Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унта сăмах пирĕн базăра пур.
унта (тĕпĕ: унт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Иван, мӗн тӑватӑн эс унта? — ыйтрӗ Огнянов Боримечкӑран, лешӗ тыткӑнри ҫыннӑн хутаҫне тем пӑхнине асӑрхаса.

— Ты чего там возишься, Иван? — спросил Огнянов Боримечку, заметив, что тот роется в торбе пленника.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫук, граф, нимӗн намӑсӗ те ҫук унта.

Нет, Граф, что тут стыдного…

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн сӑмахлаҫҫӗ вара унта?

— Что же там слышно?

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ ӑна касса татӑп та тупӑ кӗпҫине чикӗп, унтан тӳрех тӗрӗксен Рахманлари ялне тӗллесе персе ярӑп, унта ҫитсен вӑл кунта мӗн курнине лерисене йӑлт каласа патӑр…

Я ее оторву и суну в пушку, а потом пальну прямо в Рахманлари; пусть-ка она там расскажет туркам обо всем, что здесь видела…

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тӑпра купи ҫинчен анчӗ те салхуллӑн мӑкӑртатса: — Ҫук, унта Средна-горара кӑмрӑк ҫунтараҫҫӗ, — терӗ.

Опустив бинокль, Огнянов сошел с насыпи и пробормотал мрачно: — Нет, это угли жгут на Средна-горе.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аякра темле кӑвак тӗтӗм курӑнать, ҫынсем унта пушар тесе те шутларӗҫ.

Внимание его было приковано к какому-то голубому дымку, который многие приняли за желанный дым пожара.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Халӑха пӗлтерме хулана та ҫын ямаллаччӗ пуль, унта пирӗн йывӑр арӑмсем те пур-ҫке…

— Надо бы послать в город оповестить население; там ведь есть и беременные женщины…

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку тӳперен хӗвелтухӑҫ енне пӑхса тӑма та пит меллӗ — инҫетри сӑрт-тусен катрашкаллӑ ҫурӑмӗсем палӑраҫҫӗ, унта Клисурӑ ҫарӗн «йӗркисем» вырнаҫа-вырнаҫа тухнӑ.

С высоты открывался широкий вид на восток — на волнообразные голые холмы, по которым там и сям мелькали дальние дозоры, составлявшие «цепь» клисурской армии.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта вӑл шпионлӑ ӗҫсем тӑвакан темиҫе ушкӑнпа тӗрӗке вӗлермелли приговор йышӑнчӗ, вӗсенчен пӗрне вара хӑех каскаласа пӑрахрӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн Волов Копривштицӑна таврӑнчӗ.

Там он приговорил к смерти нескольких цыган и турок, уличенных в шпионаже, одного из них он зарубил сам, после этой экзекуции Волов возвратился в Копривштицу.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Волов хӑй ушкӑнӗпе чиркӗве кӗчӗ те, унта турра мухтаса кӗл туса ирттерчӗҫ…

Он вошел со своим отрядом в церковь, и там отслужили торжественный молебен…

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иртнӗ пилӗк кун хушшинче Клисурӑ халӑхне темиҫе ӗмӗр пурӑнса ирттернӗ пек туйӑнчӗ, унта шикленсе тӑни те, шанни те, хавасланни те, аптраса ӳкни те пур…

За эти пять дней клисурцы пережили несколько жизней, несколько веков, исполненных то страха, то надежды, то восторга, то отчаяния…

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта ак мӗн ҫырнӑччӗ:

Он прочел следующее:

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь Огнянов Бяла Черквана васкать, палӑртнӑ вӑхӑт ҫитиччен унта хатӗрленес ӗҫе туса пӗтересшӗн те майӑн пӗрремӗшӗнче пӑлхав ялавӗ ҫӗклесшӗн.

Теперь Огнянов торопился в Бяла-Черкву, чтобы в течение нескольких дней, остающихся до этого срока, закончить там подготовку и поднять знамя восстания в назначенный день.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта Мечкӑ ялӗ патӗнче аслӑ пухура пулчӗ, майӑн пӗрремӗшӗнче пӑлхав хускатасси пирки сӑмах татса таврӑнчӗ.

Главное собрание близ Мечки, в котором и он участвовал, решило начать восстание первого мая.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑран хӗвелтухӑҫ енче те ҫӳллӗ сӑртсем пур, анчах вӗсем тикӗс мар, кӑпӑшка тӑпра унта шӑва-шӑва анать, тӗллӗн-паллӑн йӗсӗм ҫырли те шӑлан плантацийӗсем пур, тӗллӗн-паллӑн вара сухаласа ӗҫе кӗртмен вырӑн та пур.

С востока Клисуру ограждали высокие изломанные скалы и рыхлые оползни, местами невозделанные, местами покрытые виноградниками и розовыми плантациями.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилӗм кӗртнӗ алӑку хӑйне хӑех уҫӑлать; ҫут тӗнчепе уйрӑлмалли алӑк умӗнче кирек камшӑн та пӗр пек каласа ҫырнӑ: «ырӑ сунса кӗтетпӗр» тесе ҫырнӑ унта, эппин кам кӑна ан пытӑр — ватти-и, ҫамрӑкки-и, тус-и, тӑшман-и, — пур пӗрех пурне те кӗртмелле…

Там, где ступила смерть, дверные замки открываются сами собой; на пороге вечности всем одинаково говорят «добро пожаловать», кто бы ни пришел — старый или молодой, друг или недруг.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӳлӗмӗнче тирпейлӗх ҫукчӗ: чӑматанне уҫса пӑрахнӑччӗ, япалисем ӑҫта килнӗ унта выртатчӗҫ…

В комнате был беспорядок: чемодан раскрыт, вещи разбросаны…

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл унта шӑнса пӑсӑласран хӑратӑр пулсан е цингапа чирлесрен шикленетӗр пулсан, ӑна Сахара пуш хирне ярӑр, — унта вӑл пӗр-пӗр хура халӑха пӑхӑнтартӑр та патша пекки пултӑр.

Или, если вы опасаетесь, что он там простудится и схватит цингу, пошлите его в пустыню Сахару, — пусть он там покорит какое-нибудь черное племя и станет царьком.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Нимӗҫсен пӗр ҫавӑн пек повеҫ пур… тахҫан эп ӑна Венӑра вуласа тухсаттӑм, — терӗ тухтӑр ӗнсине хыҫкаласа, вӑл темӗн асне илесшӗн пулчӗ, — унта ҫавӑн пек юрату ҫинчен ҫырса кӑтартнӑ…

— Есть одна немецкая повесть… я ее читал когда-то в Вене, — сказал доктор, почесывая за ухом и стараясь что-то вспомнить, — там описана любовь такого рода…

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада унта та ҫукчӗ!..

Но Рады не было и здесь!..

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех