Шырав

Шырав ĕçĕ:

дон сăмах пирĕн базăра пур.

дон (тĕпĕ: Дон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халь вӑл Дон тӑрӑхӗнчи ҫеҫенхирсемпе утрӗ…
Он шел теперь придонскими степями…

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Дон хыҫӗнче.
За Доном?

Дон тӑрӑхӗнчи тӗтӗмлӗ ҫӗр ҫинче ҫуралнӑ ҫынӑн пӗтӗм ача чухнехи вӑхӑчӗ ҫав шӑршӑра иртнӗ, унӑн пӗтӗм пурнӑҫӗ ҫавӑнта пулнӑ.
Все детство в нем, в этом запахе, вся жизнь в нем — для человека, рожденного на дымной донецкой земле.

Вӗсен, Днепр патӗнчен пуҫласа, Дон патне ҫитиччен утса тухрӗҫ, — ҫаратса аркатман ялсем тупӑнмарӗҫ.
Они всю землю прошли от Днепра до Дона, — не было неразоренных сел.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӗсем мӑн ҫул ҫинчен пӑрӑнса тӳрӗрен тӳрӗ Дон патне тухма пикенчӗҫ.
Они ушли с большой дороги и стали пробиваться напрямик, к Дону.

Дон ҫулӗсем ҫинче пирӗн тачкӑллӑ ҫынсем Российӑран килекен юхӑмпа тӗл пулчӗҫ.
На донских дорогах наши тачечники столкнулись с потоком из России.

Вӗсем ӗнтӗ Дон ҫеҫенхирӗсене пырса кӗчӗҫ.
Они вошли уже в донские степи.

— Дон хыҫӗнче ҫӗр пуян, — тенӗ те, ҫав ҫӗр ҫинчен каласа пама тытӑннӑ.
— За Доном земля богатая, — и он принимался рассказывать об этой земле.

Тарасшӑн хуть те ӑҫта — хуть Днепр енне, хуть Дон еннелле кайсан та пурпӗрех пулнӑ.
Тарасу было все равно, куда идти — к Днепру ли, к Дону.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Дон енне, — ответ пачӗ парикмахер.
— К Дону, — ответил парикмахер.

Килмеҫҫӗ каччӑсем, Дон хыҫӗнче тытӑнса тӑраҫҫӗ.
Не идут женихи, задержались за Доном.

Анчах обозсем пурӗпӗр шурӗҫ те шурӗҫ, — пурте хӗвелтухӑҫнелле, пурте хӗвелтухӑҫнелле — тусанлӑ та курпунлӑ ҫул тӑрӑх, Краснодон еннелле, Каменск еннелле, Северный Донец хыҫнелле, Дон, Атӑл хыҫнелле.
А обозы всё шли и шли — всё на восток, всё на восток — по пыльной горбатой дороге, на Краснодон, на Каменск, за Северный Донец, за Дон, за Волгу.

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӗҫев маршручӗ ҫапла пулать Мускав — Харьков — Севастополь — Дон ҫинчи Ростов — Борисоглебск — Липецк — Гомель — Смоленск — Киев — Витебск — Ленинград — Мускав, пурӗ ултӑ пин километра яхӑн».
Маршрут перелета: Москва — Харьков — Севастополь — Ростов-на-Дону — Борисоглебск — Липецк — Гомель — Смоленск — Киев — Витебск — Ленинград — Москва, всего около шести тысяч километров».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Кубаньре, Дон ҫинче тата Крымра Врангель хуҫа пулса тӑнӑ.
На Кубани, на Дону и в Крыму хозяйничал Врангель.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Хӑйсен пурнӑҫне хӳтӗлеме ҫӗкленнӗ Кубань тата Дон казакӗсем пыра-пыра хутшӑннӑ.
Шли с Кубани и Дона казаки, вставшие за свою долю.

XXVII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Пур ҫӗрте те ҫавах: Днепр батька таврашӗнче те, унӑн лӑпкӑн юхса выртакан Дон ятлӑ шӑллӗпе хӑвӑрт юхса выртакан Днестр ятлӑ шӑллӗ таврашӗнче те ҫавах; шнедсен вилтӑприсемпе скифсен курганӗсем патӗнче те, пирамида евӗр шӗвӗрӗлсе ӳсекен топольсемпе акацисен сулхӑнӗнчи шур тӑмпа шӑлса лартнӑ хатӑсем тавра та, ҫеҫенхирсенче тӑлӑххӑн сӗмленсе ларакан ҫил арманӗсем патӗнче тен, ҫав-ҫавах, тырӑ ҫӗмелӗсем; кӑнтӑрла тӗлӗнче йывӑр пӗлӗт татӑкӗсен кӗренрех мӗлкисем сӑпкари пек ҫывӑрнӑ ҫӗрте, — ҫулман улӑхсем тавра — пӗтӗм пуян та аслӑ, илемлӗ Украинӑра ҫапла, ӑҫта пынӑ унта, тырӑ, тырӑ.
по-над батькою Днепром, по-над тихим его братом Доном и по-над быстрым его братом Днестром; среди шведских могил и скифских курганов; вокруг мазанных мелом хат, примостившихся в тени пирамидальных тополей и акаций; вокруг одиноких степных ветряков; вдоль некошеных балок, где за полдень, как в люльке, спит лиловая тень тяжелого облачка.

Ҫил Дон ҫумӗнчи симӗсрех шурӑ айлӑмсенчен чечеке ларнӑ тирексен тутлӑ шӑршине варкӑштарса килчӗ; улӑхри улмуҫҫи ҫеҫкисемпе витӗннӗ кӳлӗ шурӑмпуҫ шевли пек шупка хӗрлӗн йӑлтӑртатса выртрӗ.
Обдонье, зеленовато-белесое, насыщало ветер медвяным запахом цветущих тополей, в лугу зарею розовело озеро, покрытое опавшим цветом диких яблонь.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Теветкел йӗкӗт пек ниҫта кайса кӗрейми чӑрсӑр Дон катрам хумӗсемпе пӗтӗрӗнсе юхрӗ.
Дон, буйный, как смолоду, бугрился вихрастыми валами.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Иксӗмӗр санпа ҫӗр ӗҫлесе пурӑнӑпӑр, кунта, Дон тӑрӑхӗнче, вӑл тырпул енчен пулӑхлӑ, тараватлӑ…
Будем с тобой возле земли кормиться, она у нас на Дону плодовитая, щедрая…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Шыв-шур айне пулнӑ Дон айлӑмӗ хӗвел ҫутинче савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулать.
Обдонье млело, затопленное солнечным половодьем.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика