Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ балалайкине пуҫӗ тавра ҫавӑрттарса илчӗ, унтан, кӗввине татмасӑр, каллех ислетме пуҫларӗ.

Вот ловко завертел балалайку над головой и снова, попадая рукой на струны, продолжал мелодию.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед турткаланса тӑмарӗ, вӑл ман ҫине пӑхса илчӗ те ҫӗлӗкне ӗнси ҫине пусса лартрӗ, унтан, аллисене ҫунатлантарса, пӳрнисене вылянтарса, вагон тӑрӑх вӗҫме пуҫларӗ.

Амед взглянул на меня, надел шапку на затылок и, вскинув пальцы, поводя ими в воздухе, пошел, поплыл по вагону.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Плащ-палатка леш енче Амед савӑнӑҫлӑн ҫаврӑнса илчӗ:

За плащ-палаткой заворочался обрадованно Амед.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Курбан, пӑртак тӑхтаса, икӗ кулӑйла кавалерист енне витер пӑхса илчӗ те малалла пуҫларӗ: «Савни чун савнийӗ патне туртӑнать, тӗнче законӗ ҫапла курӑнать».

— Курбан выразительно поглядел в сторону двух смешливых кавалеристов и степенно продолжал: — «День и ночь мы к любимым думы стремим, таков закон мира».

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫак самантра паровоз кӑшкӑртса ячӗ, состав туртӑнса илчӗ, хускалчӗ.

А в этот момент паровоз прогудел, дернул состав и двинулся.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед Юсташ-Бергенов каларӗ пулсан, лар — урӑх сӑмах та ҫук! — Вӑл ун-кун пӑхкаласа илчӗ, ҫурма сасӑпа хушса хучӗ.

Раз Амед Юсташ-Бергенов сказал: садись — всё! — Он оглянулся, добавил вполголоса.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Амед, — терӗм ҫеҫ эп, вӑл ман ӑса ӑнкарса та илчӗ.

— Амед, — торопливо спросила я, и он понял, что я решилась.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл яш кӑна тӳрленсе тӑчӗ, чӗлхине шаклаттарчӗ, кӗскен шӑхӑрса илчӗ, пыр тӗпӗпе сас пачӗ: — Уге-гэ!

Он выпрямился, щелкнул языком, присвистнул и крикнул гортанно: — Угэ-гэ!

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк — палласа илчӗ.

И вдруг он узнал.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман ҫине тепӗр хут пӑхса илчӗ, сасси ун кӗҫех ҫемҫелчӗ:

Она взглянула на меня, и голос у нее помягчал:

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакна вӑл хӑй те ӑнланса илчӗ.

И он сам понял это.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӑл сасартӑк, темӗн астуса илчӗ пулас, лаштӑрах кайрӗ, ман еннелле, мӗскӗнӗн пӑхса, туртӑнса илчӗ.

Потом он сразу как-то обвис, видно что-то вспомнил, беспомощным взором потянулся ко мне.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Слон панулмине ман ывӑҫ ҫинчен тем пысӑкӑш хобочӗпе ачашшӑн, тараватӑн ярса илчӗ, унтан усӑк ҫӑварне кап! кӑна пӑрахрӗ.

Слон вежливо и неслышно взял у меня с ладони своим огромным хоботом яблоко и бросил его в отвисший рот.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Э, ӑна эп хамӑр зоопаркра курнӑ-ҫке! — сасартӑк палласа илчӗ Люда Сокольская.

— О, я его видела у нас в Зоопарке! — узнала вдруг слона Люда Сокольская.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан ҫав хобот ҫӳлелле авӑнчӗ, енчен-енне сулланчӗ, сӑмсине чӗтретсе илчӗ, вара тӗнче пӗтнӗ пек уласа ячӗ.

Потом хобот изогнулся кверху, качнулся в обе стороны, пошевелил отростком, похожим на огромную бородавку, и испустил оглушительный, громкий рев.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман ҫине ачашшӑн пӑхса илчӗ.

Он весело и ласково посмотрел на меня.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗтӗм поезд хытӑ халтӑртатса, кисренсе илчӗ, Игорь кӗҫех персе анмарӗ.

Весь поезд тряхнуло, Игорь чуть не свалился сверху.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах Мускав курӑнмарӗ, вӑл вӑрҫӑ каҫӗсен сӗмлӗхне пытаннӑ, пӗр тӑлӑх прожектор анчах хӑйӗн туп-тӳрӗ шупка урине горизонт ҫинелле пӑрахрӗ, пирӗнпе сывпуллашса, ҫӗре ҫити тайӑлнӑн сулӑнса илчӗ.

Но Москва скрылась в темноте военной ночи, и только одинокий прожектор вдруг выбросил к небу свой прямой, белесый, качающийся стебель и пал к горизонту, словно земно поклонился нам на прощание.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл аллине ҫӗклесе, пуҫ пӳрнине чарса пӑрахрӗ, унта ӑна хӑлхи патне тӗрӗнтерсе, лаш янӑ ал тупанӗпе сулкаласа илчӗ.

Он поднял руку, отставил большой палец, приложил его к шее и помахал нам согнутой ладонью возле уха.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ҫеҫ вӗҫленнӗ музыкӑн юлашки нотипе тӗлӗнмелле килӗшӗве килсе, пӗр тона, пӗр тембра лексе, самолёт симфонине ҫӗклесе илчӗ, хӑватлӑ моторӑн савӑнӑҫлӑ сассине Мускав ҫине хӑпартрӗ.

Густым своим рокотом, непостижимо попав в тон и тембр последней замершей ноте симфонии, самолет подхватил ее и вознес над Москвой в торжествующем, мажорном реве могучего мотора.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950