Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пыратӑп, — терӗ вӑл шӑппӑн.

— Пойду, — сказал он чуть слышно.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Шӑппӑн утать.

Тихие.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Юрать-ха ыран шкула каймалла мар, — вырсарникун, — тесе шӑппӑн каласа хучӗ Смирька йӑмӑкӗ.

Хорошо хоть, завтра в школу не надо идти — воскресенье, — сказала тихонько Смирькина сестренка.

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

— Илтетӗн-и, вӑл юрлать, — шӑппӑн каларӗ йӑмӑкӗ.

— Слышишь? — тихонько сказала девочка брату, — он поёт.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӗсем ҫаплах шӑппӑн пӗр хускалмасӑр ларчӗҫ.

Дети сидели смирно, боясь пошевелиться.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӑл пиччӗшне чавсипе тӗксе шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ:

Она тихонько подтолкнула брата локтем и прошептала ему:

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Чӗри те унӑн кунсерен шӑппӑн та хуллен тапма пуҫларӗ.

Сердчишко его билось всё реже, всё тише.

Юр та ыйхӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Шӑши ҫури вара тымар айӗнчен шӑппӑн тухса тарчӗ.

Тогда мышонок тихонько вылез из-под куста и убежал.

«Хурах шӑпчӑк» // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Пур енчен те шӑппӑн чӑштӑртатни илтӗнсе тӑрать.

Тихие шорохи и шелесты слышались со всех сторон в траве.

Хӑрушӑ каҫ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Головлево пӑтӗнчи кӗпере ишсе антарчӗҫ, — терӗ Катя шӑппӑн.

— Мост под Головлевом взорвали, — тихо сказала Катя.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна вырӑнӗ патнелле утрӗ, пуҫне минтер ҫине чиксе, малтан шӑппӑн, унтан кӑшкӑрса, чӗрине ыраттарса макӑра пуҫларӗ.

Василиса Прокофьевна шагнула к постели и, уткнув лицо в подушку, заплакала сначала тихо, потом во весь голос, тоскливо, с болью.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лаша, хӑраса, хӑлхисене сиктеркелесе илчӗ те шӑппӑн кӗҫенсе ячӗ.

Лошадь испуганно поводила ушами и тихо ржала.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Хӗрӗм, мӗншӗн манпа сывпуллашмастӑн? — шӑппӑн каларӗ Нюша инке, кӳреннӗ пек пулса.

— Дочка, а что же со мной-то не прощаешься? — тихо укорила тети Нюша.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Эпӗ ӑнланатӑп, — терӗ Маруся шӑппӑн.

— Я понимаю, — тихо проговорила Маруся.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн куҫӗ кӑвакара пуҫларӗ; пӗр минут каялла пулнӑ пек кӑвакарса ҫитсен вӑл шӑппӑн, хӑйне ҫеҫ каланӑ пек: — Нихҫан та вӑл ун пек пулманччӗ-ха, — терӗ.

Голубизна ее глаз начала сгущаться; и когда они сделались такими же синими, как и минуту назад, она сказала тихо, точно самой себе: — Никогда еще она не была такой.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ҫыхӑну татӑлчӗ, — шӑппӑн каларӗ Катя.

— Оборвалась связь… — упавшим голосом повторила Катя.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Катя! — чӗнчӗ вӑл шӑппӑн.

— Катя! — окликнул он тихо, но властно.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Малтан эпӗ темле… — калаҫма пуҫларӗ вӑл шӑппӑн, турилкке ҫинче выртакан ҫӑкӑра тӗпретсе.

— Раньше я как-то… — проговорила Каля тихо, рассеянно кроша в тарелку хлеб.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсем тӗлӗрсе пынӑ пек, шӑппӑн та салхуллӑн утаҫҫӗ.

Они шли, как в полусне, — молчаливые, злые.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лерен ҫырса яр, — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.

Напиши оттуда, — попросила она тихо.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех