Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичче сăмах пирĕн базăра пур.
Пичче (тĕпĕ: пичче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ те сан сӑмахнах калатӑп, Нистор пичче, — терӗ Чоно Дейчинов, — манӑн та «Геновевӑна» курас килет.

— И я тебя поддержу, дед Нистор, — сказал Чоно Дойчинов, — я тоже хочу посмотреть «Геновеву»…

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Юрӗ, Нистор пичче, шӑхӑрса намӑс кӑтартасран кӑна хӑратӑп, пит аван мар пулса тухать-ҫке, — терӗ Огнянов, куҫпа ҫеҫ сӗлтсе илсе.

— Хорошо, дед Нистор: да боюсь, не освистали бы меня, — проговорил Огнянов, бросив быстрый взгляд на Стефчова, — ведь это неприятно.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сана никам та намӑслантараймасть! — татса каларӗ Нистор пичче.

Никто не может тебя осрамить! — пробурчал дед Нистор.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кирек кама калӑр та, мана ун пирки каламасан та пултаратӑр, — терӗ вӑл каллех ҫӗкленсе, — эпӗ те ҫавнах калатӑп-ҫке, хамӑр малта пырӑпӑр, пирӗн хыҫран Иван пичче аллине булавӑ тытса пырӗ…

— Кому-кому, а мне можете об этом не говорить, — начал он, оживившись, — я то самое и хочу сказать, что мы пойдем впереди, а дед Иван с дубиной в руках пойдет за нами!

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Стоян пичче ҫавӑн чух тӗрӗс каларӗ ҫав: леш икӗ йытӑпа пӗрлех ӑна та чавса чикмеллеччӗ терӗ.

— Прав был дед Стоян: лучше было зарыть ее вместе с теми двумя псами.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Стоян пичче арманӗнче ҫӗр каҫрӑм.

— Ночевал на мельнице у деда Стояна.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эс-и ку, Стоян пичче?

— Это ты, дядя Стоян?

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Стоян пичче йӑнӑшрӗ: пӗр аяккинче, майӑр йывӑҫӗ айӗнче, пӗр ҫӳллӗ ҫын тӑратчӗ, тӗрӗксене мӗнле пытарнине вӑл ниҫта хускалмасӑр пӑхса тӑчӗ.

Однако дед Стоян ошибался: в стороне, под ореховым деревом, освещенный луной, стоял, не шевелясь, высокий человек, так он стоял и когда закапывали турок.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫта ҫӗр каҫас-ши, пичче?

— Где бы мне, дедушка, переночевать?

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кайран пӗтӗмпе пӗлӗн, пичче, халлӗхе ҫакна ҫеҫ калам; эп пӑлхар ҫынни, чӑн-чӑн пӑлхар ҫынни.

— После псе узнаешь, дед; а пока скажу одно: я болгарин, истинный болгарин.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс мана ҫакна кала-ха, пичче, ӑҫта чикӗпӗр ку вилесене?

Но вот что ты мне скажи, дедушка, где нам зарыть трупы?

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Нимӗнех те ытлӑшши туман эпӗ, пичче, — терӗ вӑл, сывлӑшне ҫаплах йывӑррӑн ҫавӑрса.

— Ничего особенного я не сделал, дедушка, — проговорил он, все еще тяжело дыша.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тем инкекӗ мар-ха, Манол пичче ывӑлӗ маншӑн кирек хӑҫан та хаклӑ хӑна, ҫитменне тата пит инҫетрен килетӗн иккен…

Ну, не беда, сын деда Манола для меня всегда дорогой гость, а тем паче когда он идет из таких далеких мест…

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Манол пичче унӑн суту-илӳре те тата ытти кирлӗ ӗҫсенчи тахҫанхи тусӗччӗ.

Дед Манол был его старым товарищем по торговым и другим, более важным делам.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Манол пичче ывӑлне Диарбекир тӗрмине хупнине асне илчӗ вӑл…

Он вспомнил, что у деда Манола сын заточен в крепости Диарбекир.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Маттур эс, Андрей пичче!

— Ты просто молодец, дядя Андрей!

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ҫемен пичче, эпӗ пӗтӗмпех ӑнланатӑп, лашасемшӗн те ан пӑшӑрханӑр!

— Дядя Семен, я все понимаю, и за лошадей не беспокойтесь!

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ачасенчен чи кӗҫӗнни, ҫаплах тата чи хӑюлли те пулмалла, Давыдовӑн пысӑк аллине хӑйӗн пӗчӗк аллипе шанчӑклӑ тытса, хӑюсӑррӑн: — Ҫемен пичче, эсӗ халӗ чӑнах та пирӗн патӑрта пурӑнма пуҫлатӑн-и? — тесе ыйтрӗ.

Самый младший из ребят и, очевидно, самый отважный, доверчиво беря в свои ручонки большую руку Давыдова, прижимаясь к нему, несмело спросил: — Дяденька Семен, верно, что ты теперь у нас будешь жить?

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ну вӑт, Ипполит пичче, мӗнле лайӑх пулса тухрӗ!

— Ну вот, дядя Ипполит, как здорово оно вышло!

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах Разметнов ӑна хӑлхаран: «Эсӗ, Ипполит пичче, халӑха чуна тивекен сӑмах кала-ха…», — тесе пӑшӑлтатсан, старик пуҫне пӑркаласа илчӗ.

Но когда Размётнов шепнул ему на ухо: «Ты бы, дядя Ипполит, сказал народу что-нибудь этакое, чувствительное…» — старик упрямо мотнул головой.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех