Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унтан шухӑш ҫӑмхи, тахҫан ҫӳресе курнӑ лайӑх пӗлекен сукмак ҫине кустарса янӑшӑн савӑннӑ евӗр, хӑвӑрт та чӑртмаххӑн ҫавӑрӑнса сӳтӗлме, тӳссе ирттернӗ самантсене сыпӑкӑн-сыпӑкӑн аса илтерме тытӑнчӗ: ҫапӑҫура вилнӗ вырӑс тата нимӗҫ салтакӗсен пичӗ-куҫӗсем, нӗрсӗррӗн сапаланса выртакан кӗлеткесем; тӗрлӗ сасӑллӑ шӑв-шав, калаҫу; тахҫан курнӑ пейзажӑн вӑхӑт шӑлса кайнӑ тӗссӗр татӑкӗсем; никама каласа паман, анчах темле майпа упранса юлнӑ шухӑшсем; канонадӑн аса илсе ҫитермелле мар хӑрушӑ ахрӑмӗсем, пулемет шатӑртатнӑ тата лента кӑштӑртатса шунӑ сасӑсем, хаваслӑ музыка, тахҫан юратса пурӑннӑ хӗрарӑмӑн чуна ыраттармалла хитре те кӑшт шупкарах тути, унтан каллех тата — вӑрҫӑ таткаланчӑкӗсем, — вилнӗ ҫынсем, тӑвансен масарӗсен пусӑрӑнса кӗнӗ тӗмескисем… — ҫаксем пурте пуҫра ҫывӑрмасӑр курнӑ тӗлӗк пек умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑна-шӑвӑна иртрӗҫ.
А затем память, словно обрадовавшись, что направили ее на знакомую, утоптанную тропу, настойчиво и злорадно стала подсовывать обрезки воспоминаний: лица, безобразные позы убитых русских и немецких солдат, разноголосую речь, бескрасочные, стертые временем куски виденных когда-то пейзажей, невысказанные, почему-то сохранившиеся мысли, внутренне еле ощутимые отзвуки канонады, знакомый стук пулемета и шорох ленты, бравурную мелодию, красивый до боли, чуть блеклый рисунок рта любимой когда-то женщины и опять — клочки войны: убитые, осевшие холмики братских могил…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗрӗслӗх ӗлӗк-авал вилнӗ тесе ахаль каламан пулӗ ҫав.
Гутарют, что она давно уж покойница.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Сӑмах та ан асӑнӑр Керенский ҫинчен!.. — сӑнран вилнӗ ҫын пек шурса кайса хыттӑн пӑшӑлтатрӗ Листницкий.
— Ни слова о Керенском!.. — заливаясь смертельной бледностью, громко прошептал Листницкий.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳллӗ тусен тӗссӗр кӑвак сӗвекӗнче вилнӗ казаксен пӗчӗкҫӗ кӑвак тӗмескисем вырта-вырта юлаҫҫӗ; суранланнӑ казаксем, ҫӗклесе тухма ӗлкӗрейменнисем, хӑйсем тӗллӗнех шукаласа анаҫҫӗ.
На серых скатах остались серые комочки убитых; раненые, которых не успели захватить, сползали сами.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтра асӑрхаса илет те Григорий — хӑйӗн вилнӗ хура учӗ ҫинчен сиксе анса, пӗр вырӑнта кӑлтӑрмач пек ҫаврӑнма тытӑннӑ Степана.
Григорий увидел, как Степан спрыгнул с убитого под ним вороного коня и закружился волчком.

Суранланнисемпе вилнӗ ҫынсене казаксем хӑйсемпех илсе тухрӗҫ, строя йӗркеленсе тӑнӑ хушӑра пӗр-пӗринпе канашласа илчӗҫ:
Казаки принесли с собой раненого и убитых, — выстраиваясь, переговаривались:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ ӗнтӗ вилнӗ ҫынсем ҫине-ҫинех тӗл пулма пуҫларӗҫ.
Мертвые стали попадаться чаще.

Казаксем ҫамрӑк поручикӑн вилнӗ хыҫҫӑн та илемлӗ пӗвӗ-сийӗ ҫине уйрӑмах вӑрах хушӑ пӑхса тӑчӗҫ.
Казаки особенно долго смотрели на красивую и после смерти фигуру одного поручика.

Ку таранччен, тен, вилнӗ те пулӗ.
А может, и помер теперь.

Вӑрҫӑра вилнӗ е сусӑрланса юлнӑ ҫӗршер, пин ҫынсем, ҫӗршер пин тӑлӑх-туратсемпе упӑшкасӑр арӑмсем — акӑ ӑҫта илсе ҫитерчӗ халӑха тискер вилӗмӗн хӑрушӑ вучахӗ.
Сотни тысяч убитых и искалеченных, сотни тысяч сирот и вдов — вот результаты этой бойни.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вара Усть-Невинскинчи геройсене асӑнчӗ — Сталинград патӗнче вилнӗ Андрей Панченкӑран пуҫларӗ, Игнат Низовцева, Петр Ковальчука, Иван Атаманова асӑнчӗ те Сергей Тутариновпа вӗҫлерӗ.
Затем перечислил устьневинских героев — начал с Андрея Панченко, погибшего под Сталинградом, упомянул Игната Низовцева, Петра Ковальчука, Ивана Атаманова и кончил Сергеем Тутариновым.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл пӗр самантлӑха хӑй шухӑшӗнчен хӑй хӑраса чӗтресе ӳкрӗ, анчах та каллех атакӑн хӑрушӑ картинӗсем, хӑй вилнӗ лаши ҫинчен тӑрсан, каллех пульӑсем касса кайнипе ҫӗре персе анни куҫ умне тухса тӑчӗҫ.
Он на минуту ужаснулся своим мыслям, но воображение вновь вылепило страшную картину атаки и того момента, когда он поднялся с убитого коня и упал, срезанный пулями.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрӗ вилнӗ хыҫҫӑн малтанхи кунсенче вӑл йӗрес тесен те йӗреймесӗр пурӑнчӗ.
Первые дни после смерти девочки она хотела и не могла плакать.

Унӑн вилнӗ ҫынӑнни пек саралса кайнӑ ҫамки ҫине пӑтӑр-пӑтӑр шултра тар тапса тухнӑ.
На мертвенно пожелтевшем лбу его выступил ядреный зернистый пот.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл пуҫне хулпуҫҫийӗ хушшине хутлатса лартнӑ та шӑлне ҫыртса кӑшкӑрать, — вилнӗ ҫыннӑнни пек хуралса кайнӑ тутисем пачах та уҫӑлмаҫҫӗ, тейӗн:
Он полз, вобрав голову в плечи, кричал, будто не разжимая трупно почерневших губ:

Пӗр хутчен вӑл вилнӗ салтак ҫине ҫитсе тӑрӑнчӗ, чавсисемпе унӑн хытса ларнӑ хырӑмӗ ҫине тӗрӗнсе, урлӑ каҫса кайрӗ.
Одни раз он перелез через труп убитого, опираясь локтями о ввалившийся жесткий его живот.

Панихида туса ирттернӗ хыҫҫӑн тӑххӑрмӗш кунне вӑрҫӑра вилнӗ Григори воина асӑнма Виссарион пупа тата хӑйсен тӑванӗсемпе хурӑнташӗсене пуҫтарчӗҫ.
На девятый день после панихиды пригласили попа Виссариона и родных на поминки по убиенном воине Григории.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл вилнӗ лаша айӗнче йынӑшса выртать.
Он лежал, придавленный навалившимся на него убитым конем.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вилнӗ лашан урипе кӳлепи тӑрӑхах сотник вӑл лайӑх ӑратлӑ ҫамрӑк ут пулнине чухларӗ.
И сотник по ноге, по тонко точеной бабке определил, что лошадь была молодая и хорошей породы.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вилнӗ те ӗнтӗ, йӑваланса выртать.
— Издохла — а убрать не надо…

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика