Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хытнӑ (тĕпĕ: хыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Казаксем, Бунчук патне пырса, хӑйсен пирчесе хытнӑ аллисене кӑнтарчӗҫ, хунар ҫутинче унӑн пысӑк та тӗксӗм сӑнлӑ питӗнчен пӗшкӗне-пӗшкӗне пӑхрӗҫ, ӑна е Бунчук, е Илья Митрич, е Илюша тесе чӗнчӗҫ.

Казаки подходили к Бунчуку, совали черствые краюхи ладоней, наклоняясь, вглядывались при свете фонаря в его большое, угрюмоватое лицо, называли то Бунчуком, то Ильей Митричем, то Илюшей.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун хыҫӗнчен, шпалсем ҫинче ҫемҫен янӑраса тата пусӑрӑнса хытнӑ тӑмлӑ тӑпра ҫинче патраккӑн татӑлса, ура сассисем илтӗнсе юлчӗҫ.

Шаги его мягко звучали на шпалах, глохли, когда ступал и шел по утрамбованному суглинку земли.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вакун хушӑкӗсем витӗр ҫил шӑхӑрса вӗрет; ҫурӑмӗсем ҫине ашак витнӗ лашасем ӗппӗн-теппӗн ҫапкаласа тунӑ хӑма сырӑшсем патӗнче тӑраҫҫӗ; вакун варринчи шӑнса хытнӑ тӑпра чӑмакки ҫинче чӗрӗ вутӑ йӑсӑрланса выртать, — куҫа ҫиекен йӳҫӗ тӗтӗмӗ алӑк ани патнелле мӑкӑрланса туртӑнать.

В теплушке ходил сквозной ветер; лошади стояли у наскоро сбитых кормушек под попонами; среди вагона — на бугорке мерзлой земли — чадили сырые дрова, — едучий дым тянуло в дверную щель.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Валет ним иккӗленсе шухӑшламасӑр ӑна хӑйӗн ҫирӗм ҫул хушши йывӑр ӗҫре пирчесе хытнӑ аллине тыттарчӗ, вӑйсӑрланнӑ сивӗ пӳрнисене чӑмӑртаса, аллаппине ҫӗклесе кӑтартрӗ.

Валет, не колеблясь, сунул ему свою черствую, изрубцованную двадцатилетним трудом руку, пожал холодные, безвольные пальцы немца и поднял ладонь.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сире пурне те ӗҫ тӑванлатса тӑрать, сирӗн аллӑрсем йывӑр ӗҫсенче юнӑхса хытнӑ, ҫав юнлӑ йӗрсем халӗ те тӳрленсе ҫитмен-ха.

Вы — братья по труду, на руках ваших еще не зажили следы кровавых мозолей труда.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ниловна шухӑша кайрӗ, аллине гимнастерка илчӗ те вӑрахчен Ылттӑн Ҫӑлтӑр ҫине пӑхса ларчӗ — ҫӑлтӑрӗ вара ӗҫре хытнӑ аллисенчен сиксе тухас пек йӑлтӑртатать.

Ниловна задумалась, взяла гимнастерку в руки и долго смотрела на Золотую Звезду — и звезда блестела, как будто хотела выскочить из крепких рук.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унпа юнашар, пӗр картлашка аяларах, тӑлӑп ҫинчен ряса тӑхӑнса янӑскер, аллине ҫурта тытса, Иван пуп хытнӑ пек тӑрать.

Рядом, ступенькой ниже, в поповской рясе поверх тулупа, свечкой застыл священник Иван.

Сенкер инҫет // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Унтан Григорий пан ывӑлне чышкисемпе ҫулӑн хытнӑ тумхахӗ ҫине ҫапса ӳкерчӗ те, ҫӗр ҫинче йӑвалантарса, тимӗр таканлӑ салтак аттисемпе тапса, вилес пек пуличчен хӗнерӗ.

Потом Григорий кулаками свалил панского сына на жесткий кочкарник дороги и катал по земле, бил зверски, окованными каблуками солдатских сапог.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ӗҫпе хытнӑ пысӑк аллисене лаштах усрӗ те чарӑнчӗ; хашкаса сывласа, сусӑрланнӑ мӑйне тӳрлетме пикенчӗ, анчах тӳрлетеймерӗ, ҫавӑнпа вӑл таҫта аяккалла пӑхнӑ пек туйӑнчӗ.

Она остановилась, безжизненно уронив большие рабочие руки, сапно дыша, пыталась и не могла выпрямить изуродованную шею; оттого казалось, что смотрит она куда-то в сторону.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Арманпа хутор хушшинчи кӑштах ирӗлсе хытнӑ сукмак ҫинчи йӗрсем тикӗт пек хура выртаҫҫӗ.

Притаившие проследки от ветряка к хутору дегтярно чернели.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий унӑн аллисем ҫине пӑхса илчӗ: ӗҫпе хытнӑ пысӑк алӑсем.

Григорий перевел взгляд на руки: большие, раздавленные работой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька урапа хӗрне пырса ларчӗ, сӑран атӑ ҫумне хытнӑ пылчӑка саламачӗпе ҫапса хӑйпӑтса, ҫапла каларӗ:

Митька присел на грядушку арбы, обивая с сапога плетью присохшее грязцо, сказал:

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗсем Лозневойӑн юнланса пӗтнӗ тата шӑнса хытнӑ виллине сӗтӗрсе пырса шӑтӑка пӑрахрӗҫ, — виле сӑмсипе ҫӗре тӑрӑнчӗ.

Они приволокли застывший окровавленный труп Лозневого и сбросили в могилу, — он лег носом в землю, Взяв в руки лопату.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче хӗвел икӗ айккипе, хуралсем пекех, хӗвел урисем ҫуталса тӑчӗҫ, вӑхӑтран вӑхӑта шӑмшака витӗрех касакан ҫил вӗркелесе иртрӗ, хирсенче вара, кӑтрашкаланса хытнӑ юр ҫийӗн, вӗтӗ-вӗтӗ юр вӗҫтерчӗ.

В полдень около солнца, как часовые, стояли два светящихся столба, временами тянуло прожигающим до костей ветерком, а на полях с застывшими гребешками снежных волн играла поземка.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Теприсем, йышӑннӑ позицире ҫирӗпленсе ларма, ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе ялӑн хӗвелтухӑҫӗ еннелле утаҫҫӗ, нимӗҫсен ҫӗмрӗк танкисемпе орудийӗсене пӑхаҫҫӗ, гитлеровецсен шӑнса хытнӑ виллисене, сапаланса выртакан хӗҫпӑшалсемпе боеприпассене пуҫтарса купаласа хураҫҫӗ.

Другие группы торопливо шли на западную окраину деревни — закрепляться на занятом рубеже, осматривали подбитые немецкие танки и орудия, собирали в штабеля закоченевшие трупы гитлеровцев, разбросанное всюду трофейное оружие и боеприпасы.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Савва кӗске кӗрӗкне хывса пӑта ҫине ҫакрӗ, шӑнса хытнӑ ҫӑматӑ ҫинчи юра шӑпӑрпа аран-аран шӑлса тасатрӗ, пиҫиххипе ҫыхнӑ гимнастеркине тӳрлетрӗ, кӑкӑр кӗсйинчен тура кӑларса, йӗпеннӗ ҫӳҫне тураса якатрӗ, вара ҫакӑн хыҫҫӑн тин Сергейпе пӗрле юнашарти пӳлӗме кӗчӗ.

Савва снял полушубок, повесил его на гвоздь, кое-как смел веником снег с валенок, поправил под поясом гимнастерку, достал из нагрудного кармана расческу и причесал повлажневший чуб, и только после этого пошел следом за Сергеем в соседнюю комнату.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эх, хӗл алхасса кайрӗ! — терӗ Савва, башлыка салтса тата арки те хутланми пуличченех шӑнса хытнӑ буркӑна хулпуҫҫи ҫинчен илсе пӑрахса.

— Эх, и разгулялась же зима! — сказал Савва, развязывая башлык и сбрасывая с плеч мерзлую бурку.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ак вӑл хӑйӗн ӗҫпе хытнӑ аллисене кӑтартса калать: эпӗ рабочи, тет, — тенӗ Аниканов, шухӑша кайса.

— Вот он показывает свои мозолистые руки и говорит: я, дeскать, рабочий, — задумчиво сказал Аниканов.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Килхуҫи карчӑкӗ вара Киев е Чернигов таврашӗнчи ватӑ украинкӑсенчен нимӗнпе те уйрӑлса тӑман: ун ҫийӗнче ҫавнашкалах пиртен ҫӗленӗ темиҫе хут юбка, ҫавнашкалах унӑн типӗ, шӑнӑрлӑ, ӗҫпе хытнӑ ырхан алӑсем.

Что касается бабки, то она в точности походила на украинских старух из-под Киева или Чернигова, в бесчисленных холщовых юбках, с сухонькими, жилистыми ручками.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Хӗрлӗ пуҫлӑ сӑрӑ ҫирӗктӑррисем сивӗпе хытнӑ туратсем хушшипе юлашки шӑннӑ пилешсене хӑвӑрттӑн сӑхкаласа, явӑнса ҫӳреҫҫӗ, янӑравлӑн чӗвӗлтетеҫҫӗ:

Стайка сереньких чечеток, в ярких красных шапочках, шныряла по затвердевшим на морозе ветвям, азартно ощипывая последние мерзлые ягоды, и вела шумный разговор:

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех