Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнран (тĕпĕ: сӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Негоро, талӑрса вӗрекен йытӑ ҫине йӑпӑрт пӑхса илсе, тӗлӗннине палӑртмасӑр сӑнран тӗксӗмленчӗ те ҫаврӑнса камбуза кӗрсе кайрӗ.

Как бы там ни было, но, мельком взглянув на бешено лающего пса и ничем не выразив удивления, Негоро только нахмурился, повернулся и ушел обратно в камбуз.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сӑнран Негоро — хӗрӗх ҫулалла ҫывхарнӑ ҫын.

Негоро на вид было около сорока лет.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Итле-ха, анне, пирӗн пӗр ача ҫав тери сӑнран кайнӑ?

— А что это, мамо, у нас один хлопчик так с лица изменился?

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сӑнран пӑхма вӑл ҫитмӗлтен каях мар пек туйӑнать.

На вид ему было не меньше семидесяти лет.

Быгин-Быгинен // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 159–164 с.

Сӑнран самай пӗтсе кайнӑ амӑшӗ тӑван хӗрне чунтан хӗпӗртесе пӑхать: епле ярпайса ӳсрӗ иккен Селиме, унӑн хӗрӗ!

Мать с нескрываемой радостью в больших глазах на исхудавшем лице любовалась на дочь: ишь, какая ладная да красивая девушка стала Селиме!

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак иртнӗ кунсенче Селиме амӑшӗ те сӑнран улшӑннӑ пек туйӑнать.

Тухтар заметил, что за эти дни мать Селиме заметно изменилась в лице.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Машинӑсем тапранса кайсан, Стёпка хыпӑнса ӳкрӗ: ракетчицӑна вӑл сӑнран та питех палламасть, хушаматне пачах та пӗлмест.

Когда машины уже ушли, Степка спохватился, что он даже в лицо-то не очень хорошо знает ракетчицу, не говоря уж об ее фамилии.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Сӑнран та улшӑнса кайрӗ, — тере хӗрарӑм тархаслакан сасӑпа.

На себя стал не похож, — умоляюще сказала женщина.

9. Тетӗшӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Кунтан пурте аван курӑннӑ, анчах пасарта тӑвӑр пулнӑ пирки ҫынсене сӑнран палласа илме май килмен.

Отсюда было хорошо все видно, но из-за тесноты лица людей было невозможно разобрать.

6. Ҫӗнӗ кун // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ӑна вӑл сӑнран та паллатчӗ-ҫке-ха.

Тем более что знает его в лицо.

5. Тӗлпулу // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Анчах акӑ ҫӳллӗ Иван Иванович хӑйӗн вӑрӑм аллисемпе сулкаласа ӑна хирӗҫ утса пырать те, вӑл, темле ҫула май тенӗ пек, Тёмӑна хулпуҫҫинчен ярса тытать, ӑна сӑнран пӑхса ӳркеннӗ пек ыйтать.

Но высокий Иван Иванович, размахивая своими длинными руками, уже идет навстречу, он как-то мимоходом ловит за плечо Тёму, заглядывает ему в лицо и лениво спрашивает:

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Сӑнран пӑхсассӑн, сан сурану сарӑпласах каймасть.

 — Судя по вашему общему виду, положение отличное.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпӗ, сӑнран пӑхсан, сана та пӗр вунсаккӑрта пулӗ тесе шутларӑм.

А я думал по виду, что тебе тоже годков восемнадцать.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Сӑнран пӑхма вӗсем Сергейрен ик-виҫ ҫул кӗҫӗнрех пулнӑ.

С виду они были моложе Сергея года на два — на три.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Сӑнран пӑхсан, вӑл тӑватӑ-пилӗк ҫулта пулнӑ, ҫавӑнпа вара ӑна приют кӗнеки ҫине пилӗк ҫулхи Василий, хушамачӗ Новогодов тесе ҫырса хунӑ.

На вид ему было четыре-пять лет, и поэтому его записали в приютской книге Василием, пяти лет отроду, по фамилии Новогодов.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

— Мӗнле кая юлӗ? — пӑшӑлтатрӗ Олеся, сӑнран кайса.

— Как поздно? — прошептала Олеся, мертвея.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Дзебека Ядвигӑна сӑнран курма икӗ хутчен тӗл килчӗ.

Дзебеку дважды удалось увидеть ее в лицо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл Вронӑна сӑнран ячӗ, Дзебеке чӗтрене ертрӗ.

Он заставил побледнеть Врону и бросил в дрожь Дзебека.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл, сӑнран шуралса кайса, куҫне кӑшт хупса, пӳлӗм варринче чарӑнса тӑчӗ, аллине ҫӗклесе, хавхаланса сӑмах панӑ пек каласа хучӗ:

Он остановился среди комнаты, побледневший, полузакрыв глаза, торжественно обещая, проговорил, подняв руку:

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ывӑлне сӑнран пӑхса, ун сассине илтнипе савӑнса кайнӑскер, амӑшӗ ӑна пуҫран ачашларӗ, унтан, хӑйӗн чӗри хыттӑн тапнине чарма тӑрӑшса, хуллен кӑна: — Христос сыхлатӑр сана! Мӗншӗн тав тӑватӑн? — терӗ.

Радостно потрясенная выражением лица и звуком голоса сына, она гладила его голову и, сдерживая биение сердца, тихонько говорила: — Христос с тобой! За что?..

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех