Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫыру сăмах пирĕн базăра пур.
ҫыру (тĕпĕ: ҫыру) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Рада пӗр сӑмахлӑ ҫыру та илеймерӗ.

Но Рада не получила в ответ ни словечка,

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сан валли ҫыру, — терӗ вӑл.

— Тебе письмо, — сказал он.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чим-ха, ҫыру пекки ҫырса хатӗрлерӗн-и?

А записку ты написал?

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Манӑн унта пӗр ҫынна ҫыру памаллаччӗ те халех каялла килмеллеччӗ.

— Чтоб он отнес письмецо одному моему человеку и сейчас же — назад…

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь ак сан чӗппӳнтен ҫыру илсенех Кандов паян Клисурӑна вӗҫтерчӗ, — савнийӳ ытла тунсӑхласа ҫитрӗ пуль ҫав, хӑйне йӑпаттарма чӗнсе илчӗ ӗнтӗ вӑл Кандова…

Сегодня Кандов уехал в Клисуру, получив записочку от твоей голубки, — очень уж ее душа стосковалась по тебе, вот она и вызвала Кандова, чтобы он ее утешил…

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗттӗм пулса ҫитсен, шӑв-шав лӑпланчӗ, Кандов выртнӑ ҫӗртен тӑчӗ те, сӗтел хушшине ларса, ҫыру ҫырма тытӑнчӗ.

Когда настала ночь и дневной шум утих, Кандов встал, сел к столу и начал писать письмо.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов ҫыру тавӑрса панӑ каҫран вара комитет ларӑвӗ яланах урӑх вырӑнта пулса иртет.

После того достопамятного вечера, когда Заманов вернул письмо, комитет каждый раз собирался в новом месте.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ку ҫыру мӗнле лекме пултарнӑ Стефчов аллине? — кӳренсе ыйтрӗ Огнянов, тӗлӗнес вӑхӑт кӑштах иртсен.

— Как это письмо могло попасть в руки Стефчова? — негодующе спросил Огнянов, когда прошли первые минуты удивления.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ку пирӗн виҫӗм кун Павагюриштери комитета янӑ хамӑр ҫыру, халь ак каялла ҫитрӗ.

— Это наше собственное письмо, которое мы позавчера послали панагюрскому комитету; теперь оно вернулось.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле ҫыру вӑл? — ыйтрӗ Огнянов.

— Что это за письмо? — спросил Огнянов.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр каллех алӑка питӗрсе хучӗ, турӑш патне пычӗ, темле ҫыру уҫса лампада ҫутипе мӗн ҫырнине вулама тытӑнчӗ.

Доктор снова запер дверь, подошел к божнице и, развернув какое-то письмо, стал читать его при свете лампады.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов, кӑкӑр кӗсйинчен ҫыру кӑларса, ӑна уҫма тытӑнчӗ.

Вынув из грудного кармана письмо, Стефчов развернул его.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле ҫыру?

Куҫарса пулӑш

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрдан чорбаджи ҫавӑнтах хӑйӗн ҫыру сӗтелӗ патнелле вашлаттарса пычӗ.

II чорбаджи Юрдан направился к своему письменному столу.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лӑпланса выртасшӑн мар, каласа тӑрса, виҫӗ ҫыру ҫыртарчӗ, ҫырӑвӗсем вӑрӑм, вӗсене паянах яма хушрӗ.

Да еще не хочет лежать спокойно; продиктовал мне три длинных письма и велел отправить их сегодня же.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Рада патне ҫыру ҫырса янӑ хыҫҫӑн Огнянов ҫак юрӑ ӑстинчен йӗрӗне пуҫларӗ; Стефчова йӑпӑлтатса пурӑннӑшӑн ӑна курайми те пулса ҫитрӗ.

После его письма к Раде неприязнь Огнянова к певчему перешла в отвращение, и оно стало еще сильнее, когда он увидел, как тот заискивает перед Стефчовым.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӗрекенсен шучӗ ӳссех пычӗ, графиня хӑй упӑшки патне ҫыру ҫырнӑ чух хӑш-пӗр арҫынсен те куҫҫуль туха пуҫларӗ.

Число плачущих быстро умножалось, а когда графиня писала письмо графу, прослезился даже кое-кто из мужчин.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗчче хывнӑ Голос вара графиньӑн Драко ятлӑ тӳрӗ тарҫине вӗлерет, графиньӑна тӗрмене хупать, графа ҫав хушӑра, сан арӑму Дракопа пурӑнать тесе, элеклӗ ҫыру ярать.

Тогда мстительный Голос убил Драко — верного графского слугу, графиню бросил в тюрьму, а графу написал, что графиня изменила ему с Драко.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Килне ҫитсенех вӑл Мердевенджиев патне, хӗрарӑмла ҫырма тӑрӑшса, ҫакӑн пек ҫыру ячӗ:

Вернувшись домой, он написал женским почерком следующую записку, адресованную Мердевенджиеву:

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫыру кӗнекине пӑхса илер мар-и, миҫемӗш страницӑран сӑптӑрса илнине пӗлер?

Не посмотреть ли в письмовнике, с каких страниц оно списано?

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех