Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илет (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туй пуҫӗ ҫав вӑхӑтра пӗшкӗнсе аллипе шыв ӑсса илет, унпа питне-куҫне уҫать.

А свадебный голова тем временем зачерпнул пригорошню воды и ополоснул ею лицо.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пирӗн сумлӑ каччӑ вара Тухтар сана хӗвеллӗ ир асне илет те уйӑхлӑ каҫ тунсӑхлать, чунтан-вартан савса хисеплет вӑл сана, пулас ырӑ кинӗмӗр, шыв-пикеҫӗм, кӗрсемччӗ пирӗн ӳкӗте…

А наш знатный жених Тухтар день и ночь поминает тебя, скучает по тебе, любит тебя всем сердцем, добрая наша сношенька, красавица-водица, прими ты наши уговоры да просьбы…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюк ял еннелле пӑха-пӑха илет.

Кандюк то и дело взглядывает в сторону деревни.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗтӳҫӗ ӑна-кӑна хӑвӑрт уйӑрса илет те — ури ҫирӗп пултӑр! — ялалла таптарать.

Пастух, ни жив ни мертв, развернулся и деру в деревню!

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Пӗлнӗ пул, Манюр тете, эрне хушши кашни ир ҫак вӑхӑтра лавккӑна уҫнӑ пул, ирсерен пӗрер пулӑштух ӗҫтерӗп», — тет те, курка хыҫҫӑн курка шалт тутарса, Манюр папая ҫавӑнтах ураран ӳкерет, хӑй вара, лавккаран тухсан, алӑкне питӗрсе илет, ҫӑраҫҫи уҫҫине Кантюкне кайса парать.

Да еще с приговорками: «Знай, Манюр бабай, теперь я к тебе по утрам буду приходить целую неделю, и ты будешь выпивать по полштофу каждое утро», чарка за чаркой, Манюр уж с ног свалился, а Палля взял ключи от лавки, запер ее, ключи снес Кандюку.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑрман енчен сулхӑн ҫил кассӑн-кассӑн килет те, хураман тӗксӗм ҫулҫи, пӗр-пӗринпе сӑмахласа пӗр кавара килес пек, харӑс-харӑссӑн шӑпӑлтатать: ҫурла уйӑх, Тукасри йывӑҫ тӗлне пулса, пӗр пытанать, унтан каллех хӑюсӑр ҫутатса илет.

Со стороны леса задувает легкий прохладный ветерок, бередя тополиные листья и заставляя их о чем-то лопотать меж собой; ущербный месяц поднялся высоко и завис над самым могучим деревом на Верхней улице; набегающие облака то застилают его, то снова открывают дорогу его свету.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Имет юратсах каймасть сак ҫине ларма, вӑл ҫурӑмӗпе стенаран тӗренсе, урайне кукленсе ларать, сасси хулӑн та уҫӑ, вӑл мӗн те пулин каланӑ чух хушӑран хулпуҫҫине сиктеркелет, аллине ҫӗклете-ҫӗклете илет, куҫне, хӑраххине хӗскелет, сӑмахӗсене ҫапла май ҫирӗплетнӗ пек тӑвать.

Имет не любит сидеть на лавке и устраивается на полу, опершись спиной о стену, разговаривает он больше не словами, а жестами — передергивает плечами, размахивает руками, подмигивает одним глазом, будто всем этим подтверждая сказанное.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах хӑш чухне вӑл тутине хӗссе тытать, сӑмахӗсене, пӗрин ҫине тепӗрне тире-тире шӑрҫаланӑ пек, ҫине-ҫине каласа, хӑватлӑ шухӑшӗле ҫыхӑнтарать, куҫӗ канӑҫсӑр йӑлкӑша-йӑлкӑша илет, ҫавӑн пек чух вара Палюк такама нихҫан каҫарми ҫилленнӗ пек туйӑнса каять.

Но когда он сжимает губы или говорит резко и быстро, словно бусы, нанизывает слово на слово, глаза его вспыхивают гневно и решительно, и кажется, что Палюк рассердился на весь белый свет и нет от него никому прощения…

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫӳренӗ, ярӑнса утнӑ май, пуҫне ҫӑмӑллӑн уха-уха илет, уншӑн тулли лав та тулли мар тейӗн.

Шерккеева лошадка идет легко и споро, часто вскидывая голову и отфыркиваясь, будто для нее тяжело груженная телега только в радость.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хулӑн мар вӑл, ҫинҫешке, тӗсӗ те ытти йывӑҫсенни пек мар, пӑспа, пасарнӑ пек, имшеркке турачӗ те ҫара, сайра ҫулҫи ҫилсӗр-мӗнсӗр чухне те силлене-силлене илет.

Тоненькая, она и цветом отличается от всех остальных деревьев, словно подернутая инеем, а ее хрупкие ветви совсем голые; редкие листочки боязливо трепещут даже без ветра…

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак эрнере вӑл ахаль те тем ытла салхуланчӗ, хавасланас хевти те пулать пек хӑйӗн, ҫавӑнтах лаш сывласа илет те пуҫне сӗнксе сак ҫинче ларать.

А на этой неделе он и вовсе стал какой-то хмурый, а то, наоборот, вдруг посветлеет — и опять вздохнет тяжко и сидит, понурив голову.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑтанать те, ӑнсӑртран тенӗ пек, час-часах ун енне пӑхкаласа илет.

Устыдился своей бедности, раз за разом заискивающе взглянул на богатея.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каланӑ май вӑл кӗнеки ҫине пӑхкаласа илет.

Время от времени она заглядывала в книгу.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мишша вӗсене аллипе тӳрлетмест, пуҫне лӑст ухса илет те, ҫӳҫ пайӑркисем хӑйсемех каялла выртаҫҫӗ.

Миша, не касаясь руками, то и дело лихо отправлял их назад, рывком запрокидывая голову.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унта инкек карнӑ ывӑса, вутран хӑранӑ пек акӑш-макӑш сыхланса, аллисемпе ярса илет, ывӑс айне шӑпӑрпа шӑлкалам пек тӑвать, вара, вӗрлӗк хапхана уҫса, шӑпӑр ҫине хунӑ ывӑса ик аллипе ярса илет те ун ҫинчи пӗтӗм «туприне» пахчаналла илсе каять.

Осторожно взяв в руки, будто боясь обжечься, кружок со всей дребеденью, обмахнула его низ веником и, войдя во двор уже через калитку, понесла все в огород.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан пӑвӑнса тухакан сасӑпа: — Усал-синкер, тух! тух! Ҫак килйыша ырӑ кун пар, пархатар кӳр, аслӑ Пихампарӑн сӑвапӗ ҫиттӗрех мӗскӗнсене! — тесе, ҫатмари шыва шӑпӑрӗ ҫине сапать, шӑпӑрӗнчен тӗрлӗ еннелле шывне сирпӗтет, кайран Шерпике, ҫав шӑпӑра чӑмӑртаса тытса, кӑмака картлашкинчен шӑрпӑк илет те ҫара пуҫӑн, ҫарран пӳртрен пӑлтӑралла тухса каять — Шерккей хуҫам, ут ман йӗрпе, — хушать вӑл ҫак ӗҫ пӗтессе кӗте-кӗте аптранӑ Шерккее, хӑй вара — лара-тӑра пӗлмен хӗрача тейӗн — хапха патнелле вирхӗнет.

И приговаривала при этом сдавленным шепотом: — Вон, вон, злой дух! Дай этому дому добро, достаток и блага великого Пихамбара! — Вылив на веник воду из сковородки, она побрызгала им во все стороны, потом вышла с ним в сени, помахала там и приказала Шерккею, истомившемуся от ожидания, когда же закончится эта катавасия с наговором: — Хозяин дорогой, иди за мной следом! — И, словно девчонка-непоседа, бросилась бегом к воротам.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав тери йывӑр, нӳрӗ, пӗртте улӑшӑнман сывлӑш юлашки вӑя туртса илет.

Изнурительно-тяжелый, спертый воздух отнимал последние силы.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫамрӑксемпе калаҫнӑ хушӑрах Тухтар тӗрлӗ япала ҫинчен шухӑшлать, хӑй мӗнле ут ярса килнине аса илет.

Говоря со сверстниками, Тухтар вспоминает все подробности нынешнего забега.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лаши чӗтрене-чӗтрене илет.

Лошадь часто вздрагивала всем телом.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ халь вӑл урисене сарарах пуснӑ, вӑхӑт-вӑхӑт мӑйӑхне тӳрлеткелесе илет.

Он тяжело прошелся по кругу, пощипывая свою несерьезную бородку.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех