Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ҫуртран тухса кайнӑ чух алӑк хупӑнса юлсан, ун чунне вара салхулӑх шӑнтса пусать, хӗрхенмест, алӑк хупӑнни те вилнӗ ҫынна асӑнса чан ҫапнӑ пек илтӗнсе юлать!..

Как холодно, неприветливо и зловеще, словно удары клепала, возвещающие о смерти человека, пронизывали его душу эти звуки, когда он уходил и ворота захлопывались за ним!..

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада хӑй савнӑ Огнянова вилнӗ тесе шутланӑ чух виҫесӗр хуйхӑрнӑ вӑхӑтра хӑй патне сайра хутран студент кӗркелесе тухнине ним чухлӗ те вырӑна хуман.

Пока Рада считала Огнянова погибшим, она была так подавлена горем, что ей и в голову не приходило придавать какое-то значение посещениям студента, вначале довольно редким.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс вилнӗ тенине илтсен епле асапланмалла марччӗ вара манӑн?

Как же мне было не мучиться, слыша, что ты умер?

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов Ази тӗрминче вилнӗ, вӑл вӑхӑтра Сад-Стефано хулинче шӑпах амнисти евитленӗ пулнӑ.

Заманов умер в ссылке в Азии, как раз в те дни, когда в Сан-Стефано была объявлена амнистия.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ан тив, Стефчов революци вӑхӑтӗнче вилнӗ пултӑр, чи малтан вӑл пӗттӗр.

Пусть Стефчов падет первой жертвой.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем пурте «вилнӗ ҫӗртен чӗрӗлнӗ ҫынна» ыталама тытӑнчӗҫ…

Все бросились обнимать воскресшего из мертвых…

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл вилнӗ хыҫҫӑн таҫта анса каймалли темле пушлӑх пулса юлчӗ пек.

После его гибели осталась какая-то пустота, зияющая, как пропасть.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хыпар тӗрӗс маррине онбаши пӗлсех пӗлнӗ-ха ӗнтӗ, анчах вӑл хӑй те ҫаплах вилнӗ теме тытӑнчӗ.

Онбаши знал, что сообщения о смерти Бойчо недостоверны, но тоже подтверждал их.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Телейсӗр Огняновӑн кун-ҫулӗ вӑхӑтсӑр татӑлнӑшӑн пурте чӗререн кулянчӗҫ: вӑл вилнӗ тенӗ хыпар ӑҫтан килнӗ унтан илтӗнех тӑчӗ.

Все в один голос оплакивали судьбу несчастного Огнянова; слухи о его смерти приходили отовсюду.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗм умне темиҫе кашкӑр пере-пере ӳкрӗ, ыттисем вилнӗ кашкӑрсемпе аманнисене ҫура-ҫура тӑкса кӑшлама тытӑнчӗҫ.

Несколько зверей уже валялось перед кустами; другие, кинувшись на своих раненых сородичей, раздирали их еще живыми.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ тӗрӗкӗн йытти каллех ун асне килчӗ те, ӑна тӑшман вырӑнне хурса каллех йӗрлессӗн туйӑнчӗ.

В памяти его всплывала, гончая убитого, и чудилось, будто в нее переселился ненавистный дух турка, вышедший из могилы, чтобы преследовать врага.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл та мана вилнӗ тет-и?

И она думает, что меня убили?

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чӑнах тетӗн те, чӑнах мар ҫав: сана вилнӗ тесе шутлаҫҫӗ — эс сывах; чӑн калатӑп сана, апла шухӑшлани, тепӗр тесен, саншӑн лайӑхрах та.

— Правда, да не совсем: ты жив, а тебя считают мертвым, и так-то оно и лучше.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑн пек персен, ман пек ҫылӑхлӑ ват ҫынна кӑна мар, вилнӗ ҫынна та тӑратма пулать…

Такая пальба, что и мертвого взбодрит, а про меня, старого грешника, и говорить нечего…

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав чӑланта пӗр виҫ ҫул каялла вӑхӑтсӑр вилнӗ Левский ҫывӑрнӑ-мӗн.

В этом чулане три года назад ночевал покойный Левский Доктор,

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫулти кӗркунне, октябрӗн 29(17)-мӗшӗнче, Н. Г. Чернышевский вилнӗ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Ватӑ хӗрсем те, тӑлӑх арӑмсем те, ҫамрӑккисем те, ваттисем те, ӑна шак хурса пӑхнӑ, анчах вӑл иккӗмӗш хут авланма шутламан, — пӗр енчен, хӑйӗн вилнӗ арӑмне астуса, юратса пурӑннӑ, тепӗр енчен — ку сӑлтавӗ вара пысӑкрах та пулнӑ — хӑй питӗ юратакан Катя ятлӑ хӗрне амаҫури амӑшне парас килмен.

И девицы и вдовы, молодые и старые, строили ему куры, но он не захотел жениться во второй раз, — отчасти потому, что сохранял верную привязанность к памяти жены, а еще больше потому, что не хотел давать мачеху Кате, которую очень любил.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Дмитрий Сергеич вилнӗ кунхине, каҫпа, эпӗ вӑрахчен хаяр Рахметовпа калаҫрӑм — мӗнле чечен те ырӑ кӑмӑллӑ ҫын вӑл!

Вечером того дня, как погиб Дмитрий Сергеич, я имела длинный разговор с свирепым Рахметовым — какой это нежный и добрый человек!

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эсир вилнӗ Дмитрий Сергеича ҫывӑх пулни мана сире хамӑн тус вырӑнне хума ирӗк парать, — хӑвӑра ҫапла чӗнме ирӗк парӑрччӗ.

Ваша близость к погибшему Дмитрию Сергеичу дает мне право считать и вас моим другом, — позвольте мне употреблять это название.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак вырӑна эсир пырса йышӑнни вара, вилнӗ Дмитрий Сергеич шучӗпе, пур япалана та лайӑхрах татса парать.

То, что на этом месте явились именно вы, составляет, по мнению погибшего Дмитрия Сергеича, наилучшую для всех развязку.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех