Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вырӑнта (тĕпĕ: вырӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хутортан анатарахра, Дон ӑшӑхрах вырӑнта, ҫаппа-ҫарамас хывӑнчӗ те утсен пуҫӗсем ҫумне ҫие тӑхӑнакан япалисене, аттине, хӗҫпӑшалне майлаштарса ҫыхрӗ, тулли патрон хутаҫҫине шӑлӗпе ҫыртса, лашисемпе пӗрле ишме пуҫларӗ.

Ниже хутора, где Дон был мельче, разделся донага, привязал к лошадиным головам одежду, сапоги, оружие и, держа в зубах подсумок с патронами, вместе с лошадьми пустился вплавь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сан е сӗвек ҫӗрте, е вӑрӑмрах урупа шӑтӑкра, тепринпе ҫӳллӗрех вырӑнта тӑрса ташлас пулать.

Тебе надо либо на косогоре плясать, либо так, чтобы одна нога, какая длинней, была в ямке, а другая наруже.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗхлете-ӗхлете, шӳтлӗ сӑмахсемпе перкелешкеленӗ, вӗсем вӑрахчен пӗр вырӑнта тӗрмешсе тӑчӗҫ.

Они долго топтались на одном месте, кряхтя и перебрасываясь короткими шутливыми фразами.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем кашни самантрах улшӑнса-ылмашӑнса тӑчӗҫ: ҫиелте — хуҫӑлса пӗтнӗ хӑмӑш тунисем, лутӑрканчӑк ҫулҫӑсемпе курӑк тымаррисем тин ҫеҫ тикӗссӗн юхса иртнӗ вырӑнта — тепӗр минутранах хӑй патне ишсе пынӑ пур япалана та шалалла туртса кӗрсе каякан акӑш-макӑш кукӑрӑлчӑк варинкке пулса тӑчӗ, кӑштахран вара ҫав варинкке вырӑнне, ҫиеле, е хуралса кайнӑ хӑях тымаррине, е лап саркаланса ӳкнӗ юман ҫулҫине, е таҫтан мурӗнчен юхтарса килнӗ улӑм пайӑркине тӗрте-тӗрте кӑларса, шыв айӑн-ҫийӗн пӑтранса пӗтӗрӗлме те тытӑнчӗ.

Они меняли формы ежеминутно: там, где недавно шла ровная струя, неся на поверхности побитые стебли камыша, мятые листья и корневища трав, — через минуту рождалась причудливо изогнутая воронка, жадно всасывающая все, что проплывало мимо нее, а спустя немного на месте воронки уже вскипала и выворачивалась мутными клубами вода, извергая на поверхность то почерневший корень осоки, то распластанный дубовый лист, то неведомо откуда принесенный пучок соломы.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Апрель уйӑхӗнчи янкӑр хӗвел ҫутинче шыв кӗмӗл пек ҫиҫсе йӑлтӑртатать, анчах кӳпчесе кайнӑ хӗллехи ҫул пӑртан аршӑн ҫӳллӗш хӑпарса тӑнӑ вырӑнта Дон ҫав-ҫавах ҫирӗп тытӑнса тӑрать-ха.

Под ярким апрельским солнцем серебряной чешуей сверкала вода, но там, где была набитая зимняя дорога, на аршин возвышавшаяся над уровнем льда, Дон стоял нерушимо.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон ҫеҫенхирӗ — аслӑ, кунта, улахрах вырӑнта, ҫын ҫӳремен ҫулсем те нумай, ҫулла та хӳтлӗх тупма пулать…

Степь донская — широкая, простору и неезженых дорог в ней много; летом все пути открыты, и всюду можно найти приют…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Темшӗн вӑл хавасланса кайрӗ, кула-кула, пӗр вырӑнта ташласа тӑракан утне турткаласа чарса, кӑшкӑрса каларӗ:

Он почему-то пришел в веселое расположение духа и, смеясь, сдерживая танцующего на одном месте коня, кричал:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл хӑвӑн хыҫӑнтанах сӗтӗрӗнсе ҫӳрет, пӗр вырӑнта сехетрен ытла та пурӑнмасть!

— Она следом за тобой волочится и больше часу в одном месте не живет!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кашни кун крыльца ҫинче, хӗвел чи пӗҫертнӗ вырӑнта, хускалмасӑр, йӗри-таврара мӗн пулса иртнине асӑрхамасӑр сӗнксе ларчӗ.

Она подолгу сидела на крыльце, на самом припеке, неподвижная и безучастная ко всему окружающему.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшкӑпа упӑшки хӑйсем валли пушӑ вырӑнта йӑва ҫавӑрнӑ пекех лӑш курмасӑр ӗҫлерӗҫ.

Дуняшка с мужем работали так, словно на пустом месте создавали собственное гнездо.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Шыва сик те пӗр вырӑнта хускалмасӑр тӑр!..

— Прыгай в воду и стой неподвижно!..

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пальтопа шӗлепкине хывса е пӗр вырӑнта ҫеҫ эпир мӗн тунине пӑхса тӑрать вӑл, е старик пек аллипе пилӗкӗнчен тытса ҫыран тӑрӑх уткаласа ҫӳрет.

Сняв пальто и шляпу, оставшись в темно-сером костюме, он то стоял неподвижно, исподлобья следя за нашей работой, то прохаживался по берегу, по-стариковски сгибая ноги и поглаживая рукой поясницу.

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лодя пӗр вырӑнта хытса кайрӗ.

Лодя застыл на месте.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Вӑл вырӑнта тарӑн кӳлӗ пулса тӑнӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Тен, ҫӗр ҫул каялла та пулӗ, ҫак вырӑнта тикӗс ҫӗр пулнӑ тет.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Вӑл аллисен ытамӗнче хӗснӗ чухне, Тетка, хӑйӗн пырса лекме тивнӗ тӗнчене йӑкӑлт пӑхса илнӗ те, вӑл ҫав тери аслинчен тӗлӗнсе тата савӑнса кайнипе, пӗр самантлӑха хытса тӑнӑ, унтан хуҫи ытамӗнчен вӗҫерӗнсе тухнӑ та, ниҫта кайса кӗме пӗлменнипе, юла пек, пӗр вырӑнта ҫавӑрӑнма пуҫланӑ.

Тетка, пока он тискал ее в своих объятиях, мельком оглядела тот мир, в который занесла ее судьба, и, пораженная его грандиозностью, на минуту застыла от удивления и восторга, потом вырвалась из объятий хозяина и от остроты впечатления, как волчок, закружилась на одном месте.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Хурӗ, мӑйне хутлатнӑ та, пӗр вырӑнта пускаласа малтанхи пекех тем ҫинчен хӑвӑрттӑн, хӗрӳллӗн калаҫнӑ.

Гусь, вытягивая шею и топчась на одном месте, продолжал говорить о чем-то быстро и горячо.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ывӑлӗ ашшӗ вӑй хунӑ вырӑнта ӗҫлеме пуҫланӑшӑн питӗ хӗпӗртенӗ амӑшӗ.

Мать была очень рада, что сын начал работать на том же месте, где трудился ее отец.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

— Сан вырӑнта пулсан эпӗ ӗҫӗттӗм те ҫывӑрӑттӑм.

— Я бы на твоем месте пил да спал.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Каснӑ вырӑнта кӑна ҫӗвӗ ӗмӗрлӗхе кумккаланса хытса юлчӗ.

только остался на всю жизнь бугристый шрам.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех