Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Мучи сăмах пирĕн базăра пур.
Мучи (тĕпĕ: мучи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Макарушка, политикӑ вӑл автансене тивмест пулӗ? — хӑюсӑр ыйтрӗ Ҫӑрттан мучи.

— Макарушка, но ить петухов политика не затрагивает? — робко вопросил дед Щукарь.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эс, мучи, пирӗн генералсене итлесчӗ — кусем хамӑрӑн, чӑн-чӑн сасӑсем.

Ты бы послушал, дед, наших генералов — вот это наши, настоящие голоса!

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫур ҫӗрте вӑл, Макар ертсе пынипе тата вӑл ӑнлантарса пынипе, малтанхи хут автансене итлерӗ, тепӗр виҫӗ кунтан вӗсем чӳрече янаххи ҫинче иккӗш юнашар выртрӗҫ, Ҫӑрттан мучи чунтан савӑнса ҫапла пӑшӑлтатрӗ:

В полночь он, под руководством Макара и пользуясь его разъяснениями, впервые как следует прослушал петухов, а через три дня они уже вместе, плечом к плечу, лежали, свесившись через подоконник, и дед Щукарь восторженно шептал:

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫӑрттан мучи сак ҫинче именсе хускалкаларӗ, сӑмахӗсене чӑмлакаласа, каларӗ:

Дед Щукарь смущенно заерзал на лавке, промямлил:

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Мӗнле калас… — аптрарӗ Ҫӑрттан мучи, — Тен, эп саншӑн ҫав тери тунсӑхласа ҫитнӗ, Макарушка.

— Да ить как сказать… — замялся дед Щукарь, — Может, я дюже соскучился по тебе, Макарушка.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Часах унпа Ҫӑрттан мучи пӗрлешрӗ.

Вскоре к нему присоединился и дед Щукарь.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Микулай мучи тӗнчере пурӑнса курнӑ, вӑл пӗлет: эсӗ кунта ҫӗрле манпа хура ҫырла пуҫтарма килмен.

Дядя Николай пожил на свете и знает, что ты со мной сюда ночью пришел не ежевику собирать.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Микулай мучи, хи-хик! кулса, Лушкӑна ним именмесӗр хул пуҫҫинчен ҫат-ҫат ҫапса илчӗ:

Дядя Николай коротко хохотнул, фамильярно похлопал Лушку по плечу:

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

А эсӗ, Микулай мучи, вӑрӑсене лайӑхрах сыхла, ҫеҫен хир тӑрӑх юрату шыракансене мар.

А ты, дядя Николай, лучше воров стереги, а не тех, кто по степи любовь пасет.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хирӗҫ лӑпсӑртатса килекен Ҫӑрттан мучи вара Яков Лукича ним именмесӗр ӑнлантарса пачӗ.

Недоумение его бесцеремонно разрешил семенивший навстречу дед Щукарь.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кан мучи ун патне пычӗ те, ӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса, ҫапла каларӗ:

Дядя Кан подошел к нему, похлопал его по плечу и сказал:

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Кан мучи ун ҫине йӗрӗнсе пӑхрӗ те ҫапла каларӗ:

Дядя Кан бросил на него презрительный взгляд:

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

— Шантарсах калатӑп! — терӗ те каллех Кан мучи, Сяо-шуань енне пӑхса: — Ся-сань господин чӑнахах чее пулчӗ.

— Дело верное! — глянув на юношу, сказал дядя Кан и снова обратился к посетителям. — Господин Ся Третий — настоящий ловкач.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ун вырӑнне, пӗрремӗшӗнчен, пирӗн Шуань мучи эмеллӗ пулчӗ, иккӗмӗшӗнчен, Ся-сань господина ҫирӗм пилӗк лань кӗмӗл шӑнкӑрт ҫеҫ тыттарчӗҫ.

Зато уж кому повезло, так это старому Хуа и Ся Третьему. Хуа получил снадобье, а Ся Третий — награду — двадцать пять лянов серебром чистыми!

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Йӗксӗк те вара хӑй… — Кан мучи пурте хӑйне итленипе хӗпӗртет.

Ну и паршивец… — Заметив, что все внимательно его слушают, дядя Кан обрадовался.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Лао-шуань кунӗ-кунӗпе савӑннинчен ним тӗлӗнмелли те ҫук, — терӗ кӑвак сухалли, Кан мучи патне пырса.

Не удивительно, что старый Хуа целый день так и сияет улыбкой, — сказал седобородый,

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Кан мучи ҫакна асӑрхаймарӗ, малтанхинчен те хытӑрах кӑшкӑра пуҫларӗ.

Но дядя Кан ничего не заметил и продолжал орать во все горло.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

— Тӗрӗс, тӗрӗс, Кан мучи пулӑшман пулсан, мӗн тунӑ пулӑттӑмӑр-ши эпир, — тав турӗ ӑна Хуа Да-ма.

— Верно, верно! Спасибо дядюшке Кану за заботу. Что бы мы без него делали… — растроганно приговаривала старуха.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех