Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах тата эпӗ ҫакна та пӗлетӗп: эсӗ — Вудли Пойндекстер, эпӗ — санӑн хӗр пулатӑп.

Но я также знаю, что ты — Вудли Пойндекстер и что я — твоя дочь.

LХХХIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Курӑк кунта начар мар, санӑн ӑна ҫителӗклех ҫиме вӑхӑт пур.

Трава здесь неплохая, а у тебя хватит времени пощипать ее как следует.

LХХХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Санӑн кунта тата пӗр-ик сехет пек ҫисе тӑма тӳр килет, ҫӗрӗпех мар пулсан та.

— Тебе придется попастись здесь еще часок-другой, если и не всю ночь.

LХХХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Санӑн та хӑвӑн хуҫу пекех усал йӑла пур иккен.

— А норов-то у тебя совсем как у твоего хозяина.

LXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл мана: «Санӑн ӗҫ ҫук!» терӗ те мана вара хӑйӗн атӑ кӗлипе пама, унтан пушӑпа ислетме пуҫларӗ.

Он сказал, что это не мое дело, и начал меня тузить своим сапогом, затем стегать плетью.

LXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Шӗшки ҫилленсе калать: «Ак эпӗ санӑн юманна хупласа илем те, вӑл виҫӗ кун та пурӑнаймӗ», — тет.

Тогда орешник рассердился и сказал: «Так я заглушу твой дубок, и он не проживет и трех дней».

Юманпа шӗшкӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Санӑн тураттусем айӗнче ирӗк вырӑн сахал-и-мӗн?

«Разве мало простора под твоими сучьями?

Юманпа шӗшкӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пуҫӗ хӳрине калать: «Эсӗ малта ҫӳреме пултараймастӑн, санӑн куҫусем те, хӑлхусем те ҫук», — тет.

Голова сказала: «Ты не можешь ходить спереди, у тебя нет глаз и ушей».

Ҫӗлен пуҫӗпе ҫӗлен хӳри // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тилӗ автан сассине илтет те чупса та пырать, ӑшшӑн кала пуҫлать: «Санӑн сассу пит ачан-ҫке, ансам кунта, эпӗ сана хисеплесе ырӑласшӑн», — тет.

Лисица услыхала петуха, прибежала и стала снизу просить, чтобы он сошел к ней, будто ей хочется оказать почтенье ему за то, что у него голос хорош.

Йытӑ, автан тата тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тилӗ вара ашне ярса илет те калать: — Ҫӑхан тус, санӑн тата ӑсу пулсан, эсӗ чӑнах та патша пулнӑ пулӑттӑн! — тет.

Лисица подхватила и говорит: — Ах, ворон, коли бы еще у тебя и ум был, быть бы тебе царем.

Ҫӑханпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ку ҫӑхан патне йӑпшӑнса пырать те калать: «Эпӗ сан ҫине пӑхса тӑранаймастӑп, ку пӗвӳ-сийӳпе, сӑну-пуҫупа санӑн патша анчах пулмалла. Сассу та санӑн аван пулсан, эсӗ чӑнахах патша пулнӑ пулӑттӑн», — тет.

Она подошла и говорит: — Эх, ворон, как посмотрю на тебя,— по твоему росту да красоте только бы тебе царем быть! И, верно, был бы царем, если бы у тебя голос был.

Ҫӑханпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унӑн урисем вирлӗ, санӑн урусем кӗсмен, ҫитменнине тата вӗсем кукӑр», — тет.

У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые».

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп ҫилленсе ҫитет те калать: «Эсӗ мӗн кулатӑн вара, манӑн кукӑр урасем санӑн тӳрӗ урусенчен хытӑрах чупаҫҫӗ. Акӑ эпӗ киле анчах кайса килем те, вара эпир тавлашса чупса пӑхӑпӑр», — тет.

Еж рассердился и говорит: «Ты что ж смеешься; мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонку!»

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр мулкач чӗрӗпе тӗл пулать те калать: «Чӗрӗп тус, эсӗ пур енчен те маттур, анчах санӑн урусем кукӑр, чупнӑ чухне ҫыхланаҫҫӗ», — тет.

Повстречал заяц ежа и говорит: «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются».

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Санӑн сухалунта миҫе пӗрчӗ ҫӳҫ, пуҫӑнта ҫӑвӑн чухлӗ ӑс пулсан, эсӗ ӗҫме аниччен малтан мӗнле унтан каялла тухасси ҫинчен шухӑшласа пӑхнӑ пулӑттӑн», — тет.

Коли бы у тебя сколько в бороде волос, столько бы в голове ума было, то прежде, чем слезать, подумал бы, как назад выбраться».

Тилӗпе качака // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл тӑрнана чӗнсе илсе каланӑ: «Тӑрна тус, санӑн мӑйу вӑрӑм, эсӗ пуҫна ман пыра чиксе яр та, тархасшӑн, унта ларнӑ шӑмма туртса кӑлар. Эпӗ сана ахаль тумӑп», — тенӗ.

Он подозвал журавля и сказал: «Ну-ка, ты, журавль, у тебя шея длинная, засунь ты мне в глотку голову и вытащи кость: я тебя награжу».

Кашкӑрпа тӑрна // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кашкӑр качакана калать: «Качака тус, санӑн аяла анмалла; кунта ҫӗр те тикӗсрех, курӑкӗ те тутлӑрах», — тет.

Он ей и говорит: «Пошла бы ты вниз: тут и место поровнее, и трава тебе для корма много слаще».

Кашкӑрпа качака // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара пӗр чӗппи амӑшне калать: «Пирӗн пӗрмаях ҫӑмарта ӑшӗнче пурӑнмалла пулнӑ пулсан, санӑн пире кӑларас та ҫукчӗ», — тет.

Тогда один цыпленок и сказал матери: «Если нам всегда оставаться в скорлупе, ты бы лучше и не выводила нас».

Пусма ларакан чӑхӑпа унӑн чӗпписем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑлан пӑрушӗ пӑлан вӑкӑрӗнчен ыйтса каланӑ: «Атте, эсӗ йытӑсенчен пысӑкрах та, ҫӑмӑлтарах та, санӑн вӗсене хирӗҫ тӑма мӑйракусем те пур, мӗншӗн эсӗ вӗсенчен хӑратӑн?» — тенӗ.

Ланчук сказал раз оленю: «Батюшка, ты и больше и резвее собак, да еще и рога у тебя огромные на защиту; отчего же ты так боишься собак?»

Пӑлан вӑкӑрӗпе пӑлан пӑрушӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан, хайхи кил ашакӗ ҫине йывӑр тиесе, ӑна ҫынни хыҫалтан чукмарпа хӑваласа пынине курсан, хир ашакӗ каланӑ: «Тӑванӑм, сан пурнӑҫна хапсӑнмастӑп ӗнтӗ, санӑн ырӑ пурнӑҫу варна витнине хамах куртӑм ӗнтӗ», — тенӗ.

Потом, как навьючили ручного осла, да как сзади стал погонщик подгонять его дубиной, дикий осел и говорит: «Нет, брат, теперь не завидую, — вижу, что твое житье тебе соком достается».

Хир ашакӗпе кил ашакӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех