Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Тата мӗн кӗтмелле-ши санран, шӑнӑҫусӑр кӳсерен?..» — тӑвӑрланса илчӗ вӑл ӑшӗнче.
Куҫарса пулӑш

Ав, вӗрен Петюкран! // Василий Сипет. «Тӑван Атӑл». — 2005, 2№ — 72-73 с.

Хӗрарӑм ӑна шыраса, унталла-кунталла пӑхрӗ, анчах ҫӑра курӑк ӑшӗнче вӑл курӑнмарӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗр ҫулӑхсан… // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 85–90 с.

Машина тарӑн канав ӑшӗнче чип-чиперех ларать.
Куҫарса пулӑш

XI // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Хӑй хушӑран Лена ҫине вӑрттӑн пӑхкаларӗ, вӑр-вар ҫаврӑнакан хӗре ӑшӗнче ӑмсанса илчӗ.
Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Пыл хурчӗ пулсан, яланах чечек ӑшӗнче те ҫывӑраймӑн.
Куҫарса пулӑш

Сарӑ чечек // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 82-83 с.

Апла пулсан танк ӑшӗнче ҫунса кӗлленнӗ танкистсене тирпейлесе пытарайман….
Куҫарса пулӑш

Вӗсем Сталинграда хӳтӗленӗ // Николай АЛЕКСЕЕВ. http://елчекен.рф/2023/02/10/%d0%b2e%d1% ... b5%d0%bde/

«Нимех те мар-ха, — шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче, — старик улталамастех. Вӑл мӗн те пулин тӑвать пулсан, ӑна тӗплех тӑвать».
«Ничего, — подумал он. — Старик не подведет. Уж если он что-нибудь делает, так делает основательно».

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫавна пулах унӑн столовӑйне килсе икӗ сехете яхӑн хуран ӑшӗнче ни виле, ни чӗрӗ ларма тиврӗ вӗт-ха.
Это из-за пего пришла она в столовку, где два часа просидела пи жива пи мертва, забившись за котел.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Хӑйӗн «ӗҫ костюмӗпе» иртсе пынӑ май, Элеонора ӑшӗнче тӳрккес те кӑнттам чӗлхе ҫӑварлӑ Фабиана ылханса ятлаҫрӗ.
Шагая в споем костюме «работницы», Элеонора мысленно проклинала Фабиаиа, этого грубияна.

«Резидент господин умӗнче кӑна хамӑн ята ярас марччӗ, вӑл мана халиччен шанса тӑнӑ, ҫав шанчӑка мӗнле те пулин упраса хӑварасчӗ ҫеҫ!» — шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.
«Только бы не потерять расположения господина резидента, только бы сохранить его доверие!» — размышлял Хородничану.

Хӑй ӑшӗнче вӑл Цэрнэн кӑмӑлӗ пӑхӑр ача сӑнне тӑвас ӗҫ ӑнӑҫлӑ пынӑран ҫӗкленнӗ пулӗ тесе шухӑшларӗ.
Хорошее же его настроение он приписывал удаче Цэрнэ в работе над медным ребенком.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ку унӑн ӗҫе, — шухӑшларӗ Виктор хӑй ӑшӗнче.
Это дело его рук, — мелькает в уме у Виктора.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӗсем ҫакӑнта ӗҫлеҫҫӗ, — кӑвак ӗнтӗрӗкре хуран курӑнакан станоксен мӗлкисем ҫине хавасланса пӑхнӑ май шухӑшларӗ вӑл хӑйӗн ӑшӗнче: «Ҫакӑнта пролетари класӗн ӑс-тӑнӗ туптанса ҫирӗпленет, ирӗклӗхшӗн нимӗнле хӑрушлӑх умӗнче те пуҫӗсене усмасӑр кӗрешекен паттӑрсем ҫуралаҫҫӗ!
«Здесь они работают, — говорил он про себя, любуясь черными силуэтами выделяющихся в серых сумерках станков. — Здесь кристаллизуется классовое сознание пролетариев, родятся бесстрашные бойцы за свободу!

«Ҫутӑ ҫӳҫлӗскер», — шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.
«Светловолосый», — подумал он.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Анчах та вӑл ҫакӑн пек йывӑрлӑхсене ҫирӗппӗн чӑтса ирттерет, кӑна хӑйӗн чӑтӑмлӑхне тӗрӗслесе пӑхмалли экзамен вырӑнне шутласа, уншӑн хӑй ӑшӗнче савӑнать те.
Но он не обращал внимания на эти лишения и втайне даже гордился ими, считая, что таким образом он как бы держит экзамен на стойкость.

«Хӑйсен ҫӗтӗк япалисене саплаҫҫӗ, — шухӑшларӗ хӑй ӑшӗнче Стурза, — тен, пыйтӑсене шыраҫҫӗ пулӗ.
«Латают свое барахло, — решил про себя Стурза, — или, может, вшей ищут.

Улттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫур ҫухрӑмранах шпик шӑрши кӗрекен ҫак «ревизорӑн», технологи урокне тахӑшӗ элеклесе панипе килнӗскерӗн, нимӗнле ӗҫ те тухманшӑн учитель хӑй ӑшӗнче чунтан савӑнчӗ, ҫапах та кунпа пӗрлех ҫакӑншӑн вӑл хӑйне каярахпа аван мар пулассинчен хӑрарӗ те.
Хотя в душе он и радовался комическому провалу этого «ревизора», в котором за версту чувствовался шпик, явившийся, очевидно, по доносу именно на урок технологии, но в то же время учитель опасался и последствий происходящего.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ҫапах та вӗсем куншӑн кулянмарӗҫ: «Кирек мӗнле пултӑр та, мӗншӗн кун пек хӑтланнине халь ӗнтӗ пӗлетпӗр», шухӑшларӗҫ ҫамрӑксем хӑйсен ӑшӗнче.
Но они принимали всё это безропотно: «По крайней мере, знаем за что».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

«Мӗн ҫинчен калаҫать-ши унпа Элеонора?» — кӗвӗҫнипе вӗчӗрхенсе шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.
«И о чем это она с ним разговаривает?» — ревниво подумал он.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Стурза мана ачасем забастовка туни ҫинчен пырса пӗлтерчӗ, — хуллен, хӑй ӑшӗнче каланӑ пек пуҫларӗ Фабиан господин пирусне чӗртсе.
— Стурза мне докладывает о забастовке, — тихо, как бы про себя, начал господин Фабиан, закуривая папиросу.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика