Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лапчӑк сӑмсаллӑ санитар сак ҫинче выртакан йӗпе ҫӗтӗк татти илчӗ те Михеев ҫӑварне пӗтӗрсе чикрӗ.

Санитар с перебитым носом взял со скамьи какую-то мокрую тряпку и с силой воткнул ее в рот Михеева.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тарҫи каялла килнӗ: ун хыҫӗнчен ҫара ураллӑ, ҫӗтӗк тумтирлӗ пӗр хулӑн ҫын пынӑ, унӑн уринче те каска пулнӑ.

Пришел работник, и идет за ним человек какой-то, толстый, босиком и ободранный; на ноге тоже колодка.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Алвишпа пӗрле ун тусӗ Коимбра, Биери Коимбра майор ывӑлӗ, Камерон лейтенант каланӑ тӑрӑх, ҫак вырӑнсенчи чи путсӗр этем, шапа куҫлӑ, тӑртанса сарӑхнӑ сӑн-питлӗ, турамасӑр кӗҫҫеленсе ларнӑ ҫилхе пек кӑтра ҫӳҫлӗ, ҫӗтӗк кӗпеллӗ, курӑкран ҫыхнӑ юбкӑллӑ мӑнттай; лутӑрканнӑ улӑм шлепки ӑна латсӑр ватӑ йӳтетмӗш пек кӑтартать.

Вместе с Алвишем появился его друг Коимбра, сын майора Коимбра из Бие, — по словам лейтенанта Камерона, самый отъявленный негодяй во всей области, грязный лупоглазый детина с желтым одутловатым лицом и нечесаной гривой жестких курчавых волос, в рваной рубашке и сплетенной из травы юбке; обтрепанная соломенная шляпа делала его похожим на уродливую старую ведьму.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Аяла ансан, вӑл хӳме патӗнче пысӑк кӑҫатӑпа ҫӗтӗк пиншак тӑхӑннӑ ача тӑнине асӑрхарӗ.

Спустившись вниз, он заметил у забора парнишку в рваной шубейке и в огромных валенках.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӗрлӗ Ҫар артиллерийӗ хула ҫине кӗтмен ҫӗртен сасартӑк пеме пуҫланӑ пирки пурте ним тума пӗлмесӗр чупкаласа ҫӳреҫҫӗ, ҫавӑнпа ӗнтӗ ҫӗтӗк кӗрӗк пиншак тата лапчӑнса пӗтнӗ кӑҫатӑ тӑхӑннӑ колхозникпа тӗксӗмрех сӑн-питлӗ хура ҫӳҫлӗ яштака каччӑна нихӑшӗ те асӑрхаймарӗҫ.

В суматохе, вызванной внезапным обстрелом города артиллерией Красной Армии, никто не обратил внимания на колхозника в рваном полушубке и в стоптанных валенках и на рослого черноволосого парня с угрюмым, нахмуренным лицом.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша акӑ, пальтине йӳле янӑскер, хура ҫӳҫне ҫапаласа янипех ҫӗтӗк гимнастерка вӗҫҫӗнех, никама та парӑнас ҫук кӑмӑлпа тӳп-тӳрӗ тӑрать.

Выпрямившись, со всклокоченной черноволосой головой, в расстегнутом пальто и разорванной гимнастерке, он стоял перед офицером, всем своим видом показывая, что не покорится.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пуҫне хӑй ачаранпах ҫывӑрса пурӑннӑ ҫӗтӗк утиялпа витрӗ те самантрах ҫывӑрса кайрӗ.

Саша с головой влез под старое, такое знакомое и родное с детства лоскутное одеяло и мгновенно уснул.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йӳле янӑ пиншак аркисем унӑн аялалла усӑнса аннӑ, ҫӗтӗк ботинка ӑшӗнчи пӑта вӗҫӗсем урана чӑлха витӗр чиксе ыраттараҫҫӗ.

Полы расстегнутого пиджака у него обвисли, разбитые ботинки щерились в носках гвоздями.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Татӑк хлястиклӑ ҫӗтӗк пиншак тӑхӑнса янӑ Егор, кивӗ кепкине ҫамка ҫине пусса лартнӑскер, Наташа умӗнче ҫаплипех кӑмӑлсӑрла кулса, пӗр вырӑнта тӑрать.

Егор в своем рваном порыжелом пиджаке с оторванным хлястиком, в старой, надвинутой на лоб кепке стоял перед Наташей с застывшей на губах кривой улыбкой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кивӗ хура жакетка тӑхӑннӑ хӗрача, пуҫне хура тӗслӗ ҫӗтӗк тутӑрпа карчӑк пек пӗркенсе ҫыхнӑскер, тарӑн шухӑша путса пыратчӗ.

Она шла в старой черной жакетке, закутавшись по-старушечьи в темный рваный платок; шла медленно, очевидно задумавшись или маскируясь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Егор ун хыҫҫӑн ним шарламасӑр пӑхса юлчӗ, йывӑррӑн сывласа илчӗ, унтан вара, ҫӗтӗк ботинка тӑхӑннӑ урисене аран сӗтӗркелесе, килелле кайрӗ.

Егор молча посмотрел ему вслед, вздохнул и, тяжело передвигая ногами в разбитых ботинках, поплелся домой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫӗтӗк жакетка тӑхӑннӑ пӗр ватӑрах хӗрарӑм крыльца умне аяла анса ларнӑ та йывӑррӑн антӑхса йӗрет…

Пожилая женщина в рваной жакетке, опустившись на ступеньки крыльца, исступленно зарыдала…

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачасем тӑрӑшсах ун аякӗсене ҫӗтӗк татӑкӗпе сӑтӑраҫҫӗ.

Ребятишки заботливо вытирали тряпками ее запавшие бока.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вара вӗсем ҫӗтӗк сӑхман тӑхӑннӑ, ҫӑпата сырнӑ ҫын ҫинчен, вӑл Германия ҫарӗсем е гетманӑн гайдамакӗсем йышӑннӑ пур хуласем тӑрӑх та ҫӳрени ҫинчен каласа панӑ.

И они рассказывали о человеке в рваном крестьянском зипуне и лаптях, который ходит по всем городам и селам, занятым германскими войсками или гетманскими гайдамаками.

Щорс ӑҫта? // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Хывӑнмасӑрах ҫӗтӗк татӑксене е кӗсье, е ҫухава, е ҫанӑ витӗр турта-турта кӑларатпӑр.

Не раздеваясь, мы вытаскивали то один кусок, то другой через рваный карман, воротник или рукав.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Ҫийӗнче сӑхман, уринче ҫӗтӗк ҫӑпата, пуҫне татӑк хӑлхаллӑ ҫӗлӗк тӑхӑнса янӑ.

Одет в сохман, на ногах дырявые лапти, на голове шапка с оторванными ушами.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйӗн ҫӗтӗк алсине, хывса, паҫӑрах кӗсйине чикнӗччӗ, ӗҫлесе ӑшша пиҫсе ҫитрӗ, тарланӑ ҫамкине пиншак ҫаннипе шӑлса, кӑпӑшка юра кӗреҫе хыҫҫӑн кӗреҫе ӑсса аялалла варкӑнтарма ҫаплах чарӑнмарӗ.

Он раскраснелся — жарко; дырявые варежки давно скинул и сунул в карман и сейчас швыряет, лопату за лопатой, ноздристый снег вниз, то и дело смахивая рукавом набегающий на лоб пот.

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каллех ҫӗтӗк ҫӑпатуна сырасшӑнччӗ пуль?

Иль опять в эти дырявые лапти хочешь обуться?

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Шӑпах юрӑхлӑ тетне, — пуҫне ухса кулкаларӗ Тухтар, — эппин, пар-ха кунта ҫӗтӗк ҫӑпатуна.

— В самый раз, говоришь? — довольно ухмыльнулся Тухтар, — ну-ка дай сюда свои лапти.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Выҫӑла аптӑранӑ Тимрук уринчи аттине хывса сутать те ҫак ҫӗтӗк ҫӑпата вӗҫне тӑрса юлать.

Тимрук от голода решает продать сапоги, так и остался он в этих вот дырявых лаптях.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.