Гаврика была полна трудов и забот, совершенно как у взрослого человека, все же не следует забывать, что он был всего лишь девятилетний мальчик.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик мадам Стороженко ҫине пӑхса илчӗ.

Гаврик посмотрел на мадам Стороженко.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех