Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫинелле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Штокман ун патӗнче тӑчӗ, пӳрнисене шӑтӑртаттарса илчӗ; Мишкӑн шурӑ шӑлӗсемпе кулса та парӑнса тинкерекен куҫӗсем ҫинелле пӑхса, сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарса каларӗ:
Штокман постоял около него, похрустел пальцами; глядя на белый Мишкин оскал, на глаза его, смотревшие улыбчиво и преданно, процедил:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй ҫинелле тӳррӗн талпӑнса пыракан Штокманран чакса, вӑл ҫурӑмӗпе кафель витнӗ кӑмака ҫумне таянса тӑчӗ те кулса ячӗ.
Пятясь от подходившего к нему в упор Штокмана, он уперся спиной в изразцовую боковину печи и рассмеялся.

Штокман чикаркка чӗркерӗ те, Иван Алексеевич мӗн каласса кӗтсе, ун ҫинелле чалӑшшӑн пӑхкаласа илчӗ.
Штокман сворачивал папироску и изредка вкось поглядывал на Ивана Алексеевича, выжидая ответа.

Йӗкӗт Штокман ҫинелле виҫнӗ пек пӑхса илчӗ.
Паренек смерил Штокмана взглядом.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилӗ хуҫана юратнӑ хӗрӗ Гришака хапха уҫса кӗртрӗ, ҫуна патӗнчен аяккалла, юр кӗрчӗ ҫинелле ывтӑнчӗ.
Мертвому хозяину отворила ворота любимая дочь Грипашка и кинулась от саней в сторону, в сугроб.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килпетсӗр хӗрлӗ тӑрӑллӑ казак ҫӗлӗкӗ айӗнчен ун ҫинелле ватӑлса кайнӑ Штокман пӑхрӗ; унӑн хӗсӗннӗ куҫӗсем Иван Алексеевич ҫине паллаймасӑр тинкерчӗҫ, унтан мӑчлатса илсе татах хӗсӗнчӗҫ, ҫуталса кайрӗҫ, куҫ хӗррисенчен кӑвакара пуҫланӑ тӑнлавӗ патнелле пӗркеленчӗк йӗрсем тӑсӑлчӗҫ.
Постаревший Штокман смотрел на него из-под нелепого красного верха казачьего треуха; его узко сведенные глаза, не узнавая, глядели на Ивана Алексеевича и вдруг, дрогнув, сузились, посветлели, от углов брызнули к седым вискам расщепы морщин.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич лайӑх хырӑннӑ, хӗрарӑм сӑнлӑрах пит-куҫ ҫинелле пӑхрӗ; хушаматсене каласа кайнӑ чух Петр Мелехова асӑнчӗ, анчах следователь пуҫне пӑркаларӗ:
Иван Алексеевич смотрел в выбритое, похожее на бабье лицо; перечисляя фамилии, упомянул Петра Мелехова, но следователь покачал головой:

Хӑшӗсем пире ӑнланаҫҫӗ пулсан та Мирон Григорьевич ҫинелле пӑхса илеҫҫӗ.
А кое-кто и сочувствует нам, да на Мирона Коршунова оглядываются.

Аксинья асӑрханса ача йӑтнӑ, Григорий ҫинелле, куҫран вӗҫертес марччӗ тенӗ пек, хӑяккӑн куҫ хӗссе пӑхать.
Аксинья на руках бережно несла ребенка, сбоку мерцала на Григория стерегущим взглядом.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Емельян ун ҫинелле сиввӗн витерсе пӑхса илчӗ, хушса хучӗ:
Емельян очень серьезно оглядел Петра, добавил:

Лашана ун ҫинелле тытрӑм, вӑл ялт! кӑна аяккалла сиксе ӳкрӗ, анаталла анса кайрӗ те яра пачӗ Дон урлӑ леш енне!
Выправился я к нему, он — виль, да под гору, да через Дон!

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака мучи хӑти ҫинелле тӳррӗн утса кайрӗ.
Дед Гришака пошел прямо на свата.

Пантелей Прокофьевич тарӑхса чӑпӑрккине утӑ ҫинелле ывӑтрӗ, Петро патне пычӗ.
Пантелей Прокофьевич с сердцем кинул в сено кнут, подошел к Петру.

Ыйтаканни сӑмахне каласа пӗтеричченех пурте ун ҫинелле ҫаврӑнса пӑхрӗҫ.
Спрашивающий еще не докончил фразы, к нему дружно все повернулись.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Григорий пӗр кӑтра ҫӳҫлӗ хӗрлӗармеец, старшина, хӑй ҫинелле куҫне хӗстерсе тимлӗн тинкерсе ларнине курчӗ те хӑйне асӑрханарах тытма пуҫларӗ, ӗҫме чарӑнчӗ.
Но случайно Григорий поймал на себе внимательно прищуренный взгляд одного курчавого красноармейца, старшины, и насторожился, пить перестал.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшай путек тирӗнчен ҫӗлетнӗ вӗтӗ кӑвак ҫӑмлӑ ҫӗлӗкне вӑл ӗнси ҫинелле шутарса лартнӑ, хӗрлӗ хӑмӑр пичӗ ҫине тар тапса тухнӑ.
Шапка мелкой седой смушки сдвинута у него на кучерявый затылок, на буром лице пот.

Кӑмӑшка ӑна ҫатан карта ҫинелле тӗртсе ячӗ, сукмак ҫинчен юр кӗрчӗ ҫине йӑвантарчӗ.
А самогонка кидала его на плетень, валила со стежки в сугробину.

Лар!.. — Вӑл Григорие вӑйпах арча ҫинелле тӗртсе ячӗ, кухньӑна тухрӗ.
Сядь!.. — Он с силой толкнул Григория на сундук, вышел в кухню.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик вӗсем ҫинелле шиклӗн те вӑрттӑн йӗрӗнсе пӑхрӗ.
Старик наблюдал за ними со страхом и скрытым отвращением.

Вӑл сӑмси шӑтӑкӗнчен тӗтӗм пашлаттара-пашлаттара кӑларчӗ, алӑк патӗнче тӑракан Григорий ҫинелле кулма пӗлмен сивӗ куҫӗсемпе тирсе пӑхрӗ, чӗлӗм тӗтӗмӗпе сарӑхнӑ ҫаврака чӗрнипеле пӗрехмай пирусне аял енчен таккаса ларчӗ.
Дым он столбом выбрасывал из ноздрей, сверлил стоявшего у притолоки Григория холодными, безулыбчивыми глазами и все постукивал снизу папиросу прокуренным выпуклым ногтем.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика