Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Григорие хӑй пуҫӗ ҫинче пысӑк кайӑк ҫуначӗсемпе сулласа ларнӑн, анчах ниепле те вӗҫсе кайма пултарайман пек туйӑнать.
Казалось Григорию, будто над ним кружит, хлопая крыльями, и не может улететь большая птица.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗлместӗн-им, шуйттан пуҫӗ?
Не знаешь, чертяка?..

Тепикин станцинчи пирӗн сотньӑра ҫавӑн пек казак пурччӗ, — хӑй вӑл, эсрелӗ пуҫӗ, темле тур лаша тӗслӗ.
Был такой казачок в нашей сотне Тепикинской станицы, — а он, дьявол, какой-то гнедой масти.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ан ухмахлан-ха, эсрелӗ пуҫӗ! — кӑшкӑрать арӑм, силленкелесе.
— Не дури, черт! — кричала она, отряхиваясь.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Аллисем — во! — Авдеич хӑйӗн вӑрӑм аллисене хӑлаҫласа кӑтартрӗ, — пуҫӗ, — тупа туршӑн та суймастӑп — така хуранӗ пысӑкӑш.
— Ручина — во, — Авдеич развел граблястые руки, — голова — ей-богу, не брешу — с польско́й котел.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Штокман куҫӗсене портфель тӑрӑх тата следователӗн пӗшкӗртнӗ пуҫӗ ҫинчи лӗкӗллӗ чалӑш ҫӳҫ ҫулӗ тӑрӑх ҫутӑлтарса илчӗ.
Штокман скользнул глазами по портфелю и косому, в перхоти, пробору на склоненной голове следователя.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак хыпар Сергей Платоновичӑн ҫаралса пыракан пуҫӗ ҫине те килсе ӳкрӗ.
Пала молва на лысеющую голову Сергея Платоновича.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫап-ҫара пуҫӗ ҫинче унӑн тар тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫамкипе тӑнлавӗсем ҫинче пӑнтӑ-пӑнтӑ тулса ҫитнӗ юн тымарӗсем курӑнаҫҫӗ.
Голая голова его блестела потом, на лбу и висках вздулись веточки жил.

Магазинпа вӗҫе-вӗҫӗн лутака та вӑрӑм, подваллӑ сарай сыпӑнса тӑнӑ, унтан пӗр ҫирӗм чалӑшра — кирпӗчрен тытнӑ ҫаврака чиркӳ карти тата пиҫсе ҫитнӗ симӗс сухан пуҫӗ пек тӑрӑллӑ чиркӳ.
К магазину примыкал низкорослый, длинный, с подвалом, сарай, саженях в двадцати от него — кирпичный перстень церковной ограды и церковь с куполом, похожим на вызревшую зеленую луковицу.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗлӗ юррисене юрласа пӗтернӗ ҫӗре Емельян Константинович тумланса ӗлкӗрнӗ, купӑста пуҫӗ пек ҫавра куҫӗсене хӗстеркелесе утса тухнӑ, хӑйӗн шыҫмак та ҫара аллине, архиерей хӑраххи, малалла тӑснӑ.
Емельян Константинович успевал одеться к концу молитвы, выходил, щуря щелки капустных глаз, по-архиерейски вытягивал мясистую голую руку.

Ун пуҫӗ ҫинче карнизӑн кӑвак чӗнтӗрӗнчен симӗс кӑпӑк евӗр ҫупкӑмӑн-ҫупкӑмӑн усӑнса анса крыльцапа террасӑна шуххӑн ермекленӗ пуса-виноградӑн ҫулҫисем хумханса илчӗҫ.
Над ним заколыхалась листва дикого винограда, буйно заплетавшая крыльцо и террасу, висевшая с голубой резьбы карниза зелеными пенистыми шапками.

Тахӑшӗ ун пуҫӗ ҫине картуз тӑхӑнтартрӗ.
Кто-то нахлобучил ему на голову фуражку.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗтмен ҫӗртенех вӗткеленсе ӳкнӗ Петро пуҫӗ ҫине пӗр цыбарка ҫӑл шывӗ ячӗ, унтан типшӗнме ҫакнӑ ут ҫиттийӗпе лайӑх шӑлса типӗтрӗ те пуп патне кӑларса ячӗ.
Ошалелому от неожиданности, вылила Петру на голову цибарку колодезной воды, досуха вытерла подвернувшейся под руку попоной, проводила к попу.

— Пуп патне чупмалла, вӑл авӑ, эсрелӗ пуҫӗ, таҫта кайса ҫухалчӗ.
— К попу надо бечь, а он, проклятый, запропал.

Ха, чжигит тупӑннӑ, эсрел пуҫӗ.
Ишь чжигит нашелся, мать твоя курица.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн сылтӑм алли ҫинче Степанӑн пӗр еннелле тӑрмаланса тӑракан кӑтра ҫӳҫпе витӗннӗ ыйхӑллӑ пуҫӗ йывӑрланса пырать.
На правой руке тяжелела во сне голова Степана, красивая, с курчавым длинным чубом на сторону.

— Епле-ха апла, эсрелӗ пуҫӗ те иккен, чупса пычӗ те кӑшкӑрать: «Сирӗн ачӑрсем сенӗксемпе чикӗшӗнсе пӗтрӗҫ!» тет.
— Да как же, мать ее курица, прибегла и орет: «Ребята ваши вилами попоролись!»

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Хэ, эсремет пуҫӗ!..
— Тю, проклятый!..

Пӗр самантлӑха хӗвел катрашка пӗлӗт ҫурӑмӗ хыҫне пулса тӗтреленчӗ те ҫеҫенхир, хутор, Аксинйӑн усӑнчӑк пуҫӗ ҫине, тӑскаланчӑк йытпыршин шупка хӗрлӗ чечекӗ ҫине тӗтӗм тӗслӗрех мӗлке йӑсӑрланса шуса килчӗ.
На минуту затуманилось солнце, заслоненное курчавой спиной облака, и на степь, на хутор, на Аксиньину понурую голову, на розовую чашечку цветка повители упала, клубясь и уплывая, дымчатая тень.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья пӳрте кӗчӗ, аллаппипе чӗрине тытса пӑртак тӑркаларӗ, унтан, пуҫӗ ҫине тутӑр уртса, Дон хӗррине тухса чупрӗ.
Аксинья вошла в дом, постояла, прижимая ладони к сердцу, и, накинув платок, побежала к Дону.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика