Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Авӑ мӗнле япала, — тарӑн шухӑшлӑн асӑрхарӗ вӑл, пуҫне ҫӗклесе тата сӑмсипе сывлӑша турта-турта илсе, — каллех ҫумӑр шӑрши кӗрет…
— Вот ты какая штука, — глубокомысленно рассуждал он, поднимая голову и втягивая носом воздух, — опять дождем пахнет…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Каҫ пулас умӗн станицӑна хура пӗлӗтсем хупӑрласа илчӗҫ, унтан вара, кӗтмен ҫӗртен, аслатисӗр, ҫилсӗр ҫумӑр кӗске вӑхӑт хушши вӑйлӑн ҫурӗ те пӗлӗтсем ту ҫинелле шуса кайрӗҫ.
Перед вечером небо над станицей потемнело, а потом неожиданно, без грома и без ветра, прошумел дружный короткий дождь, и тучи ушли в горы.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирина куҫӗсенче йӑлтӑркка ҫутӑсем палӑрнипе Сергей птичник патӗнчи сӑрта, ҫумӑр хыҫҫӑнхи асран тухман уйӑх ҫутиллӗ каҫ Ирина ун ҫине хальхи пекех пӑхнине аса илчӗ.
В глазах Ирины появились такие блестки, что Сергей невольно вспомнил и курган вблизи птичника и ее вот такой же взгляд в ту памятную лунную ночь после дождя.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тракторист тракторист майлахчӗ, анчах сасартӑк аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗтӗнчен те тӗксӗмрех пулса тӑчӗ.
— Был тракторист как тракторист — и вдруг стал мрачнее грозной тучи.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӗр чылая кайсан ҫумӑр шавлама чарӑнчӗ, ҫил те шӑпланчӗ, пӗлӗтсем хӑйсен ӗҫне туса, хӑйсенче мӗн чухлӗ шыв пуррине пӗтӗмпех ҫӗр ҫине антарнине тата халь тӳпере шуса ҫӳреме пултарнине кӑтартасшӑн пулса, хӑвӑрттӑн та ҫӑмӑллӑн сирӗлсе, сапаланчӗҫ.
Дождь умолк поздно, утих и ветер, и тучи быстро и легко поднялись и разошлись, как бы давая понять, что свое дело они сделали, все запасы воды сбросили на землю и теперь могут гулять в небесах.

Пӗр сехет ытла иртрӗ, тулти ҫумӑр пӗр вӑхӑтлӑха шӑпланать, е тата ытларах шапӑртаттарса ҫума пуҫлать.
Прошло более часа, дождь за окном то утихал, то снова припускал.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тулта аслати кӗмсӗртетет, ҫил-тӑвӑллӑ вӑйлӑ ҫумӑр юхтарса ҫӑвать.
За окном играла гроза и лил сильный дождь с ветром.

Кондратьев аслати авӑтнине те, ҫулҫӑсем шиклӗн чӗлтӗртетнине те, таҫта, питӗ ҫывӑхрах вӑйлӑ ҫумӑр ҫуса килнине пӗлтерекен шав пӗр вӗҫӗмсӗр кӗрлесе тӑнине те тимлӗн итлерӗ; унтан, хӑйне мӗн кирлине илтнӗ пек пулса, ирччен машинӑпа ниҫта та кайма пулас ҫуккине ӑнланса, пуҫне салхуллӑн ҫӗклерӗ, кӑвакарнӑ ҫӳҫне якатрӗ .
Кондратьев прислушался и к грому, и к шелесту листьев, и к тому тягучему и непрерывному шуму, который говорил, что где-то совсем близко стеной идет дождь; после, как будто бы услышало необходимое, и поняв что до утра никуда на машине не уехать, грустно поднял голову и погладил свои седые волосы.

Ун вырӑнне ҫӗрлехи ҫумӑр хыҫҫӑн вара мӗнле илемлӗ ир пулать!
Вместо нее после ночного дождя какое прекрасно утро наступает!

Каҫ пулнӑ тӗле ҫумӑр юхтарсах ҫӑвать, урамсенче шыв кӗрлесе юхма пуҫлать, садсем ҫил-тӑвӑл чухнехи пекех шавлаҫҫӗ.
К ночи же непременно польет такое, что по улицам встанет вода, загремят потоки и зашумят, как в бурю, сады.

Тул ҫути килнӗ тӗле яланах станица ҫинче пӗр пӗлӗт татӑкӗ те ҫук; вӑрманпа витӗннӗ ту хыҫӗнчен тухакан хӗвел йӗри-тавралӑха куҫа йӑмӑхтармаллах ҫутатать; сывлӑш йывӑр та вӗри — сулхӑнра та пӑчӑ, — кӑнтӑр тӗлне вара тӳпене хура пӗлӗтсем хупӑрласа илеҫҫӗ те ҫӗр ҫине ҫумӑр умӗнхи сулхӑн ҫапать.
Обычно с рассветом над станицей — ни облачка; солнце подымается из-за лесистого холма и заливает все вокруг таким слепящим светом, что глазам больно смотреть; воздух стоит тяжелый, горячий — душно даже в тени, а уже к обеду все небо захмарится и с долины повеет приятной дождевой свежестью.

Иртсе кайнӑ шавлӑ ҫумӑр ҫуса тасатнӑ евӗрлӗ ҫемҫе ҫил ҫуркуннехи майлӑ чӑштӑртатакан ешӗл тӗнчене ӑшшӑн лӑпкаса вӗрнӗ.
Мягкий ветер, как бы тоже очищенный прошедшими ливнями, колыхал всю эту по-весеннему шуршащую массу зелени.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫумӑр шывне ӗҫнӗ ҫулҫӑсемпе курӑксем, юлашкинчен, хӑйсем ҫийӗнчен хӗллехи сывлӑшпа сывлакан апрель сулхӑнне сирсе пӑрахнӑ.
Напоенные влагой листья и травы наконец сбросили с себя отдающую зимой апрельскую прохладу.

Вӑйлӑ ҫумӑр ҫуса тасатнӑ вӑрман ырӑ шӑршӑпа тулса тӑнӑ.
Лес, промытый ливнями, сладко благоухал.

Ытти нимӗҫсем ҫаплах, юхтарса ҫӑвакан ҫумӑр айӗнче ӗнтӗркесе, пакгаузсемпе поезд составӗсем хушшинче каялла та малалла хӗвӗшсе ҫӳренӗ.
Немцы вокруг все так же сновали от пакгаузов к составам и обратно и ежились под потоками дождя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫумӑр шывӗ, машинӑн сӑрласа якатнӑ кузовӗ тӑрӑх юха-юха анса, пӗр чарӑнмасӑр шӑпӑртатнӑ.
Дождь беспрерывно лил, стекая по полированному кузову машины.

Хӑйӗнчен хӑй хавасланса, пит-куҫне ҫапса ҫӑвакан ҫумӑр еннелле тытса, вӑл сив чирпе чирленӗ ҫын пек васкаса калаҫма пуҫланӑ:
В восторге от себя самого, подняв лицо под хлещущие струи дождя, он начал твердить скороговоркой, как в лихорадке:

Выртать пуль, мӗскӗн, ҫумӑр айӗнчех.
Лежит, бедняга, под дождем.

Вӑйлӑ ҫумӑр Голубӗн хытанка пичӗ ҫинчи тусана тата пӑлхану йӗрӗсене ҫуса янӑ, ҫакна пула унӑн пичӗ тӗттӗмре темӗнле ҫуттӑн курӑнса выртнӑ.
Ливень смыл с окостеневшего лица мальчика следы пыли и тревог, и оно светилось в темноте.

Вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑр пуҫланнӑ.
В лесу начиналась гроза.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика