Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑварнӑ (тĕпĕ: хӑвар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫапла капитуляци йӗрки пӗтӗмпех ҫӗнтерсе те илнӗ, Бяла Черквана ҫапла майпа хӑтарса та хӑварнӑ.
Итак, громоотвод, имя которому капитуляция, был установлен, и Бяла-Черква была спасена.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ушкӑн Клисурӑ хулинчен кӗл туса хӑварнӑ хыҫҫӑн, виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши ҫын вӗлерсе те ҫаратса тухнӑ хыҫҫӑн ҫӗнтерӳллӗн ҫӗр ҫӗмӗрсе таврӑнать.
Разгульная, победоносная, возвращалась она с клисурского пепелища после трех дней грабежа и разбоя.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑнсӑртран кӑна хӑй ҫӑлӑнса юлнине ӑнланса илчӗ ӗнтӗ вӑл, шӑпа ӑна пӗр хут кӑна мар ҫавӑн пек инкекрен хӑтара-хӑтара хӑварнӑ.
Он видел, что спасся лишь каким-то чудом, как не раз уже спасался по милости судьбы.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта сӗтел ҫинче пӑлхавҫӑсем манса хӑварнӑ тар миххи пурччӗ.
Там на столе лежал мешок пороха, забытый повстанцами.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑшалӗсене окопрах пӑрахса хӑварнӑ пулнӑ иккен мӗскӗнсем.
Ружья свои они оставили в окопах.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лиловица карчӑк ӑна пӗчченех ӑҫта пӑрахса хӑварнӑ ҫакӑн пек чухне?
Где же оставила ее бабка Лиловица, одну и в такое время?

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗскӗн Лалка хӑй вилес умӗн Гинкӑна юлашки сӑмахне каласа хӑварнӑ та мӗн, лешӗ чӗлхине чарса тӑма пултарайман.
Бедняжка перед смертью во всем открылась своей сестре Гинке, и та не сумела скрыть ее признания от людей.

— Ак инкек, тетраде киле хӑварнӑ иккен, — кӳренсе каласа хучӗ Мичо.
— Эх, тетрадку дома оставил, — с досадой сказал Мичо.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӗлӗнмелле хӑтарса хӑварнӑ вӑл сана, Бойчо!
— Он сотворил чудо, Бойчо!

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫутҫанталӑк унӑн чи кирлӗ енне туртса илнӗ, кӑшт йӑпанмалӑх ҫын хаваслӑхӗпе савӑнас енне кӑна хӑварнӑ.
Природа, отнявшая у него все, в утешение вознаградила его этой способностью радоваться чужой радости.

Арчине уҫса пӑхсан, унта унӑн, арчи тӗпӗнче, кӗмӗл укҫаллӑ пӗр енчӗк кӑна тупӑннӑ — ӑна та пулин хӑйне пытармашкӑн та чухӑнсене валеҫсе пама хӑварнӑ пулнӑ.
Когда его сундук открыли, на дне нашли только один мешок с серебряной монетой — на похороны и для раздачи бедным.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакна старик кӗтмен ҫӗртен вилсе каясран халаллас вырӑнне ҫырса хӑварнӑ пулнӑ.
Последняя запись служила вместо завещания, на случай внезапной кончины старца.

Пире ҫӑлса хӑварнӑ май, унӑн хӑй шӑпишӗн те хӑрамаллах пулнӑ ӗнтӗ, — терӗ Недкович.
Спасая нас, он подвергает опасности себя, — он поставил свою подпись, — сказал Недкович.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑна пушта леҫекенӗ ӳкерсе хӑварнӑ пулмалла…
— Должно быть, его уронил их курьер…

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Граф виллине Никола Портнов ҫырмара тупнӑ пулать те, ӑна ҫавӑнтах пытарса хӑварнӑ терӗҫ хӑш-пӗр пӑлхарсем.
Некоторые болгары уверяли, будто Никола Портной нашел Графа мертвым в овраге и там же похоронил его.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑнасенчен кам та пулин кунта хӑварнӑ пулсан ҫеҫ: манса хӑварнӑ…
— Кто-нибудь из гостей обронил этот кинжал…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эппин мӗншӗн кунта кинжал выртать, — терӗ лутра жандармӗ, Петр Овчаров манса хӑварнӑ кинжала аллине илсе.
— А зачем здесь валяется кинжал? — сказал другой полицейский, коротыш, подняв кинжал, забытый Петром Овчаровым на половике.

Хӗрарӑм тарҫӑ ӑна Геновева хӑй вилес умӗн ҫырса хӑварнӑ ҫырӑва тыттарать.
Служанка передала ему письмо Геновевы, написанное в темнице в предсмертный час.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтан кайран ҫичӗ ҫул иртет, телейсӗр граф килне таврӑнать, Геновева хӑварнӑ ҫырӑва вуласа тухнӑ хыҫҫӑн, арӑмӗн нимӗн чухлӗ те айӑпӗ ҫук иккенне тавҫӑрса илет те унӑн вӑхӑтсӑр вилӗмӗшӗн татӑлса хуйхӑрать.
Спустя семь лет злосчастный граф вернулся с войны и, узнав из письма, оставленного Геновевой, что она невинна, стал оплакивать ее раннюю смерть.

Пӑхатӑп та — ҫыруне вӑл манса хӑварнӑ иккен.
Смотрю — письмо-то он позабыл!

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика