Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӳрӗ сăмах пирĕн базăра пур.

тӳрӗ (тĕпĕ: тӳрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Калӑр-ха мана, — терӗ вӑл малалла, — мӗне пӗлтереҫҫӗ ҫак янӑравлӑ сӑмахсем: таса хӗр тетпӗр, мӑшӑр тетпӗр, арлӑ-арӑмсем тӳрӗ пурӑнмалла тетпӗр, амӑшӗн хӑйӗн таса тивӗҫӗсем пур имӗш — тата ытти ҫавӑн йышши пулман-килмене калакан сӑмахсем мӗне пӗлтереҫҫӗ?
— Скажите мне, — продолжал он, — что значат все эти громкие слова: целомудрие, брак, супружеская верность, святые материнские обязанности и другие подобные нелепости?

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынни вӑл тӳррине тӳрӗ те, анчах социаллӑ ыйтусене пӗр уяса тӑмасӑр пит нумай вуланӑ, ҫавна пула халь чӑнлӑха та ултавпа пӑтраштарать, шакӑртма сӑмахсен ытарайми янӑравӗ е чӑн пурнӑҫа йӑмӑхтарма пултаракан сӑмах ҫаврӑнӑшӗ тӗлне пулсан, ҫавна вара хӑйӗн калас сӑмахӗнче те сиктерсе хӑвармасть.
Он был честный человек, но наглотался без разбору утопических теорий разных социалистических доктринеров, и это спутало его понятия об истине и лжи; трескучие слова и модные закругленные фразы затмили для него реальную правду жизни; пораженный их новизной, он пытался во что бы то ни стало блеснуть ими.

— Сӑвап кӳтӗрччӗ турӑ хӑйӗн тӳрӗ тарҫисене: Серафима госпожапа йӑваш Херувимӑна; хура куҫлӑ Софипе сар Римсимие; хулӑнламас Магдалинӑпа ырханкка Иринӑна; Парашкева госпожана — ҫилле илмен хӗре, ҫылӑхсӑр майрана — Ровоама хаджие турӑ ҫырлахтӑрах…
— Благослови, господи, праведниц твоих: госпожу Серафиму и кроткую Херувиму; черноокую Софию и белолицую Рипсимию; толстую Магдалину и сухопарую Ирину; госпожу Парашкеву — незлобивую деву и Хаджи Ровоаму — безгрешную мадаму…

Ставри пуп ытлах пултаракан йышши мар та, анчах тӳрӗ ҫын вӑл.
Поп Ставри, конечно, звезд с неба не хватает, но он человек честный…

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пупӑн чун хавалӗпе каланӑ тӳрӗ сӑмахӗ ӗҫсем таврара мӗнле пынине пӗлтерет.
Бесхитростные и откровенные речи попа Ставри правдиво отражали то, что делалось вокруг.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Нихҫан иртӗхмен Геновевӑна вӑл илӗртме хӑтланса пӑхрӗ те, лешӗ унран йӗрӗнсе пӑрӑнчӗ, ҫавӑнтах хӑйӗн тӳрӗ Драко тарҫине чӗнтерчӗ, вӑл ӑна граф патне ҫырупа ярасшӑн пулчӗ.
Голос стал искушать целомудренную Геновеву, а та ответила ему презрением и позвала слугу Драко, чтобы послать его с письмом к графу.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗчче хывнӑ Голос вара графиньӑн Драко ятлӑ тӳрӗ тарҫине вӗлерет, графиньӑна тӗрмене хупать, графа ҫав хушӑра, сан арӑму Дракопа пурӑнать тесе, элеклӗ ҫыру ярать.
Тогда мстительный Голос убил Драко — верного графского слугу, графиню бросил в тюрьму, а графу написал, что графиня изменила ему с Драко.

Арманта икӗ тӗрӗке вӗлерсе вӗсен виллине шӑтӑка пытарние ӑнсӑртран ҫеҫ курма тӳрӗ килнӗ хыҫҫӑн Мунчо ҫак Огняновпа курнӑҫмассерен унран тӗлӗнет, ӑна пысӑк ҫын вырӑнне хурать, ҫав хушӑрах хӑрать те.
Оказавшись случайным свидетелем убийства двух турок на мельнице и погребения их трупов в яме, Мунчо стал испытывать к Огнянову благоговейное удивление и почтительный страх.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӳрӗ компани сывӑ пултӑр! — кӑшкӑрса ячӗ Франгов.
— Да здравствует честная компания! — крикнул Франтов.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла ӗнтӗ Бяла Черква халӑхӗн Силистрӑна каймалли чи тӳрӗ ҫул ҫакӑнтан иртет.
Итак, для бяло-черковцев самая прямая дорога в Силистру пролегала здесь.

Ҫав сӑмах мӗне пӗлтернине ӑнланать-ши вӑл, кашни тӳрӗ ҫамрӑк ҫынна вӑл пӑлхавҫӑ тет.
Но она не понимает значения этого слова; она называет каждого честного молодого человека бунтовщиком.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак шухӑш Огняновӑн тӳрӗ чунне нумай асап кӑтартрӗ, вара вӑл Радӑна ним пытармасӑр, чӑннипе каласа кӑтартма шут тытрӗ.
Эти мысли жестоко терзали его честную душу, и он решил поговорить с Радой откровенно, исповедаться ей во всем.

Ҫак тӳрӗ мӑшӑр чӗресемшӗн пӗр-пӗрне ӑнланса илмешкӗн уйӑхламалли вӑхӑт та, йышлӑ сӑмахсем те кирлӗ пулмарӗҫ.
Этим двум, беспорочным и честным сердцам не нужно было ни многих месяцев, ни многих слов, чтобы понять друг друга.

Анчах нимӗнле тӗрме те, чӑтса ирттернӗ асап та ӑна хӑй тытнӑ ӗмӗтӗнчен сивӗтеймен, унтан та ытларах калас пулсан, вӑл тӑван ҫӗршывне таврӑннӑ хыҫҫӑн, ӑсран каяс пек хӑюллӑн та хӑй вилме хатӗр пек тӳрӗ ҫын пулса, пусмӑрҫӑсемпе хӗрсе кӗрешме таврӑнчӗ, тӑван Болгарине вӑл фанатизмла юратать.
Но и заточение и страдания не только не охладили преданности Огнянова той идее, ради которой он столько вытерпел, а наоборот, способствовали тому, что он вернулся на родину еще более пламенным и бескорыстным борцом, смелым до безумия честным до самопожертвования, любящим Болгарию до фанатизма.

Паян вӑл паттӑра тухрӗ, тӳрӗ ҫынсемпе пӗрлех хӗрачасен амӑшӗсем те ун майлӑ пулса тачӗҫ.
Сегодня он был героем; на его сторону перешли все честные люди и все матери школьниц.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хамӑрӑн ҫӗршывпа мӑнаҫланни, патриотизм, тӗрӗслӗх идеалӗсене, ырӑпа тӑнӑҫлӑха тӳрӗ кӑмӑлпа хӳтӗлени пире паян та пӗтӗҫтереҫҫӗ.
Гордость за свою страну, патриотизм, честное служение идеалам справедливости, добра и мира объединяют нас и сегодня.

Халӑх пӗрлӗхӗн кунӗ ячӗпе саламлани // Михаил Игнатьев. http://www.cap.ru/news/2019/11/02/glava- ... yaet-s-dne

Унӑн чунтан-вартан каланӑ тӳрӗ те хаваллӑ сӑмахӗсем Викентий чӗрине те ӑшӑ кӑмӑллӑн вырнаҫрӗҫ.
Правдивые, страстные, проникновенные слова Кралича наполнили сердце Викентия каким-то сладостным торжеством.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйӗн тӳрӗ чунӗпе вӑл Кралич сӑмахӗ тӗрӗс иккенне ӑнланать-ха.
В глубине своей честной души он понимал, что Кралич прав.

Итле-ха, Викентий, эп тӳрӗ ҫын, теприн асап хакӗпе хам пурнӑҫа тума шутламастӑп.
Послушай, Викентий, я честный человек и не хочу покупать себе жизнь ценой чужих страданий.

Тияккӑнӑн тӳрӗ чӗри ҫак ырӑ та, хӑюллӑ хӑнана тӗрӗс тӗшмӗртрӗ.
Честное сердце дьякона угадало в госте человека благородного и смелого.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика