Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Гнор нимен шарламасӑр кие вырӑнне тӑратрӗ.

Гнор молча поставил кий.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Минтер ҫумне хыттӑнрах лапчӑнса вӑл алӑсем асӑрхануллӑн малтанхи хут сӗртӗннине, чӑн-чӑнах чуп тунине, йӑлтӑркка куҫсемпе тупа тунине кӑларса тӑратрӗ.

Все крепче прижимаясь к подушке, он вспомнил первые осторожные прикосновения рук, серьезный поцелуй, блестящие глаза и клятвы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Мӗнех, паллашар, — сӑмахне тараватлӑн тӑсрӗ те хуҫа пӑшалне кӗтесе тӑратрӗ.

— Давайте знакомиться, — добродушно продолжал хозяин, отставляя ружье в угол.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кур-ха, епле йывӑр, тачка пулӑ: эпир ӑна кӗҫех ӑшаласа ҫиетпӗр, — Нок кимме ҫыран патнелле тӗксе тӑратрӗ, пулла хӑйӑр ҫине пӑрахрӗ; унтан йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнчӗ те ҫатрака пуҫтарма пуҫларӗ, ӑна пӗр ҫӗре купаларӗ, анчах вут-шанкӑ сахал пухӑнчӗ.

Рыба, знаете, толстая и тяжелая: мы ее зажарим сейчас, — Нок подтолкнул лодку к берегу и бросил на песок рыбу; затем, осмотревшись, стал собирать валежник и обкладывать его кучей, но валежника набралось немного.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫакна асӑрхасан Гелли именсе хӗрелчӗ, — ӑна, ҫывӑрнӑскере, ҫӗрӗпех арҫын пӑхса пынине умне кӑларса тӑратрӗ.

Заметив это, Гелли смутилась — она вспомнила, что на нее, спящую, всю ночь смотрел мужчина.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Трап тӗлӗнче чарӑнчӗ, юлташӗсен саккунлӑ пӗлес килеслӗхне мӗнпе тивӗҫтересси пирки шухӑшларӗ, унтан куҫӗ умне Стеллӑна, ӑна хӑй каласа кӑтартнӑ шакла пуҫлӑ старикӗн таса мар кантурне кӑларса тӑратрӗ.

У трапа он приостановился, соображая, чем удовлетворить законное любопытство товарищей, вспомнил грязную контору бритого старика, о котором говорил Стелле.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Аян, — хӗр ҫепӗҫҫӗн чӗнчӗ, тата мӗн калам-ши тенӗн шухӑшлӑн чарӑнчӗ те — сасартӑк каччӑн хӑвӑрт ӗненекен, вӑйлӑ, юмарт чунӗ хӑйне хӑех ӑна тӗрӗс ҫул ҫине тӑратрӗ.

— Аян, — мягко сказала девушка, остановилась, придумывая, что продолжать, и вдруг простая, доверчивая, сильная душа юноши бессознательно пустила ее на верный путь.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Юлашкинчен тепӗр тӗшмӗртӳ, ӑна курӑнусен ҫавра ҫилне ывӑтнӑскер, Аяна электричество токӗллӗ пырса ҫапрӗ те вырӑнтан картах ҫӗклесе тӑратрӗ: вӑл кунта — тапӑра.

Наконец, еще одно, бросившее его в целый вихрь представлений, соображение пронизало Аяна электрическим током и подняло с места; он здесь в ловушке.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Крапивин тӑчӗ, Ваньккана та аллинчен туртса тӑратрӗ, унтан хытӑ-хытӑ ыталарӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӗрӗссипе, каларӑмӑр ӗнтӗ, шӑпах Кузюков унӑн куҫне уҫрӗ, большевиксен ретне ҫитерсе тӑратрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл кӑмака карнисӗ ҫине чалӑштарса тӑратнӑ куҫкӗски умӗнче тӑрмашнӑ вӑхӑтра Антун картишне тухрӗ, Тӑвӑла васкамасӑр, киленсе кӳлчӗ, пӗкке тахҫан ҫак ӗмӗтпех Нурӑс пасарӗнчен туянса килнӗ хӗрлӗ те кӑвак пурҫӑн хӑюсемпе эрешлетрӗ, ункӑран йӗс шӑнкӑрав ҫакса ячӗ, унтан, хапха уҫса, ӑйӑра урама кӑларса тӑратрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл ҫӳлелле пӑхрӗ те — тӳпен вӗри сенкерлӗхне курсан умне вилӗме кӑларса тӑратрӗ.

Он посмотрел вверх и, увидев жаркую синеву неба, вспомнил о смерти.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Тарт пӑшалӗпе аппаланать; патрон пӑккине кӑларса штуцерне кӳпчекӗпе ҫӳлелле тӑратрӗ, ҫӗр ҫине кӗпҫерен пӗчӗк, йӑлтӑркка йӗтресем кусса тухрӗҫ.

Тарт возился с ружьем; достав пыж, он медленно перевернул штуцер прикладом вверх, и на землю из ствола выкатились маленькие, блестящие картечины.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Лейтенант хӑйӗн умне тискерчӗксене — сахалтан та ик ҫӗр ҫынлӑ эшкере — кӑларса тӑратрӗ, шухӑшӗнче вӗсене пӑшал етрин иккӗлле зарячӗпе хӑналарӗ, пиратсен вырӑнне утрав ҫинче упӑтесем ҫеҫ — вӗсен Европӑри мӗн пур зоопарка тултарса лартма ҫителӗклӗ кӗтӗвӗ — пурӑннӑшӑн самаях ӳпкелешрӗ.

Лейтенант представил себе порядочную толпу дикарей, штук в двести, мысленно угостил их двойным зарядом картечи и пожалел, что вместо пиратов остров населен таким количеством обезьян, какого было бы вполне достаточно для всех европейских зверинцев.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Вӑл Тамарӑна ура ҫине тӑратрӗ, ӑна ачашшӑн хӑй ҫумне пӑчӑртарӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Чирлемерӗн пулӗ те? — чарса тӑратрӗ ӑна пӗррехинче Анна аппӑшӗ.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Вероникӑна ҫӑмӑллӑн ҫӗклерӗ вӑл, унтан ҫӗр ҫине тӑратрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кӗтнӗ самант ҫитетех // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

— Ой, каҫар, савӑннипе пулчӗ ку, — ҫӗр ҫине ҫепӗҫҫӗн тӑратрӗ вӑл пулас мӑшӑрне.

Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Аня, — килнелле васкаса утакан хӗре чарса тӑратрӗ Виктор.

Аня, — остановил Виктор торопливо шагавшую домой девушку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

— Анна Ильинична, — сӗтел хушшинче йӗрсе ларакан хӗре ура ҫине тӑратрӗ арҫын, — каяр Марук аппа патне ҫывӑрма.

— Анна Ильинична, — поднял мужчина плачущую за столом девушку, — пойдем ночевать к тете Марье.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.