Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшларӗ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Аха, вӑрттӑнлӑх майӗпенех уҫӑлать, — шухӑшларӗ вӑл, — пуҫне салхуллӑн усса тата сухалне пӳрнисемпе сӑтӑркаласа.

«Эге, вижу — мало-помалу секрет открывается, — подумал он, угрюмо склонив голову и комкая пальцами бороду.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗн хӑрамалли пур манӑн? — ответлерӗ Евсей Фомич, хӑй ӑшӗнче вара ҫапла шухӑшларӗ:

— Чего же мне бояться, — ответил Евсей Фомич, а про себя подумал:

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Мӗн вӑл мана тӗпчет?» — шухӑшларӗ Евсей Фомич, хӑйӗн кӑтра сухалне туракаласа.

«И чего это он меня испытывает?» — подумал Евсей Фомич, озабоченно перебирая пальцами свою курчавую бородку.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Авӑ эпӗ ӑҫта килсе лекнӗ! — шухӑшларӗ Евсей.

«Вот оно куда я забрел, — подумал Евсей.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эхе, хуралҫӑ орденоносец апла! — шухӑшларӗ Евсей, куҫне ӳпле ҫинчен илмесӗр.

«Эге, да сторож еще и орденоносец, — подумал Евсей, не отводя глаз от балагана.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Каллех хулӑн пир татӑкӗ ҫинче ларса, саламатпа хӑмсаркаласа пыракан Евсей Яман-Джалга ҫеҫенхирӗ урлӑ кайма, Усть-Невински уй-хирӗсене кӑнтӑр ҫутинче ҫитсе, унта вӑхӑта сая ямасӑр, Артамашова шыраса тупма кирли ҫинчен шухӑшларӗ.

И вот уже снова, сидя на полстенке и помахивая плеткой, Евсей раздумывал о том, что нужно непременно поехать напрямик через Яман-Джалгинскуго степь и засветло прибыть на поля Усть-Невинской и там, не теряя времени, разыскать Артамашова.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Лаша такӑнни ырра мар», — ҫилленсе шухӑшларӗ Евсей, хӑй ҫиллине ҫийӗнчех лаша ҫинче шӑнарса.

«Не к добру эта спотыкачка», — зло подумал Евсей и всю свою злость тут же сорвал на коне.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Евсей, чашӑкри чее сыпа-сыпа, ҫапла шухӑшларӗ:

Евсей, прихлебывая чай с блюдечка, думал:

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Сана яратӑп, анчах манӑн чун ыратать, — шухӑшларӗ Федор Лукич.

«Посылаю тебя, а душа у меня болит, — думал Федор Лукич.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хохлаковӑн шыҫмак та хавшак пӗвӗ ҫине кӑмӑллӑн та ачашлӑнрах пӑхса, вӑл ҫапла шухӑшларӗ:

Ласково, почти нежно глядя на обрюзглое, рыхлое тело Хохлакова, он думал:

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Анчӑк ҫури, хӑйӗн шуйттанла куҫӗсене ҫавӑркалама пуҫларӗ ӗнтӗ, ӑсӗнче темскер шухӑшласа кӑларать пулмалла», — шухӑшларӗ Федор Лукич, Нарыжнӑйран пӑрӑнса.

«Уже, сучий сын, прядет своими бесовскими очами, — видно, что-то в уме замышляет», — подумал Федор Лукич, отворачиваясь от Нарыжного.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ку мӗнех-ха капла, хӗн, ҫав чечексене мана валли хатӗрленӗ», — шухӑшларӗ Федор Лукич.

«Это что же, может, для меня те цветы приготовлены?» — думал Федор Лукич.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ӑҫта шуйттана кайса ҫухалчӗ вӑл? — шухӑшларӗ Федор Лукич, вӗри алтупанӗпе кӑкӑрне тытса.

«И где его там черти носят? — думал Федор Лукич, держась горячей ладонью за грудь.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Варвара Аршинцева, пӗрре Татьяна ҫине, тепре Кондратьев ҫине кӑмӑллӑн пӑхкаласа, ҫапла шухӑшларӗ:

Варвара Аршинцевак, с удовольствием посмотрев то на Татьяну, то на Кондратьева, подумала:

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Пурнӑҫӑн паллӑ вӑхӑчӗсем ҫаксем пулаҫҫӗ те ӗнтӗ», — шухӑшларӗ вӑл, вара пуҫа ҫак шухӑшсем килсе кӗнипе чӗрене те ҫӑмӑл пулса тӑнӑ.

«Это и есть значимые события жизни», — подумала она, и на сердце стало легче от этих мыслей в голове.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ҫын авторитетне пӑсатӑн, — салхуллӑн шухӑшларӗ Татьяна, пӗр вӑрӑм та хура нӑрӑ лампа тавра явкаланнине, труба ҫине пырса перӗнсе, скатерть ҫине ӳкнине, унтан каллех ҫӗкленсе вӗҫнине сӑнаса.

«Нарушаешь человеческий авторитет, — грустно подумала Татьяна, наблюдая, как один черный жук кружится вокруг длинной и черной трубы, натыкаясь на трубу, падал на скатерть, а потом опять взлетал.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эх, санран пӗтӗмпех илемлӗ шӑршӑ кӗрет, илӗртӳллӗ шӑршӑ ҫапать, анчах санӑн кӑмӑл-туйӑму вара хӗрарӑмӑн мар», — тесе шухӑшларӗ те вӑл, шӑппӑн каларӗ:

«Эх, от тебя все так красиво пахнет, пахнет соблазнительно, но нрав у тебя не женский», — подумал он и тихо сказал:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Мӗншӗн эпӗ шут тӑрӑх юлашки, — шухӑшларӗ вӑл, чавса таран тавӑрнӑ вӑйлӑ аллипе веялка аври ҫине хытӑрах пусса.

«Почему на счету я последняя, — думала она сильнее нажимая с засученной по локоть сильной рукой на рукоять веялки.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Куратӑп, куратӑп — чуну ыратать, анчах тавҫӑрса илме пултараймастӑп, — шухӑшларӗ вӑл, сӗтел патне ларса тата Татьяна ҫине ҫаплах сӑнаса пӑхса.

«Вижу, вижу — душа болит, ног вот понят не могу, — думал он, присаживаясь к столу и так же все еще внимательно смотря на Татьяну.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Волчоках мар-ши ку? — тесе шухӑшларӗ Корней.

«Неужели Волчок?» — подумал он.

IV // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех