Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.

шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Карбидсем» Димӑна шӑппӑн ятлама тытӑнчӗҫ.
«Карбиды» шепотом стали бранить Диму.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

— Ҫӗмӗртӗн-им! — шӑппӑн каларӗ Таня.
— Разбил! — тихонько вскрикнула Таня.

— Ялсоветӗнче пултӑмӑр, Иннокентий Петрович, — шӑппӑн тавӑрчӗ Антон.
Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Малтан вӑл сӑмах чӗнмесӗр тӑчӗ, унтан тин: — Алик, эсӗ-и? — тесе шӑппӑн ыйтрӗ.
Куҫарса пулӑш

Леш енче шӑппӑн, кашламасӑр вӑрман тӗлӗрет, тӗттӗм чӑрӑш лӑссисем юр айӗн кӑшт кӑна палӑраҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

— Кунта ӑнӑҫлах ҫитрӗмӗр-ха, — терӗ вӑл шӑппӑн.
Куҫарса пулӑш

Моделистсем шӑппӑн лӗхӗлтеткелесе илчӗҫ.
Моделисты негромко засмеялись.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Полковник шӑппӑн пуҫне сулчӗ те Вася ҫине пӑхса: — Эсӗ ӑна ӑҫта тупрӑн? — тесе ыйтрӗ.
Полковник молча кивнул и обратился к Васе: — Где ты её нашёл?

— Димка, куратӑн-и? — шӑппӑн ыйтрӗ Вася.
— Димка, видел? — тихонько сказал Вася.

Хӑвна ху паттӑр тетӗн тата! — шӑппӑн кулса илчӗ Дима.
А ещё герой! — Дима тихонько засмеялся.

Вася! — шӑппӑн чӗнчӗ ӑна Нюша.
Вася, — тихо позвала Нюта.

Мӗн те пулин пулсан ыраш ӑшне кӗрсе пытан, — терӗ Вася шӑппӑн; хӑй вара пӑшалне умне тытса, малалла иртрӗ.
В случае чего в рожь спрячься, — тихо сказал Вася и двинулся вперёд, выставив перед собой ружьё.

Пире сӑнать ӗнтӗ вӑл, — терӗ Вася шӑппӑн.
Высматривает нас… — прошептал Вася.

Пӗр-икӗ минутран Нюша шӑппӑн пӑшӑлтатса илчӗ:
Лишь минуты через две Нюта тихо прошептала:

Нюша шӑппӑн ахлатса илчӗ те кукленсе ларчӗ, ачасем пӗр командӑпа тенӗ пек ҫӗрелле лӑпчӑнчӗҫ.
Нюта тихонько вскрикнула и присела, мальчики, словно по команде, припали к земле.

— Итле, — терӗ вӑл шӑппӑн, сывлӑшне ҫавӑрса.
— Слушай! — шепнул Вася и, набрав в лёгкие воздуху.

— Ҫакӑнта, — терӗ вӑл шӑппӑн.
— Тут, — сказал он шопотом.

Васкамасӑртарах утнӑ май: — Нюшка! — терӗ шӑппӑн.
Он замедлил шаги: — Нютк!

— Кил, Тетка! — тенӗ вӑл шӑппӑн.
— Иди, Тетка! — сказал он тихо.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Е мӗнпур шанӑҫа пӗтерсе лартаҫҫӗ, е… — шӑппӑн каласа хучӗ Сергей.
Убьют надежду или… — тихо сказал Сергей.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика