Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗри йӑтса пырса вӗллене чикет, анчах ҫавӑнтах тепри вӗҫсе килет те кӑшкӑрашма тытӑнать, шалта мӗн пуррине пӗтӗмпех каялла кӑларса ывӑтма пуҫлать.

Один принесет, сунет в скворечник, а другой прилетит, поднимет отчаянный крик и начнет все выбрасывать обратно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пузанӑн пуҫӗ ҫавӑнтах такам ҫурӑмӗ хыҫӗнче курӑнми пулчӗ.

Голова Пузана сразу исчезла за чьей-то спиной.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша ҫав ята ҫавӑнтах тӳрлетсе каларӗ:

Саша поправился:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пат! ӳкет ҫӑкӑр татӑкӗ турилкке ҫинчен, ҫавӑнтах стакансем шӑнкӑртатма тытӑнаҫҫӗ.

— Бац! — падает с тарелки хлеб, дребезжат стаканы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тен, ӑна вӗтӗ пулӑсем тытса парар мар-и? — ыйтрӗ пиччӗшне пулӑшма яланах хатӗр тӑракан Витюшка, хӑй ҫавӑнтах сӑмсине кӗпе ҫаннипе шӑлса илчӗ.

— Может быть, рыбок ему наловить? — услужливо предлагал Витюшка, вытирая нос рукавом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ӳстеретпӗр!.. ӳстеретпӗр!.. — пӗр харӑс кӑшкӑрса ячӗҫ Сашӑпа Витюшка, хӑйсем ҫавӑнтах вӑкӑра мӗнле чӗнесси ҫинчен тавлашма пуҫларӗҫ.

— Выходим! выходим! — закричали в один голос Саша и Витюшка и сразу же заспорили, как назвать бычка.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫавӑнтах вӑл тата чи кирлине аса илчӗ:

И вдруг вспомнил самое главное:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Эпӗ те спектакльсем лартнӑ ҫӗре хутшӑнӑп-ха, — сасӑпах ӗмӗтленчӗ Саша; хӑй ҫавӑнтах йывӑррӑн сывласа илчӗ:

— Я тоже буду участвовать в постановках спектаклей, — вслух мечтал Саша; и тут же тяжко вздохнул:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Виҫҫӗмӗш класа ҫитсен, пире пионера илеҫҫӗ, — хӑй ҫавӑнтах хаш сывласа ячӗ.

— В пионеры нас с третьего класса принимать будут, — и вздохнул.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ашшӗ вара ҫавӑнтах, ҫенӗхри тулли витресене хӑвӑртрах ярса тытса, картишнелле тепӗр хут чупса тухрӗ.

И, схватив в сенях ведра с водой, бросился обратно во двор.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мӗтри тетӗшӗ каласа кӑтартнӑ чухне Сашӑна вара унпа пӗрле засадӑра ларнӑ пек, тапӑнса пыракан тӑшмана хирӗҫ пӑшалпа пенӗ пек, ҫавӑнтах тата, лаша ҫине утланса, мӑн ҫул тӑрӑх бандитсене хӑваланӑ пек туйӑнать…

Когда Саша слушает дядю Митю, ему кажется, что они вместе то сидят в засаде, отстреливаясь от наседающего врага, то без устали мчатся по проселочным дорогам на лошади, гоняясь за бандитами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пиччӗшӗнчен ниҫта та юлмасть: Витюшка пиччӗшӗ ӑҫта — вӑл та ҫавӑнтах.

Витюшка всюду поспевает за братом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Калаҫса татӑлтӑмӑр эппин, — кулса илчӗ Игнат, хӑй ҫавӑнтах ҫыран еннелле пӑхса каларӗ:

Договорились, значит, — улыбнулся Игнат и тут же, взглянув на обрыв, заторопился:

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫавӑнтах тӗмӗсем хушшинчен сирӗн Митя сиксе тухрӗ!

А тут Митя ваш из кущей як выскочит!

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Эпир ҫавӑнтах пурӑнатпӑр.

Мы живем там же.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петька хӗрелсе кайрӗ, хӑй ҫавӑнтах ҫапла сӗнӳ пачӗ:

Петька смутился и сейчас же предложил:

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петька ҫавӑнтах бинтӑн тепӗр вӗҫне ярса тытрӗ те хӑй те ташша яра пачӗ:

Петька мгновенно захватил себе другой конец и тоже пустился в пляс:

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин, кирлӗ пулсан, эпӗ темӗн те чӑтса ирттерме пултаратӑп тесе, пире ҫавӑнтах хӑйӗн аллине алӑк хушшине хӗстерсе пӑхма ыйтрӗ.

Мазин сказал, что он может все вытерпеть, если надо, и попросил нас, чтоб мы ему тут же для пробы зажали дверью руку.

21 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл ҫавӑнтах ҫӗр ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкнӗ.

Он рухнул, как подкошенный.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Вӑл ҫавӑнтах сиксе тӑнӑ та: — Рота, смирно! Ман командӑна итле! — тесе кӑшкӑрса янӑ.

Вскочив, он крикнул: — Рота, смирно! Слухай мою команду!

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.