Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗтӗвӗ (тĕпĕ: кӗтӳ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗрӗ пӗрех, курӑкӗ тӗрлӗрен сӗткен илет иккен; сӑрт хыҫӗнче ҫеҫенхирте пирчек хура тӑпра, кимӗрчек евӗрлӗ; ут кӗтӗвӗ чупса иртсен те — пӗр ура йӗрӗ кураймӑн; ҫӗрӗ чул пекех хытӑ, ҫапах та курӑкӗ аван ӳсет унта, вӑйлӑ, лайӑх шӑршӑллӑ; Дон ҫийӗпе унӑн леш хӗрринче, нӳрӗ те кӑпка тӑпра пулин те, ниме юрӑхсӑр, киллентермеллех мар кӑна ӳсеҫҫӗ, хӑш-хӑш ҫулсенче выльӑхсем те ҫиме йӗрӗнеҫҫӗ вӗсене.
Одна земля, а соки разные высасывает трава; за бугром в степи клеклый чернозем что хрящ: табун прометется — копытного следа не увидишь; тверда земля, и растет по ней трава сильная, духовитая, лошади по пузо; а возле Дона и за Доном мочливая, рыхлая почва гонит травы безрадостные и никудышные, брезгает ими и скотина в иной год.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сурӑх кӗтӗвӗ пек кӗпӗрленсе тӑракан Таврида ҫыннисене арман пӳрчӗ патне хӗстерсе илсе пычӗҫ.
Тавричан, сгрудившихся овечьим гуртом, оттеснили к завозчицкой.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗнтрӗкленсе сӗмленес умӗн (тусан мӑкӑрлантарса ут кӗтӗвӗ кӗртнӗ ӗнтӗ) ҫеҫенхиртен Сергей Платонович патне Митька пычӗ (ҫынсем ан курччӑр тесе, вӑл юриех каҫа юлнӑ).
Перед сумерками (из степи пропылил уже табун) пришел к Сергею Платоновичу Митька (нарочно припозднился, чтоб не видели люди).

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унччен те пулмасть, тырӑ ӑшне выльӑх кӗтӗвӗ ҫитсе кӗрет: пӗтӗмпе таптаса, нимӗрлентерсе пӗтерет йывӑр пучахсене.
Откуда ни возьмись, забрел в хлеба табун скота; ископытили, в пахоть затолочили грузные колосья.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вунтӑватӑ мӑшӑр вӑкӑр, ут кӗтӗвӗ.
Четырнадцать пар быков, косяк лошадей.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗмӗл ҫумӑр майлӑн вӗлтӗртетет шыв ҫийӗнче вӗтӗр-шакӑр пулӑ кӗтӗвӗ.
Серебряным дождем сыпала над поверхностью воды мелочь-рыбешка.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑру кӗтӗвӗ кӗтсе ҫӳрекен ачасем каҫсерен, хирти чечексем шанса пуҫӗсене уснӑ чух, Прокофий хайӗн арӑмне Тутар сӑрчӗ патне ҫитичченех алӑра ҫӗклесе йӑтса кайнине куртӑмӑр, тесе каласа кӑтартнӑ.
Ребятишки, пасшие за прогоном телят, рассказывали, будто видели они, как Прокофий вечерами, когда вянут зори, на руках носил жену до Татарского ажник кургана.

Вӗсем пӑши кӗтӗвӗ тӑнӑ ҫӗрелле утрӗҫ.
Направились к месту, где стояли лоси.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вася Сойкин пӑшал пенипе хӑраса тарнӑ пӑши кӗтӗвӗ еннелле пӑхрӗ те хурлӑхлӑн пит-куҫне пӗркелентерсе илчӗ.
Вася Сойкин посмотрел в ту сторону, куда умчалось подброшенное выстрелом лосиное стадо, и жалобно поморщился.

Тахҫан ҫапӑланса юлнӑ тата ҫӑра хунав пусса илнӗ вӑрман хӗрринчи уҫланка пӑши кӗтӗвӗ тухрӗ.
На кромке старой гари, заваленной колодинами и густо заросшей подлеском, появилось лосиное стадо.

— Мӗнпур йытӑ кӗтӗвӗ умӗнче вӗсене выговор памалла, ӗҫӗ те пӗтрӗ!
— Дать им выговор перед всем собачьим строем, и вся недолга!

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унта, Белая Мечетьпе Родниковски хушшинче ҫыран хӗрне халӑх тулнӑ, дамба купаланнӑ, ун тавра цемент тултарнӑ каткасем хурсен кӗтӗвӗ пек шуралса лараҫҫӗ, пӗрене куписем выртаҫҫӗ, — мӗнле-ха, епле, ҫакӑ та план тӑрӑх-и!
Там, между Белой Мечетью и Родниковской на берегу собралась толпа, была устроена дамба, вокруг нее, как стадо гусей, стояли и белели цементные кадки, лежали груды бревен, — как же, и это тоже по плану!

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аса илчӗ те, тӗттӗмлӗх сасартӑк, ҫиҫӗм ҫиҫнӗ чухнехи пек сирӗлчӗ, вара унӑн куҫӗ умне тусем тӑрринче хӗвел аннӑ картина тухса тӑчӗ: чул-тусем ҫинчен ӳкекен ӗмӗлкесем тӑсӑлса анчӗҫ, ту хушшисене хӗвелӗн чалӑш пайӑркисем ӳкрӗҫ, ҫак вӗри те ҫутӑ чалӑш пайӑркасем витӗр ӗне кӗтӗвӗ иртет…
Вспомнил, и вдруг точно молния раздвинула темноту, и перед его глазами встал закат в горах: потянулись тени от скал, ущелье разрезали косые лучи, и сквозь эти жаркие, падающие наискось световые полосы проходит стадо коров…

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Асӑрханусӑр пӗр хускану туни, пӑвса ӗлкӗреймен ҫын кӑшкӑрни — пӗтӗм ӗҫе хупласа лартма пултарать, вара пӗчӗк ушкӑн ҫине эсэсовецсен пӗтӗм кӗтӗвӗ сиксе тухма пултарать.
Одно неосторожное движение, полузадушенный вскрик — и нагрянет вся эта эсэсовская орава.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Андреевски салин кӗтӗвӗ ялалла таврӑннӑ.
Андреевское стадо возвращалось в деревню.

II // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Каллех хула ҫук, шыв йӑлтӑртатмасть, тӳремлӗх тухса выртать, чугун ҫул йӗрӗ тӗксӗмӗн курӑнать, пӑравус тӗтӗм кӑларать, ҫеҫенхирти ял хур кӗтӗвӗ пек шуралса выртать; каллех юханшыв, тирек йывӑҫӗсен речӗсем, рамкӑри пек сип-симӗс садсем хушшинче черепица витнӗ ҫурт тӑрри курӑнать…
И снова нет города, нет блеска реки, а стелется равнина, темнеет пояс железной дороги, вспыхивает дымок паровоза, гусиной стаей белеет степное село; опять река и ряды тополей, черепичная крыша в зелени, как в рамке…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвелтухӑҫӗ, ӑна аялтан вут чӗртнӗ пек, хӗмлӗн хӗрелсе кайнӑ, ҫавӑнпа аэродром ҫийӗнчи тӑрӑхӑн сарса хунӑ тутӑр пек вӑрӑм пӗлет те, ирхи сывлӑмпа пӗрле пӗлӗтрен ӳкнӗ пек туйӑнакан йӗпе тӗтре те кӗрен тӗспе сӑрланнӑ; хӑйсен станицинче Ирина ҫакӑн пек ҫӳллӗ тӳпене те, ҫакӑн пек пӗлӗте те, ҫакӑн пек тӗтрене те нихҫан та курман; тӗтре витӗр, шурӑ кантӑк ҫинчи ӳкерчӗксем пек, пысӑк самолетсен хура мӗлкисем курӑнаҫҫӗ, Иринӑна вӗсем хула ҫывӑхӗнче ҫӗр каҫнӑ кайӑк кӗтӗвӗ пек туйӑнаҫҫӗ, вара вӑл ҫак кайӑксенчен хӑшӗ ӑна пӗлӗтсем хушшине илсе каясси ҫинчен пӑшӑрханса шутлать.
Восток был ярко-красный, точно его подожгли снизу, отчего и длинная, как раскинутая шаль, тучка над аэродромом и зыбкий туман, вместе с росой, упавшей с неба, были окрашены в розовый цвет; в своей станице Ирина никогда не видела ни такого высокого неба, ни такой тучки, ни такого тумана; сквозь туман, как рисунок на матовом стекле, выступали темные очертания больших и малых самолетов, Ирине они казались стаей птиц, зазоревавших вблизи городка, и она с тревогой думала, какая же из этих птиц унесет их за облака.

Акӑшсен кӗтӗвӗ тӳпере шурӑ йӗр пек курӑннӑ.
Стадо лебедей чуть виднелось белой чертой на светлом небе.

Акӑшсем // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 25–26 стр.

Ҫул ҫырмана анать, чи тӗпӗнче Родники текен пӗчӗк шыв кантӑк пек ҫуталса выртать, шыв хӗрне лаша кӗтӗвӗ анать — кӗтӳҫӗ кӗтӳрен инҫете юлнӑ.
Дорога спускалась в ложбину, в самой низине стеклом блестела речонка Родники, к ней спускался табун коней, — табунщик далеко отстал от них.

Пӗр чӳрече сули ҫинче ӗне кӗтӗвӗ ҫӳренӗ, теприн ҫинче — мӑнтӑр лашасем тапӑрта сиккелесе, выляса ҫӳренӗ.
На одном подоконнике паслось стадо коров, на другом — играл косяк сытых коней.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика