Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫилӗллӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Вӑл ҫапла-ха… — хиврен килӗшрӗ те Медведев упанни пек ҫилӗллӗн йӑлтӑртатакан пӗчӗк куҫне калаҫу пуҫланнӑранпа пӗрремӗш хут Григорий ҫине ҫӗклесе пӑхрӗ.
— Оно-то так… — туго согласился Медведев и в первый раз за время разговора поднял на Григория крохотные, насталенные злостью, медвежьи глазки.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн, эпир аннесен ывӑлӗсем мар, йытӑ амисен-и тата? — хулӑн сасӑпа ҫилӗллӗн хӑйӑлтатрӗ Григорий орданарецӗ, карчӑк сӑмахӗсене илтсе чӑтма ҫук тарӑхса кайнӑскер.
— А мы-то не материны сыны, сучкины, что ли? — злобно и хрипато пробасил ординарец Григория, донельзя возмущенный старухиным разговором.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ шутланӑ тӑрӑх… — подполковник «юлташки» сӑмаха калама тӑрса чыхӑнса кайрӗ, ҫавӑнтах хӗрарӑмӑнни пек шурӑ та таса аллине ҫилӗллӗн хӑлаҫланма тапратса, сассине хӑпартрӗ, — хӗрлисен маневрӗсене пӗтӗмпех ӗненсе лартса, Мелехов йышӑнакан участока вӑйсӑрлатма хӑтланса, Кудинов командующи, Сафонов пулӑшнипе, питӗ пысӑк йӑнӑш тӑвать.
Я полагаю… — подполковник поперхнулся словом «товарищи», и, уже зло жестикулируя женски белой прозрачной рукой, повысил голос, — что командующий Кудинов при поддержке Сафонова совершает крупнейшую ошибку, принимая маневрирование красных за чистую монету, идя на ослабление участка, занятого Мелеховым.

Сикӗпе пынӑ ҫӗртех маузер спускне ҫилӗллӗн пусса туртнӑ Григорий пемен пӑшала (патрон чалӑш кӗрсе ларнӑ) коробкӑна чикрӗ те хаяррӑн кӑшкӑрчӗ:
Григорий, на скаку яростно жавший спуск маузера, сунул отказавшееся служить оружие в коробку (патрон пошел наперекос), грозно крикнул:

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗрлӗрех сарӑ хӑлхисене ҫилӗллӗн ҫӑт вырттарнӑ, малалла кӑрӑн-кӑрӑн тӑсса хунӑ мӑйӗ тикӗссӗн туртӑнкаласа илет.
Рыжие конские уши были плотно и зло прижаты, шея, вытянутая, как на плаху, ритмически вздрагивала.

Ҫав хулӑн сассах аслати пек хаяррӑн, ҫилӗллӗн янӑраса кайрӗ:
Тот же бас зарокотал громовито, гневно:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман ҫӗлӗкне ҫилӗллӗн пуҫӗ ҫине пусса лартрӗ те, кӗсйинчен тахҫан Кошевой ҫырнӑ списока туртса кӑларса, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:
Штокман ожесточенно нахлобучил малахай и, выхватив из кармана список, некогда написанный Кошевым, крикнул:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Штокманӑн куҫ хӑрпӑкӗсем нумайччен ҫилӗллӗн туртӑнса сиккелерӗҫ, куҫӗсем чалӑшшӑн пӑхрӗҫ.
Но у Штокмана еще долго нервный тик подергивал веко, косили глаза.

— Пӑрахӑр! — ҫилӗллӗн кӑшкӑрса тӑкрӗ Мишка.
— Кончайте! — яростно крикнул Мишка.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗ куҫ харшилли ҫилӗллӗн мӑшлатса атӑ тӑхӑнни ҫеҫ илтӗнчӗ.
Слышно было только, как рыжебровый, сердито сопя, натягивает сапоги.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну? — ҫилӗллӗн хушрӗ те Пантелей Прокофьевич, тутине пӑчӑртаса тытрӗ.
Ну? — строго приказал Пантелей Прокофьевич и сжал губы.

Ыррӑн килӗшместӗр — халех казаксене чӗнсе килетӗп те, эпир сире… — вахмистр куҫҫуль витӗр ҫилӗллӗн кӑшкӑрса тӑкрӗ: — пусахласа пулӑштаратпӑр, йытӑ ҫурисем!
Добром не хотите — я зараз кликну казаков, и мы вас… — вахмистр со слезой и гневом выкрикнул: — заставим, сукины сыны!

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре ӑнланмалла мар тӗрмешӳ пырать иккен: Петро ҫул ҫине хатӗрленӗ ҫыхӑсене ҫилӗллӗн турта-турта ҫурать, шалаварсене, мундирсене, хӗрарӑмсем уявсенче тӑхӑнакан кӗпе-тумтире тӳрех урайне тыта-тыта ҫапать.
В курене творилось чудное: Петро ожесточенно расшматовывал узлы, приготовленные в отступ, выкидывал прямо на пол шаровары, мундиры, праздничные бабьи наряды.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик ӑна куҫӗпе ҫилӗллӗн тирсе илчӗ те шурӑ мамӑк пек паспа эрешленнӗ чӳрече еннелле ҫаврӑнса ларчӗ.
Старик гневно шибнул в него взглядом и сел, отвернувшись к окну, расшитому белым пухом инея.

Кураймасӑр алла тытрӗ Григорий япала чӗркемелли сарӑ хут ҫине ҫапса кӑларнӑ «Верхне-Донской край» хаҫатӑн номерне, тытрӗ те, фронтсен сводкисене ҫиелтен пӑхкаласа тухнӑ май, ҫилӗллӗн шӑлӗсене шӑтӑртаттарчӗ.
Григорий с ненавистью брал в руки желтый, набранный на оберточной бумаге номер «Верхне-Донского края» и, бегло просматривая сводки фронтов, скрипел зубами.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсир, атте, пӑх курсан, ӑна та хӑвармӑттӑр! — ӳпкелешнӗ пек тӗртсе каларӗ те ун чух Даша, Пантелей Прокофьевич ҫилӗллӗн ятлаҫса тӑкрӗ:
И на укоряющее замечание Дарьи: — Вы, батенька, и с г… не расстанетесь! — гневно ответил:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Чим-ха! — ҫилӗллӗн касса татрӗ Григорий, ун шухӑшне тавҫӑрнипе вут пек вӗриленсе кайса.
— Погоди! — сурово перебил его Григорий, обожженный догадкой.

Ватӑрах есаулӑн — батарея командирӗн — шултра пӳрнисем (пӗр пӳрнинче венчет ҫӗрри ылтӑн тӗсӗпе йӑлтӑртатса ҫиҫет) биноклӗн пӗчӗкҫӗ шӗтӗрнине ҫилӗллӗн пӑркалаҫҫӗ.
Крупные пальцы пожилого есаула — командира батареи — нервно крутили колесико бинокля (на одном из пальцев золотом червонело обручальное кольцо).

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав йынӑшса янӑракан юрӑ ҫаврӑмне унччен те илтнӗ вӑл, Глубокӑйра Мокроусов матросӗсем, сӑмсасӑр карттусӗсене турра кӗл тунӑ чухнехи пек хывса тытса, куҫӗсене ҫилӗллӗн ҫутӑлтарса юрланине илтнӗ.
Он слышал и раньше этот стонущий напев, слышал, как пели его мокроусовские матросы в Глубокой, молитвенно сняв бескозырки, возбужденно блестя глазами.

— Канлӗ пурӑнса курас килчӗ апла? — сӑмса ҫунаттисене ҫилӗллӗн вылянтарса ыйтрӗ Аксинья.
— К тихой жизни поклонило? — яростно двигая ноздрями, спрашивала Аксинья.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика